Deze week een stukje over een van de mooiste hippiestellen van het eiland: Alok en Merel. Ik heb het goede geluk gehad een paar weken bij ze te mogen logeren als een soort ‘huis-antropoloog’. Gewapend met notitieblok sliep ik in de tipi in de tuin, vanwaar ik stilletjes aan hun hele leven in kaart kon brengen.

Alok en Merel zijn ooit allebei gaan reizen; op zoek naar een ander soort leven dan dat ze leidden in Barcelona respectievelijk Amsterdam. Ze ontmoetten elkaar in Ibiza in de jaren ’90. Hoewel Ibiza ook toen al een populair toeristeneiland was, lag er nog niet zoveel asfalt als nu, en was het noorden van het eiland relatief rustig. Het noorden werd een centrum voor  internationale bohemiens, occultisten, New Age therapeuten, en andere zielen die zich in de ‘normale’ wereld niet op hun plek voelden. Hoewel sommigen zeggen dat de ‘echte hippies’ van het eiland verdwenen zijn, wordt Ibiza nog steeds steevast genoemd als een van de drie grote hippie-eilanden van de wereld, samen met Goa en Bali.

World Family Ibiza

Toen Alok en Merel net samen waren, leefden ze soms in een busje op het strand, soms in een tipi bij iemand op het land. Ze hadden nauwelijks bezittingen, en probeerden wat geld te verdienen met djembé spelen op straat, en de verkoop van chai en energy balls op de markt. Ze liepen op blote voeten en droegen thuis geen kleren. Het eerste beetje echte geld verdienden ze toen ze op een reis naar Marokko met de camper tapijten en textiel meenamen, die ze in Ibiza verkochten.  Later begon Merel met het ontwerpen van tassen, gemaakt van stoffen en materialen die ze verzamelden op reizen door de hele wereld. De tassen liepen zo goed op de toen nog kleine markt van Las Dalias dat dit uitgroeide tot een label: World Family Ibiza. Inmiddels heeft World Family twee winkels op Ibiza, eentje in Marbella (waar Alok’s zus woont), eentje in Barcelona (gerund door Alok’s andere zus), en sinds kort een franchise winkel in Madrid. Er is een webstore, en World Family tassen zijn te koop in boutiques over de hele wereld. Hoewel Merel zelf nog steeds elke individuele tas ontwerpt (geen twee tassen zijn hetzelfde), bijgestaan door haar oudste dochter Goldie, worden de tassen inmiddels in elkaar genaaid in Bangkok, waar ze een kleine werkplaats hebben. Van verschillende leveranciers wereldwijd wordt materiaal naar Bangkok gestuurd. Van Bangkok worden de nieuwe tassen naar Barcelona verscheept, vanwaar ze gedistribueerd worden over de vijf winkels en de internationale boutiques.

Namaste

Begin jaren ’90 begonnen Alok en Merel met wat vrienden een feestje in Las Dalias, een restaurant langs de weg in een oude boerderij. Hier wordt ook de zogenaamde hippie markt gehouden. Met waanzinnig kleurrijk decor en live muziek werd Namaste langzaamaan een begrip. De eerste paar jaar namen de hippies de bar en de keuken van het restaurant over: er werd geen alcohol geschonken en er werd een vegetarische maaltijd gekookt, die door Merel zelf werd uitgeserveerd. Naarmate Namaste succesvoller werd en Las Dalias drukker bezocht, nam de eigenaar van Las Dalias de touwtjes weer in handen. De bar ging open voor alcohol en voortaan kookte de chef van het restaurant zelf. Vlees kwam terug op de kaart. Door het jarenlage succes van Namaste en de hippie markt is Las Dalias getransformeerd van wegrestaurant naar trekpleister en heeft de eigenaar van Las Dalias de ‘hippie stijl’ volledig omarmd. Hoewel de goede man een geboren Ibicenco is en zeer waarschijnlijk katholiek is opgevoed, zie je hem rondlopen in Arabische kaftans en met kralenkettingen om zijn nek. Ik vermoed dat het om een stukje PR gaat. Namaste zelf is in de loop der tijd ook een gesmeerde operatie geworden. Merel heeft jarenlang elke week zelf het decor van het feest gedaan, maar nu ze een vast team decorbouwers heeft, hoeft ze zelf gelukkig niet meer alles te doen. Deze woensdag is de Closing Party, het laatste feest van dit seizoen. Hoofdact is Red Fulka, de samenwerking van Duitse blaasinstrumentalist Praful (lange tijd in Amsterdam gewoond) en de Amsterdamse DJ Kareem Raïhani.

