Ik houd van Oprah. Ja, ECHT. (Het is mijn stiekeme wens om ooit door Oprah geadopteerd te worden. Maar dat terzijde.) Ooit, toen ik nog in de boekwinkel werkte en er van me verwacht werd dat ik alleen Echte Literatuur las, was er Oprah’s Boekenclub. Deze werd door mijn collega’s uiteraard ontvangen met hoongelach en afgedaan als alleen bestaande uit ‘vrouwenverhalen’ (het seksisme daarvan drong toen geloof ik nog niet zo tot me door). Maar ik was fan. Want in Oprah’s boekenclub werden boeken besproken die inspirerend waren voor iedereen, veelal gebaseerd op echte levensverhalen. Boeken als de grote equalizer.

Oprah’s boekenclub is gelukkig nog steeds springlevend, ook al is het nu versie 2.0. Zo begon ik vorig jaar op Oprah’s aanraden aan het boek Wild van Cheryl Strayed. De ondertitel, From lost to found on the PCT, geeft eigenlijk al aan waarom ik dit boek 100% aanraad aan alle Moderne Hippies. In 1996 was Cheryl Strayed 26. Een paar jaar tevoren had ze haar moeder aan kanker verloren, ze was vervreemd geraakt van haar familie en haar huwelijk was onlangs op de klippen gelopen. Ze voelde zich verloren. In een opwelling besloot ze de Pacific Crest Trail te gaan lopen, 1700 km lang, van Californië tot Oregon. Voor diegenen onder jullie die (net als ik) het idee hebben dat de West Coast louter bestaat uit palmbomen en beach bunnies: dat is dus niet zo. Van woestijntemperaturen tot de met sneeuw bedekte bergen van de Sierra Nevada: Cheryl merkte al gauw dat ze niet de hele dag bezig was met soulsearchen, maar alleen met overleven. En tijdens dat overleven begon ze langzaam te helen.

Cheryls verslag van haar reis is zowel hilarisch als ontroerend. Van beren tot blaren en van teennagels die uitvallen tot een veel te zware rugzak die ze Monster genaamd heeft: stap voor stap en ontbering na ontbering raakt ze los van haar verleden en begint ze zich weer verbonden te voelen. Met de wereld om zich heen, met de vele (vaak excentrieke) figuren die ze op de PCT ontmoet, maar vooral met zichzelf. Een van de mooiste citaten uit Wild vind ik deze: “Maybe I was the loneliest person in the world. Maybe that was ok.” En: “It was my life – like all lives, mysterious and irrevocable and sacred. So very close, so very present, so very belonging to me. How wild it was, to let it be.”

Dit is Cheryl net voor ze begon aan de PCT*:

En Cheryls moeder toen ze jong was (ongelooflijk hoeveel ze op elkaar lijken):

En JA: er komt ook een verfilming van Wild, gemaakt door de regisseur van Dallas Buyers Club, met niemand minder dan Reese Witherspoon in de hoofdrol (eind dit jaar in de bioscoop):

Cheryl Strayed met Reese op de filmset (again: wat lijken ze ontzettend veel op elkaar!):

MAAR: doe jezelf een plezier en lees het boek eerst! Het zal je leven veranderen, dat beloof ik. Enne… steun de boekhandelaar bij jou om de hoek en koop het in zijn boekhandel, inplaats van online 😉

* Foto’s courtesy of Cheryls Facebook.