Dit artikel is officieel op 10 mei 2015 gepubliceerd. Omdat we ‘m zo vertederend en leuk vinden, delen we ‘m dit jaar nog een keer.

Vandaag hebben wij de mogelijkheid jullie eens extra in the spotlight te zetten. Een ode van ons dochters aan jullie, onze moeders. Want vanaf het allereerste moment was jij daar. Met een foto uit de “echte” hippietijd, natuurlijk, want die leeftijd die jij daar had, hebben wij nu. Of we nu op elkaar lijken of niet, dat is de periode dat we even wakker geschud worden, waarin wij jouw gezicht zien en denken: hey, zie ik daar nu toch een beetje van… mezelf?

De ode van Anouk

Jij bent altijd degene geweest bij wie ik mijn hart kan luchten en waar ik terecht kan voor advies. Je zal me nooit veroordelen en daarom durf ik ook alles met jou te delen. Bovendien kan ik sowieso geen geheimen voor je houden, je doorziet me als geen ander, waarschijnlijk omdat we op veel vlakken zo op elkaar lijken. Vroeger als ik uit school kwam, dan zat je klaar met een lekkere pot thee, gingen we een eind met de hond wandelen of je kwam me halen met de auto (zodat ik niet een half uur door de regen hoefde te fietsen) en dan namen we de dag door: van puberaal gekibbel met vriendinnen tot aan eerste verliefdheden en gebroken harten, alles passeerde de revue. Je vertelde me dan over soortgelijke situaties toen je jong was, het gaf me altijd het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Inmiddels ben ik 32 en eigenlijk hebben we nog steeds dat thee-momentje, bijna dagelijks bel ik je als ik uit werk fiets of net thuis ben en dan nemen we nog steeds de dag door: wat hebben jullie die dag gedaan, hoe was mijn werkdag, heb ik nog leuke nieuwe Tinder-matches; alles passeert nog steeds de revue! Als ik ergens mee zit, hoe klein of groot, of als ik juist iets geweldigs meemaak, dan ben jij de eerste die ik bel en andersom geldt dat ook.

Ik koester de hechte band die we hebben en zou niet weten wat ik zonder je zou moeten.”

De ode van Malou

Ik bof dat ik twee moeders heb: eentje in Sri Lanka en eentje in Nederland. De één heeft me op de wereld gezet en de ander heeft me de wereld leren kennen. Deze ode is aan de laatste gewijd.

Je bent iemand die bij een eerste ontmoeting de hand schudt, terwijl iedereen drie kussen geeft. Zodra jij echter iemand in jouw hart sluit, krijgt diegene steevast een dikke knuffel en sta je altijd voor ze klaar. Je hebt zelf geen makkelijke jeugd gehad. Des te knapper vind ik ’t dat je zoveel liefde in je hebt. Je bent ook iemand die geen onderscheid maakt in de liefde: je houdt van alle drie de kinderen evenveel en even onvoorwaardelijk. Je krijgt (nog altijd) de slappe lach van suffe America’s Funniest Homevideo’s en je schaterlach is door het hele huis te horen. Je kickt ass met Pictionary (zo erg dat papa niet meer tegen ons wil spelen), aan één potloodstreep hebben we al genoeg. Je brengt gezelligheid, warmte en een ‘gevoel van thuis’ met je mee, waar je ook komt. Je houdt van overzicht: we doen jou een groot plezier als we jou bijvoorbeeld de kledingkast laten opruimen (vet handig!). Je weet van aanpakken. Je helpt graag, door samen te zoeken naar een oplossing of juist door gewoon te luisteren. Je hebt werkelijk alles over voor de mensen die dichtbij je staan (en je hebt zelfs mijn Sri Lankaanse moeder en broers in je hart gesloten alsof het je eigen familie is).

Kortom: je bent een bijzondere vrouw, met een groot hart en met veel power. Ik ben trots jou mijn moeder te mogen noemen!”

De ode van Nancy

Mam, je bent een tof wijf. Bij ons thuis is het altijd de zoete inval, iedereen kan langskomen op welk uur van de dag ook. Er is altijd lekker eten in huis en genoeg te drinken.
Elke week zitten we steevast op maandag bij jou aan tafel – we hebben een warm thuis. Je doet en moet alles alleen kunnen van jezelf. Dat herken ik heel erg van mijzelf: ik vraag niet graag om hulp, omdat ik vind dat ik alles alleen moet kunnen.

