Ook al ben ik nog bezig met het verwerken van alle foto’s en gebeurtenissen van mijn afgelopen reizen (Jamaica, Costa Rica en Cuba) die ik van november 2012 tot en met januari 2013 heb gemaakt, en ik sta te springen deze reisverslagen allemaal met jullie te delen, vertrek ik vandaag alweer voor drie weken naar Duitsland.

Ik snap dat mijn reisverslagen inmiddels redelijk vaag overkomen, dus laat ik out in the open komen, zodat het voor eens en altijd voor iedere bezoeker duidelijk is wat er met me is gebeurd en waarom de reisverslagen zich momenteel door elkaar husselen. Mijn oorspronkelijke idee was namelijk om van november tot en met april door Midden- en Zuid-Amerika te trekken. Maar dit liep iets anders dan verwacht…

Op 31 december 2012 ben ik in Costa Rica namelijk van een hoge waterval gesprongen (men schat in dat deze 15 – 20 meter hoog is) …

En dat is flink mis gegaan. In het water voelde ik mijn lichaam niet meer, waarna ik circa 20 minuten een black-out had, een zware hersenschudding had, en tien tanden had gebroken. Het werd mijn ‘klap van het jaar’, waardoor 2013 een heel ander jaar werd dan ik ooit had verwacht.

Na een lange zit bij de tandarts, een week slapen en volledige rust in Costa Rica, vloog ik kort daarop naar Cuba. In eerste instantie met het idee dat ik me ‘gezond genoeg’ voelde om verder te reizen. Waarschijnlijk was mijn weerstand zo drastisch afgenomen, dat ik makkelijk andere ziektes opliep. Een plekje op m’n gezicht breidde zich namelijk uit, en ik kreeg infectie na infectie op m’n huid, op m’n gezicht.

Het was de bedoeling om in februari keihard mee te swingen en te dansen bij het carnaval in Rio de Janeiro, Brazilië, en in plaats daarvan zat ik bij de dokter, in Nederland – om uit te zoeken wat er allemaal mis was met mijn huid en of ik niet een of andere tropische ziekte had opgelopen. Drie maanden Zuid-Amerika kon ik de prullenbak ingooien – de reis van mijn dromen, kon ik niet meer maken.

Iets wat, als je leven op het spel heeft gestaan, je verlamd had kunnen zijn en in eerste instantie gewoon gezond wilt worden in je eigen land, toch eigenlijk heel relatief wordt. Zo erg is het namelijk ook niet om onder al je goede vrienden te zijn, je liefste familie om je heen te hebben, in een land te wonen met goede zorg en begrip voor je situatie – waardoor ik de afgelopen weken flink ben bijgekomen van de schrik en even goed de tijd heb genomen compleet beter te worden. Dit maakt, dat ik in plaats van mijn backpack tour met mijn beste vriendinnetje door Zuid-Amerika, de afgelopen 6 weken in Nederland heb gezeten en me met name heb gestort op mezelf, en op Moderne Hippies (jullie hebben de veranderingen kunnen zien)!

Mijn val is niet alleen een harde klap geweest voor mijn lichaam, maar heeft veel gedaan met mijn geest. Het was een eyeopener in iedere zin van het woord. Mijn reislust is niet verdwenen, en mijn levenslust is alleen maar toegenomen. “YOLO!” (you only live once) wordt dan ook wel vaak geroepen – en ik ‘leefde’ YOLO. Stond hier compleet achter, en kon niet anders bedenken dan daar naar te luisteren.

Totdat ik na mijn val begreep dat je de zin ook anders kunt opvatten: we leven inderdaad één keer, dus wees er daarom ook een beetje voorzichtig mee. You only live once – leef je uit, geniet, maar blijf altijd met je kop erbij. Zorg ervoor dat je bewust bent van de mooie dingen in het leven, en wees daar trots op. Het klinkt zo cliché, maar clichés zijn er dan ook voor een reden.  Dit soort momenten doen je beseffen dat ieder mensenleven in 1 seconde om kan draaien en opeens compleet anders kan zijn. Op een manier die je niet verwacht, en ook niet wilt.

Genoeg sentimenteel gezeur: wat zijn mijn plannen dan dus nu?

De komende weken zal ik blijven schrijven over de landen die ik al bezocht heb. Ik wil echter ook blijven reizen; daar heb ik voor gespaard en dat was altijd het idee voor dit jaar. Aangezien 2013 tot nu toe een grote verrassing is geweest, is het alleen maar leuk niet goed te weten waar ik me over een tijdje bevind.

Het voelt nu nog niet lekker weer zo ver weg te vliegen, dus ik blijf de komende weken ‘dicht bij huis’. Klinkt laf? Ach ja, ik koester m’n vrienden in het buitenland en de tijd die ik met hen kan spenderen momenteel des te meer. Ik zal vanaf vandaag vrienden opzoeken in Duitsland, en een week in Keulen, een week in Berlijn en een week in München verblijven. Geen watervallen, maar genoeg hippie hotspots. En dat is niet zo erg om met jullie te delen, toch?

Vandaag vertrek ik richting Keulen. Wil je me volgen tijdens mijn reis? Volg me dan op Instagram @MH_Marte.