Bron foto

Hopen, we doen het allemaal. Hoop op gezonde voorspoed voor jezelf en je liefsten, een fijne baan, een gelukkig leven. Maar ook kleinere alledaagse dingen; hoop op mooi weer, een leuke dag, te gekke avond, een goede nachtrust en ga zo maar door. Het koesteren van hoop is iets moois. Je geeft positieve uitkomsten het voordeel van de twijfel en het kan je de moed en kracht geven om door te zetten.

Toch vind ik ‘hopen’ helemaal niet zo mooi, tenminste niet als het mezelf betreft. Ik hoop graag voor anderen. Voor de mensen die mij waardevol zijn hoop ik heel veel zelfs, namelijk het allerbeste. Daar komt onvoorwaardelijke liefde bij kijken en een diepgewortelde wens dat het leven hen veel goeds brengt. Hopen voor jezelf is anders. Dat is vaak frustrerend. Je wilt iets heel erg graag, maar het is er (nog) niet. Hoop is in dit geval een onzekere verwachting dat een gewenste situatie realiteit zal worden. De woorden ‘onzeker’ en ‘gewenst’ maken hopen voor jezelf iets gevaarlijks. Je koppelt verwachtingen aan dingen die totaal onzeker zijn en de kans op een teleurstelling is groot. Het haalt je uit het hier en nu. Vaak gebeurt het nog onbewust ook, het sluipt naar binnen en voor je het weet zijn jouw gedachtes met je aan de haal gegaan en zie je de gehoopte situatie al helemaal voor je.

Hopen is anders dan dromen. Dromen vind ik heerlijk. Dit gaat veel verder dan iets dat haalbaar lijkt en daarom houdt het je met beide benen op de grond. Het voelt (nog) zo onwerkelijk dat je er eigenlijk niet eens echt serieus op hoopt, of in elk geval niet op dat moment.

De meest vervelende hoop is wel de hoop op liefde. Liefde van iemand die enigszins dichtbij lijkt, maar tegelijkertijd totaal onbereikbaar is. Hoop en liefde gaan in zo’n situatie gewoon niet samen. Het is er of het is er niet. Je wilt bij iemand zijn of niet. Iemand wil bij jou zijn of niet. Of het voor altijd zo blijft is een ander verhaal, maar daar gaat het niet om. Dus als de persoon in kwestie op dit moment niet bij jou is, dan is daar een reden voor en is hopen zinloos. Houd deze wijsheid maar in gedachte: “If a man wants you, nothing can keep him away. If a man doesn’t want you, nothing can make him stay.” Het ligt buiten jouw macht en je kan je energie beter aan iets anders besteden dan aan hopen. En stel dat waar jij zo hard op gehoopt hebt wel uitkomt… dan ben je intens gelukkig en blij. Maar was je echt minder blij geweest als het er gewoon ineens was? Als het er gewoon was zonder dat je er van tevoren zo op gehoopt had en misschien al wel duizend tranen en tien repen chocolade aan verspild had…?

Liefs, Maike