30 dagen lang iedere dag minimaal 30 minuten buiten zijn en de natuur opzoeken, mét een opdrachtje: dat is de Rewild Your Life Challenge! Iedere dag laat ik jullie zien hoe het eraan toegaat.

Opdracht dag 3: Micro Focus 

Find a natural spot that is 2 ft. x 2 ft. (60cm x 60cm) to observe closely for as long as you can, ideally 30 minutes… or longer if you like. It could be a spot of soil or grass, a section of a tree’s bark, an area of sand on a beach, or a single spot in a stream or pond. 

Be as quiet and still as possible, focusing in on everything that is happening and changing in that spot. Look for insects, plants, animals, and any movement. Listen for any sounds that might be coming from this spot. What’s going on in this one tiny spot in the world?

Imagine yourself small enough to be down inside of that spot looking up at the full sized you.”

Alsof het toeval was, ging een van m’n beste vriendinnetjes naar het strand en vroeg of ik meeging. Yes, weer “de natuur” opzoeken! Dan doe ik de challenge daar wel, had ik bedacht. Eenmaal aangekomen maakten we eerst een flinke wandeling – allemaal op blote voetjes – om de challenge van gisteren nog een beetje goed te maken. Maar met deze opdracht had ik toch wat moeite. Deze vind ik zelfs ietwat “zweverig”. Ik heb nog nooit mindfulness gedaan en heb er de nodige verhalen over gehoord – “Kijk naar de rozijn, kijk naar de rozijn. Wat zie je in de rozijn?” – en dacht: nee, dat is niet voor mij weggelegd. Uiteindelijk kwam het er echt op aan: gewoon zitten, gewoon naar beneden kijken, en niet verder kijken dan 60 x 60 cm. En dan maar zien wat er gebeurt.

Een paar punten die me opvielen bij deze opdracht:

1. Het merkwaardige vond ik, dat ik op zo’n kleine oppervlakte het idee kreeg dat ik toch niet alles kon zien. Er was zoveel om te zien: zoveel schelpjes, zoveel zand! Dat vond ik eigenlijk een heel gek idee.

2. Pas na zo’n 20 minuten zag ik dingen die ik daarvoor helemaal niet zag: ik zag dat er een hartje was getekend in het zand, misschien van een paar dagen geleden. En ik zag twee afdrukken van hondenpootjes.

3. Ik was de eerste tien minuten met name bezig met de ’troep’ in m’n hoofd weg te halen: drukte, afspraken, deadlines. Daar moest ik hard “HO!” tegen zeggen, om me echt te richten op die 60 x 60 cm. Dat gedeelte leek voor mij erg op meditatie, of wanneer ik in slaap probeer te vallen.

4. Ik viel uiteindelijk ook zo’n 5 keer bijna in slaap en was na verloop van tijd enorm veel aan het gapen.

5. Ik werd vooral heel rustig van het haar van mijn vriendinnetje, die naast me zat en met me meedeed, en ik dus in mijn ooghoek zag. De wind zorgde ervoor dat het zo rustig heen en weer ging. Dat was hetzelfde effect als de boom op me had bij opdracht 1.

6. Maar al met al ‘begreep’ ik het toch niet helemaal. Ik vond het moeilijk om echt te kijken naar de details of me voor te stellen dat ik vanuit deze plek juist naar mezelf zou moeten kijken (zoals de opdracht voorstelt). Mijn vriendinnetje had dit gevoel wel veel meer. Ik geloof graag dat zij er stukken beter in is dan ik.

7. Mijn vriendinnetje suggereerde ook dat je hier jezelf echt op moet ’trainen’ en dat geloof ik ook zeker! Maar voor nu had deze ‘mindfulness’ precies aan mijn verwachtingen voldaan: niet helemaal voor mij. Maar wel leuk om eindelijk eens geprobeerd te hebben.

8. Ik was bang dat de tijd enorm traag zou gaan, maar het halve uur vloog voorbij. Ik had het op het einde alleen erg koud (vooral door de blote en inmiddels dus koude voetjes!).

9. Desalniettemin, net als bij de andere opdrachten: ik werd er wel weer rustig van en ging totaal ontspannen het weekend in!

Q: Hoe gaat het met jouw opdrachten? En als je deze al hebt gedaan: hoe vond jij ‘m?

Liefs, Marte

// Je kunt me volgen op Instagram, Twitter, Facebook en Bloglovin’