Reizen

Hoewel ze zes kinderen hebben, die in het drukke zomerseizoen ook nog eens schoolvakantie hebben, zijn Merel en Alok toch grote delen van het jaar op reis. Voor korte reisjes kan er meestal wel iets geregeld worden met de school en als ze langer weggaan is thuisschooling een optie. Sowieso gaan ze elk jaar naar Thailand voor productie. Verder reizen ze veel door India, Bali en Zuid-Amerika. Overal zijn ze op de uitkijk voor nieuwe stoffen, stenen of ander materiaal. 10 jaar lang hadden ze met Namaste een klus in Mexico waar ze de lounge area van een groot Indigenous Peoples festival verzorgden. Hippies worden op Ibiza soms gezien als een soort aboriginals, dus zo gek  was deze samenwerking niet. Met de kinderen, enkele performers en decorbouwers, en 60 kg per persoon aan doeken, lappen en kussens voor het decor, vloog het hele circus naar Mexico, waar met z’n allen een reusachtige tent werd ingericht.

From Rags to Riches

De bohemiens van het noorden van Ibiza hebben iets ontwikkeld wat in de modewereld ook wel ‘hippie-chic’ of ‘Ibiza-style’ genoemd wordt. Er zijn mensen die beweren dat er iets niet klopt aan het succes van deze hippiekunstenaars. Merken als Namaste, World Family, en vergelijkbare bedrijven zouden kapitaliseren op de hippie stijl en door commercialisatie de ondergang van het oude, authentieke Ibiza in gang hebben gezet. De logica is meestal dat hippies tegen het systeem zijn, en dus arm horen te zijn. Alok en Merel zelf zien de tegenstelling tussen hun ondernemerschap en hun idealen niet. Ze verdienen hun geld met wat ze het allerliefste doen: de wereld rond reizen, mooie spullen maken en feestjes bouwen met hun vrienden. Dat ze geloven in liefde en wereldvrede wil nog niet uitsluiten dat ze dingen professioneel en efficiënt kunnen aanpakken. Alok en Merel dragen dezelfde soort kleren als vroeger. Thuis lopen ze nog steeds in hun blootje. Merel crosst het eiland rond in een Citroën Eend, zelf beschilderd in roze met bloemetjes. World Family is niet een gelikte commerciële marketing operatie. Toen twee weken geleden de Vogue langs kwam voor een fotoshoot was het hele gezin in rep en roer om het huis op kant te maken en iedereen in kostuum te steken. Dat er een prijskaartje aan World Family tassen hangt, wordt door sommigen ook gezien als een vorm van commercialisatie. Mensen realiseren zich vaak niet hoeveel werk er in de productie van de tassen gaat. Stoffen worden van over de hele wereld verzameld, elke tas is uniek, en om niet je karma te verliezen moet je je Thaise werknemers ook nog eens een bovengemiddeld salaris betalen.

Dat ze ondernemend zijn wil niet zeggen dat Alok en Merel rijk zijn. Op dit moment zit al hun geld in de zaak, en is het net als voor alle ondernemers in crisistijd knokken om te overleven, zeker nu er steeds meer World Family kopieën opduiken. Het ziet er niet naar uit dat ze failliet gaan, maar mocht het gebeuren, dan gaan ze gewoon weer in een tipi leven, want in die tijd waren ze ook heel gelukkig.

Deze gastblog is geschreven door: Tycho Hellinga.

Klik hier voor een overzicht van alle verhalen van Tycho op Ibiza.