Ik heb een goede vriendin die in Zweden woont en die, net als ik, droomt van een leven on the road. We zien ons al samen in de Volkwagenbus zitten en de wereld verkennen. Zij heeft als hobby dat ze tot in minutieuze details een huis in jaren ’70-psychedelische-stijl nabouwt; ze spendeert een hoop tijd en geld aan eBay, waar ze de miniatuurspulletjes koopt om ze daarna te customizen. Ik zet ’s avonds geregeld Into the wild of Blue Crush 2 op en blader in mijn Gypset-boeken. Glas wijn erbij et voilá: instant happiness. Maar het blijft een fantasie, het is niet echt.

Datzelfde doen veel mensen op internet (ja, ik ook): we surfen urenlang op reisblogs en turen naar andermans perfecte interieur, leven en/of outfits. De ene keer levert dat inspiratie op, de andere keer frustratie (bij mij al naar gelang ik me beter dan wel slechter voel over mijn eigen leven), maar al te vaak ben je vergeten om te eten of het licht en de verwarming aan te doen en bevind je je, hongerig, in een kamer die het tegenovergestelde is van het leven waar je net nog van droomde: koud, donker, ongezellig.

Zou je je niet happier voelen als je in plaats daarvan wat kaarsjes had aangestoken, je omgeving gezellig had gemaakt en bijvoorbeeld iets had geschreven of gemaakt? Volgens Lou Niestadt, auteur van de boeken Groots en meeslepend leven – Ode aan de dagelijkse sleur, Less is Luxe en Moedige moeders en dappere dochters, wel, en dat is precies de reden dat zij social media heeft afgezworen.  Ik interviewde Lou in Friday Next – een echte hotspot, maar dat terzijde! – over creativiteit, bij jezelf blijven en grenzen stellen.

Lou’s boeken zijn uniek. Niet alleen door de inhoud (Lou schrijft heel openhartig over haar dagelijkse gebeurtenissen, ook de dingen die er niet goed gaan), maar ook door de vorm: ze zijn namelijk niet alleen geschreven, maar ook getekend, als een art journal. In het buitenland zijn er wel schrijvers die daarmee experimenteren, zoals SARK, maar in Nederland was ik dit fenomeen nog niet tegengekomen. “Zo geef ik mezelf letterlijk vorm,” zegt Lou. “Zoals SARK zou zeggen: ‘a perfect marriage’, het tekenen en schrijven houdt elkaar perfect in balans.”

Lou was ooit model, maar toen ze alleenstaand werd met drie jonge dochters zei ze haar glamorous bestaan vaarwel om te gaan downsizen. En wonder boven wonder: ze ontdekte dat ze zich veel lichter en vrijer voelde toen ze zich had ontdaan van ballast en overbodige materie. Dat is precies de spirit die uit Groots en meeslepend leven en Less is luxe straalt: leven in het moment, blij zijn met kleine dingen en je leven simpeler maken. “Eens per jaar ga ik mijn zus bezoeken, die in Californië woont, en zit ik daar in een strandstoel bij haar beach house van de zon te genieten. Veel mensen hebben dan de neiging te denken: waarom is dit niet mijn huis, woonde ik maar hier…. Maar daar gaat het niet om. Want op dat moment ben ik volstrekt gelukkig en heb ik alles wat ik nodig heb. Mijn boeken zijn een pleidooi voor echt aanwezig zijn – in het leven en in het moment.”

Wat ik opmerkelijk  – en zelf stiekem best uitdagend – vind (ik ben een anarchist at heart, die elke regel als een beperking van mijn vrijheid ziet), is dat Lou de vrijheid in haar leven juist bereikt door grenzen te stellen. “Juist door grenzen te stellen, kan ik wild and free zijn. Die discipline gebruik ik om alle overbodige ballast weg te gooien, want hoe overzichtelijker mijn leven is, hoe meer tijd en ruimte er is om te creëren – for fun.”

