Oops, I did it again! Drunk texting… Soms heb je van die avonden en dan lijkt het na ‘een paar’ wijntjes ineens een ontzettend goed idee om je laatste crush te teksten. Op zich is dat eerste appje het probleem ook niet; vaak iets in de trant van ‘heey, ben je in de buurt? kom je ook nog even ‘n dansje doen?’. Het probleem met drunk texting is echter dat je vaak totaal geen mate meer kan houden… Tja, mate houden is vaak op alle vlakken totaal verdwenen tijdens dergelijke avonden. Ook lijken de levenslessen waardoor ik momenteel in zo’n positieve flow zit op een avond als deze ineens compleet verdwenen uit mijn brein.

Bijvoorbeeld een levensles die ik tijdens het reizen heb geleerd en waar ik al eerder over schreef, misschien raad je het al: loslaten van verwachtingen. In plaats van allerlei verwachtingen te creëren, probeer ik elke dag dankbaar te zijn voor het hier en nu. Door te veel vooraf ingebeelde verwachtingen van wat gaat komen of hoe iets zal zijn sta je in mijn ervaring namelijk veel minder open voor al het moois wat het leven je op dit moment al biedt; geluk zit juist vaak in al die onverwachte gebeurtenissen die je totaal niet zag aankomen. Daarnaast kan het alleen maar uitmonden in onnodige teleurstellingen als de realiteit toch niet helemaal overeenkomt met je – soms iets te rooskleurige – verwachtingen. Dat hangt natuurlijk allemaal samen met los (durven) laten en relativeren, dingen die me verrassend goed af gaan lately!

Uhmmm, behalve dus afgelopen vrijdag, want let me tell you: drunk texting gaat totaal niet samen met loslaten en relativeren. Om maar te zwijgen van de verwachtingen die er mee samenhangen: allereerst verwacht je vaak à la minute reactie en uiteraard ook een positief en enthousiast antwoord op jouw voorstel. Duhh, logisch toch! Als die verwachtingen niet matchen met de realiteit op dat moment, dan is dat niet alleen een teleurstelling, maar trek je overhaast conclusies en ben je er ineens helemáál klaar mee: de boodschap is immers duidelijk, dan niet. Ik merk dat ik automatisch in de derde persoon ga schrijven, want deze walk of shame is niet one of my finest moments haha..

Maar no worries, inmiddels ben ik weer in m’n normale mojo en kan ik het allemaal weer relativeren, loslaten en er gelukkig om lachen. Ik ben altijd ontzettend blij met al mijn toffe vriendinnen, die dan ook nog wel wat awkward anekdotes hebben; het helpt je een en ander te relativeren, te beseffen dat je niet de enige bent en zelfspot staat dan ook altijd hoog in het vaandel! En die ‘crush’…die appte me de volgende morgen: ‘hahahaa, de boodschap is duidelijk?? was toen ik thuis kwam meteen in slaap gevallen joh, geslapen als een baksteen, heerlijk!’. Tja, dat klinkt op zich best plausibel, toch apart dat die redelijk voor de hand liggende mogelijkheid totaal niet in me was opgekomen die avond ervoor… Dat brengt me bij twee ‘levenslessen’ die ik weer nieuw leven ga inblazen en die heel wat miscommunicatie kunnen voorkomen: ‘smeer’ NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander) en ‘gebruik’ LSD (Luisteren, Samenvatten en Doorvragen)! Alleen had die LSD vrijdag waarschijnlijk niet het gewenste effect gehad na al die wijntjes, maar dat terzijde ;-).

Liefs Anouk

PS mocht ik toch weer een keer de fout ingaan… Dan schud ik de volgende ochtend m’n gêne vrolijk van me af door mee te zingen met mijn favo Speelman & Speelman song: Het is wat het is. Zing je met me mee?