Je hebt mij altijd geleerd om voor mijzelf op te komen en mijn eigen mening te vormen, ook als je daardoor minder geliefd bent onder de mensen. Je bent een erg no-nonsense figuur en ik lijk als twee druppels water op jou. We zeggen hetzelfde, we denken hetzelfde en… ik kleed mij hetzelfde. Veel van de kleding die jij van vroeger bewaard hebt, draag ik nu!”

De ode van Annemarie

Lieve mama, wat ben jij een mooie vrouw! Als we vroeger thuiskwamen van school was je er om naar ons te luisteren, als we van onze pony vielen bood jij ons troost en jij zorgt nog altijd dat we met een glimlach en goedgevulde maag weer naar huis gaan. Jij hebt ons geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is. Jij stimuleert ons om onze dromen waar te maken omdat je misschien zelf niet altijd de kans had. Jij geeft je eigen leven kleur met alles wat je doet. Jij geniet van kleine dingen. Mooi, lief, openhartig en ook nog eens met een goed gevoel voor humor. Wij snappen wel dat jij papa zo gelukkig maakt! Je allergrootste fans, Marijke & Annemarie”

De ode van Marlous

Eind jaren ’70 was jij begin twinting, net zoals ik nu. Ik geloof niet dat je een wilde hippie was, je moest immers hard blokken voor je studie geneeskunde. Inmiddels ben je bijna 60, en nu juist wel hartstikke hip! Zo whatsappte je me laatst trots dat je de mijlpaal van 500 volgers op Instagram bereikt had. Ook heb je Pinterest en volg je blogs via Bloglovin’. Dat moet ook wel, met een bloggende dochter.

Ik ben ontzettend trots op jou. Je reist de hele wereld over, deelt je avonturen op Instagram, blendt de lekkerste ontbijtsmoothies en shopt bij dezelfde winkels als ik. Geen hippie dus, maar wel heel erg hip ;-)”

De ode van Laura

Mam, het is Moederdag. Een dag die ik sinds drie jaar niet uit kan staan. Het verdriet blijft op deze dag keihard tegen me aan rammen, zonder genade, en laat me dan roerloos liggen. Vandaag word ik een beetje meer geconfronteerd met het feit dat ik op zo’n dag over word geslagen. Op zo’n dag kruip ik het liefst in bed met je foto’s en je oude berichtjes en mijn tranen. Vandaag is vandaag niet meer.

Maar vandaag is het ook genoeg. Het mag geen dag om te huilen meer zijn. Vandaag sta ik stil bij het feit dat ik zo’n fantastische moeder heb mogen hebben. Ja, vandaag maken we mooi. Vandaag ben ik dankbaar. En jij kijkt glimlachend neer.

Je bent er nog steeds als dat nodig is.

Eigenlijk is het nog steeds Moederdag.
En jij bent de beste moeder die ik me ooit heb kunnen wensen.”

De ode van mij

Lieve mama,
Jij bent mijn thuishaven. De warme armen waar ik 100 % van op aan kan, op de momenten die echt tellen. Sinds kleins af aan ben je dát voor me geweest. Als ik verdrietig was, als ik ergens niet uitkwam, als ik een slimme mening nodig had: jíj was en bent daar. En nog altijd kan ik zo ontzettend rekenen op de lieve persoon die jij bent. Nog steeds denk ik in iedere situatie: “wat zou mama zeggen?” En ik krijg een eerlijke mening uit een liefdevol hart. Want ondanks de onafhankelijke vrouw die jij bent en mij hebt leren zijn, doet het me goed te kunnen rekenen op deze warme relatie en jouw vertrouwen.
Je hebt me leren praten, je hebt me leren luisteren. Je hebt me leren rekenen, je hebt me leren zaken te doen. Je hebt me leren lopen, je hebt me leren op mijzelf te staan en een vrouw te worden. Want precies die onafhankelijke vrouw, dat ben jíj. Jij bent de mama die liever “Hetty” genoemd wilt worden. Jij bent de mama die haar eigen achternaam wilde behouden. Jij bent de mama die op haar 50e plotseling besloot op motorrijles te gaan. Jij bent de mama die een paar jaar geleden besloot dat het weer eens tijd was voor haarzelf. Je bent zo dapper, zo uniek. Zo inspirerend, zo motiverend!
Ik leer nog ieder moment van je en besef maar al te goed, hoe bijzonder het is om op jou te mogen lijken.”

Wil jij graag wat zeggen tegen jouw moeder? Dit is het moment. Laat een reactie achter of laat in ieder geval van jezelf horen, en zeg het tegen je mama 🙂

Liefs van ons allemaal