Nu het toch echt kouder begint te worden en de bladeren van de bomen vallen, verlang ik steeds vaker terug naar Arambol, India. Eerder vertelde ik al over Rishikesh; de plek in India waar mijn spirituele ontdekkingsreis – of hoe je het ook wilt noemen – begon. Arambol is het strandplaatsje waar mijn trip eindigde; het ligt in het zuiden van India, Goa om precies te zijn. Yep, inderdaad, Goa; de deelstaat die bekend staat om haar vele technofeesten. Weinig zen’s aan, zal je denken, maar niets is minder waar. In de jaren zestig streken de eerste rondreizende hippies in Arambol neer. Jonge, westerse hippiefamilies kwamen hier om zich te settelen en te leven in love and peace. Ikzelf hoorde voor het eerst over dit dorpje van een Zweeds-Indiaas stel dat ik in Nepal ontmoet had; met sprankelende ogen vertelden zij mij over hun eerste ontmoeting drie jaar geleden in dit hippiewalhalla. Inmiddels zijn ze onafscheidelijk, gelukkig getrouwd en zwerven ze over de wereld alsof er geen morgen bestaat. Nadat zij mij zo hartstochtelijk over deze plek verteld hadden, kon ik niet anders: ik vloog naar de deelstaat die ik in eerste instantie had willen mijden.

Het koppel had gelijk: deze fijne, liefdevolle plek mag je niet zomaar overslaan. Aan de ene kant is Arambol levendig en druk, net zoals ongeveer elke andere plek in India. De brommers crossen door de smalle hoofdstraat, winkeleigenaren verleiden je continu om in hun winkel de kleurrijke doeken te komen bewonderen en er zijn veel restaurants en strandtenten. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen overweldigend kan zijn en niet overeenkomt met het beeld van een ontspannen plek. Maar door de drukte heen schijnt toch echt een klein, gemoedelijk hippieparadijsje. Zo heb ik twee weken een knus beachhutje mijn thuis mogen noemen. Ben ik wakker geworden tussen de palmbomen, met het geluid van de golven, om vervolgens vers water uit een kokosnoot te drinken. Niet verkeerd toch?!

Ook de spiritualiteit en de vele yogascholen maken Arambol meer dan de moeite waard. Mijn eerste week heb ik doorgebracht in het Himalayan Iyengar Yoga Center, waar ik kennismaakte met een – voor mij – nieuwe vorm van yoga. Bij Iyengar yoga maak je gebruik van een heleboel hulpmiddelen. En zo stond (of lag) ik elke ochtend drie uur lang in allerlei asana’s, ondersteund door touwen, kussens, riemen en blokken. In de laatste week heb ik Iyengar omgeruild voor Ashtanga bij Balu Ashtangayoga Shala. De lessen van Balu zijn echt een absolute aanrader voor Ashtangaliefhebbers. Bij Balu ben ik als een blok gevallen voor deze vorm van yoga. Hoteldebotel! En nog steeds!

Na de yoga ging ik meestal ontbijten bij mijn lievelingsspot: Once in Nature. Als je een dromer bent, ben je hier op de juiste plek. Hier proef je namelijk liefde in alles: in de sfeervolle tuin, in de verrukkelijke chai tea, in de organische maaltjes en in de mooie mensen. Hier hoef je elkaar niet te kennen om met elkaar te kletsen. Hier is gezamenlijk genieten van al het fijne, waarmee je op dat moment omringd bent, heel normaal. ‘s Avonds was er vaak live muziek: singer-songwriters op doorreis die de mooiste liedjes kwamen spelen of een dichter die zijn poëtische teksten deelde. Als het strand mij soms niet zo lonkte, had ik hier met gemak hele dagen kunnen doorbrengen.

Een ander mooi fenomeen in Arambol is het dagelijkse ritueel bij de zonsondergang. Bewoners en reizigers verzamelen zich op het strand om de dag af te sluiten en de zon te bedanken voor haar stralen. Sommigen slaan hun kleedje uit om zelfgemaakte sieraden te verkopen, anderen vormen een drumcirkel en weer anderen dansen, mediteren, doen kunstjes of hoepelen. De sfeer is er energiek en sereen tegelijk en de zonsondergang is magisch mooi. Als een grote gouden bal zakt de zon elke dag weg in de horizon. Op dat moment wordt een allesoverkoepelend geluk bijna tastbaar. Wat een heerlijke manier om de dag af te sluiten!

Vanaf Arambol beach kan je langs de kust richting het noorden naar een ander strand lopen. Dit strand is bijzonder omdat het aan de jungle en aan een fresh water lake grenst. Waar de temperatuur van de zee eigenlijk weinig verfrissend is in Arambol (in elk geval toen ik er was in maart), is het zoetwatermeer juist megaverkoelend. Na een duik kan je doorlopen de jungle in en kom je na zo’n dertig minuten bij de veelbesproken Banyan boom. Onder deze prachtige oude boom huist een goeroe die dagelijks tientallen nieuwsgierige toeristen ontvangt. Bezoekers nemen plaats onder de boom, offeren een kokosnoot of een watermeloen, mediteren wat of hijsen aan een waterpijp en gaan vervolgens weer. Hoewel de sfeer er heel ontspannen was, voelde ik me ook wel een beetje ongemakkelijk. Niet helemaal mijn ding denk ik, maar wel een bijzonder fenomeen en een bezoekje waard.

Dit zijn nog maar een paar plekjes die Arambol voor mij zo fijn maakte. Het is bijvoorbeeld ook zeker een aanrader om op een scooter de omgeving te verkennen: er zijn nog genoeg mooie andere strandjes en dorpjes. De gedachten aan deze fijne hippieplek houden mij in elk geval warm tijdens deze herfstige dagen. Ik weet nog dat ik op mijn laatste avond aan een tafeltje op het strand zat: voetjes in het zand en genietend van mijn favoriete Indiase maaltijd, chana masala en garlic naan uit de tandoori oven. Ik probeerde te bedenken wat ik eigenlijk allemaal gedaan had in de afgelopen twee weken, waardoor ik me op dat moment zo voldaan en gelukkig voelde. Ik kwam tot de conclusie dat dit helemaal niet zoveel was. Ik had niet zoveel concreets gedaan, maar des te meer ervaren, genoten en stilgestaan bij dingen. Dat je je zo kan verliezen in het moment, ook al ben je compleet op jezelf; dat je tegelijkertijd zo dankbaar bent voor de mensen die thuis in Nederland op je wachten; dat je rust en intens geluk vanuit je tenen omhoog kan voelen kriebelen is zo’n te gek gevoel! En dat is wat een plek als Arambol dus met je doet. De zon, de zee, de yoga, de rituelen, de hippiesfeer, de zonsondergang, de live muziek, de creativiteit, de warme mensen, de lachende gezichten… Ik snap die hippies wel die er zijn gekomen om nooit meer naar huis te gaan. Alleen het strand met koeien delen blijft toch iets wat in mijn hoofd niet klopt. Maar op die laatste avond kon ik alleen maar denken: Damn, life is good!

-xx- Maike