Dus: bevrijd jezelf van ballast, kooplust, chaos, afgunst en negatieve patronen – waaronder niet in het minst de alomvertegenwoordigde social media-verslaving waar bijna iedereen (strike that: echt iedereen) last van heeft. Op social media neem je wel waar, maar je neemt niet echt deel. Je registreert gebeurtenissen, maar duikt er juist daardoor niet helemaal in. Je bent een toeschouwer in je eigen leven en kan dus nooit echt aanwezig zijn in het moment.

Dat klinkt allemaal heel wollig, maar wat ik juist zo leuk vind aan Lou is dat ze een straight shooter is. Zo schrijft ze bijvoorbeeld in Less is luxe over haar moestuin-fantasie, waarin ze haar en haar kinderen al heel idyllisch door het groen zag huppelen, om daarna een heerlijke zelfbereide maaltijd uit eigen tuin op tafel te toveren. Helaas bleek ze geen groene vingers te hebben en uiteindelijk werd het dus toch pizza bestellen. Herkenbaar? Voor mij in ieder geval wel 😉

Die eerlijkheid over haar eigen leven ervaart Lou als positief: “Alles wat ik doe, is trial and error. Ik leef mijn leven als een experiment; sommige dingen gaan goed, sommigen minder. Zo blijft het een avontuur! En zoals Maya Angelou ooit zei: ‘Do the best you can until you know better’. Ik bevrijd mezelf expres van perfectionisme; perfectionisme bevriest je en het gaat er juist om dat je gewoon dingen doet. Hetzelfde geldt voor inspiratie. Ik ga er gewoon voor zitten en ik begin wat te schrijven of te tekenen en die muze komt vanzelf.”

In het proces van creatie – de muze dus – is Lou geïnspireerd door de TED-talk van Elizabeth Gilbert (ja, die ja, van Eat, pray love) genaamd Your elusive creative genius: “De gedachte dat ik geen genie bén, maar een genie héb, vind ik een prettig idee. Er is minder ego aan verbonden, je bent meer een soort doorgeefluik voor de muze. Ik zie creëren als een reis: je weet niet altijd waar je heengaat. Daarvoor heb je faith nodig. In mijn laatste boek Moedige moeders en dappere dochters (over de zwangerschap van haar tienerdochter Jipp, red.) had ik stukken waarin het schrijven voelde als een open zenuw: rauw, maar tegelijkertijd ook helend en transformerend. Op zo’n moment trek ik me ook terug en duik ik er echt helemaal in.”

Genoeg stof tot nadenken dus. Maar als er één ding is dat ik vooral heb geleerd heb van Lou’s boeken – en van dit interview – is het wel het belang van dingen DOEN. Dus als ik voor mezelf spreek: weg met dat glas wijn en weg met dat escapisme. En ook weg met dat bohemien outfitje waarvan ik het gevoel heb dat het mijn leven vanzelf ontzettend free-spirited zal maken (maar waardoor ik eigenlijk alleen blut en ongelukkig ben). It’s time to get the fuck out there and create something. Wie doet er mee?

xx Liselore

P.S. Oh, enne…. Koop Lou’s boeken vooral, die is je er dankbaar voor! Check: Less is Luxe, Groots en meeslepend leven en Moedige moeders en dappere dochters.

En check Lou’s website www.louniestadt.com , waar je nu (ook als digital download!) Lou’s Curieuze Kalender & Jaarjournal kan kopen in drie edities: De Fabuleuze Familie Editie, De Dappere Duo Editie en de De Sappige Single Editie. Allemaal bedoeld om je leven naar je eigen hand te zetten en er zelf wat van te maken. Aan het eind van het jaar heb je niet alleen bijgehouden wat je hebt gedaan, maar ook wat je hebt gevoeld, gewenst, gedacht én gecreëerd!

Foto’s: Marte van Liere