Deze week discussiëren we over deel één van Cheryl Strayed – Wild: De tienduizend dingen

Waarom is het toch, dat iemand zichzelf eerst helemaal kwijt moet raken, voordat ‘ie zichzelf helemaal gaat vinden? Waarom kunnen we niet een beetje aankloten en alsnog besluiten zo’n mooie hike te gaan maken? Waarom moet het van zo extreem down naar zo extreem up gaan?

Dat vraag ik me af, na het eerst deel te hebben gelezen van Wild. Toegegeven: door haar sterke verhaal word ik gelijk in het verhaal gezogen. Haar moeder verloren en zichzelf daardoor helemaal verliezen. Dat is iets waar ik goed in kan komen; soms heb ik ook het gevoel dat ik flink wat jaren down zal zijn als ik mijn ouders niet meer om me heen heb. Ik vind het een vreselijk idee.

Maar mede hierdoor verliest ze ook haar partner uit het oog. Iemand die juist zo lief voor haar is. Het enige wat ze zelf wil, is alleen zijn. Zielig voor de man, maar het beste voor haarzelf. Ik snap waar ze vandaan komt, denk dat het heel menselijk is zelfs. Ze denkt misschien alleen vanuit zichzelf, en dat komt egocentrischer over dan hoe het klinkt: soms ‘overleef’ je alleen op deze manier. Dat is in ieder geval mijn ervaring. Hoe vinden jullie dat?

Toch vind ik het bijzonder om te zien hoe ze aan de tocht begint. Ik weet niet, misschien had ik door de cover en de film toch al een beeld gemaakt van deze vrouw: sterk en verstandig. Damn it, dat vind ik toch altijd vervelend aan zo’n boek-wordt-film-cover. Doe mij maar een cover zonder Reese.

Vervolgens kan ze haar tas niet tillen, neemt ze veel te veel mee, maakt ze suffe keuzes en heeft ze nog nooit één wandeling in haar leven gemaakt. Nu heb ik een moeder die ieder jaar de Vierdaagse in Nijmegen loopt en wekelijks flinke kilometers maakt om daarvoor te blijven trainen – dus zo goed als het tegenovergestelde is. Dus ik vind het dapper en naïef tegelijkertijd, van Cheryl.

Ik kan me ergens identificeren met haar en ergens ook totaal niet. De keuze om een hike te maken? Impulsieve keuzes maken, luisteren naar je hart? Ja. Totaal onvoorbereid de wilderness ingaan? Nee. Daarvoor heb ik teveel controle-issues.

Mooi ergens. Ik hoop wel dat ze in deel twee wat ‘verstandiger’ is (makkelijk zeggen) en het niet een groot klungelig boek gaat worden. Ergens geloof ik dat niet, maar het zal nog wel wat gestuntel worden.

Als jij deze week hebt meegelezen, dan zijn dit de vragen van deze week:

• Wat is jouw eerste indruk?
• Had jij verwacht dat Cheryl ‘zo’ zou zijn?
• Kan jij je identificeren met Cheryl?
• Wat denk jij dat er gaat gebeuren in het volgende deel?
  

Ik vond de reacties vorige week helemaal te gek. Zo fijn om te bedenken dat we met z’n allen aan het lezen zijn. Volgende week behandelen we deel twee (pagina 63 tot en met 144). Super tof als je meedoet!