De 5 paranormale “gaven” die niemand van me weet
Vandaag deel ik 5 paranormale “gaven” met jullie, die niemand eigenlijk van me weet, op een paar familieleden en vrienden na. Ja, “gaven” ja, omdat ik eigenlijk ook niet zeker weet wat het betekent. Het is een artikel waarvan ik ook niet zeker ben hoe hij ontvangen gaat worden en waar ik zelfs een beetje huiverig over ben om te delen. Onderwerpen over paranormale gaven worden over het algemeen als zo alternatief gezien, dat ik al snel bij het hokje van 100 % zweverige hippie word aangevinkt. Toch leek het me ook een passend onderwerp om aan te kaarten, gewoon omdat het past bij wie ik ben. Ik ben hooggevoelig, sta open voor het universum als een groot energieveld en ben groot fan van de opvattingen bij het taoïsme. Tegelijkertijd ben ik nuchter en realistisch ingesteld en zijn er in de 27 jaren dat ik inmiddels in leven ben, mij bepaalde dingen overkomen. Paranormaal of niet, het is gebeurd.
1. Vroeger kon ik aura’s voelen
Als kindzijnde kon ik aura’s voelen. Niet gek, zei m’n moeder, zij kon aura’s namelijk zien. Dat maakte gelijk dat ik me wat minder vreemd voelde. Toen ik het op de middelbare school vertelde, werden er grapjes over gemaakt door m’n vriendjes op school. Ik werd ‘getest’ of het wel waar is, en natuurlijk ging het daar compleet fout. Ik schaamde me, waardoor ik deze ‘gave’ heb weggepest bij mezelf.
2. Soms zie ik geesten
Sinds een paar jaar zie ik, soms, geesten ’s nachts. Dit komt meestal voor op de momenten dat ik heel dichtbij m’n gevoel sta. En bijna altijd zijn het tijdens de nachten dat ik alleen in bed lig. Ik vind het angstaanjagend, ook al doen de geesten me nooit kwaad. Ik ‘zie’ ze in verschillende vormen, maar meestal zijn ze heel groot en hebben ze een soort gewaden aan. De een wit, de ander rood. Tijdens die vormen kan ik ook nooit gezichten zien, maar zie ik wel menselijke vormen (een gezicht en een lichaam). Onlangs had ik alleen weer een heel andere ervaring. Het was overduidelijk een vrouw (iets wat ik normaal gesproken niet zo duidelijk zie), ze had een heel vrouwelijk gezicht en keek van me weg. Ze deed me geen kwaad, maar ondanks dat, werd ik er toch weer bang van. Ik moet van mezelf zo snel mogelijk weer in slaap vallen, en doe meestal een lampje aan in de slaapkamer.
3. Soms wordt m’n geest wakker, maar m’n lichaam niet
Iets heel bizars, wat ik ook nog niet helemaal kan plaatsen: ik heb een paar keer gehad, middenin m’n slaap, dat m’n geest hartstikke wakker was, maar m’n lichaam lag te slapen. Ik kan het bijna niet uitleggen hoe vreemd dit is en was. In feite was m’n geest klaarwakker, en tijdens m’n bewustzijn daarvan zei ik tegen mezelf: damn it, beweeg je lichaam eens mee! Doe je ogen open! Dit lukte me dan alleen nooit. Alsof ik (als in: m’n geest) gevangen zat in m’n lichaam. Schijnbaar wordt dit ‘slaapverlamming’ genoemd, en als je erin mee zou gaan, zou je bijvoorbeeld je dromen kunnen sturen. Ik echter, werd de paar keren dat het me is overkomen, weer heel angstig. Alle keren dat het is gebeurd, verplichtte ik mezelf om weer in slaap te vallen, wat dan ook lukte.
4. Ik voel m’n opa om me heen, ook al heb ik hem nooit gekend
Dit is iets wat enorm privé is, maar wel in hetzelfde rijtje thuishoort: ik heb de vader van mijn vader nooit gekend, en toch heb ik constant het gevoel dat hij heel vaak uitkijkt op mij en mijn gezin. Noem het een ‘beschermengel’. Begin 2013 had ik een ongeluk, waarbij ik extra sterk het gevoel heb gekregen dat hij er was. Ik zie hem overigens nooit, het is puur een gevoel van vrede, acceptatie en bescherming en het gevoel van zijn aanwezigheid.
5. Ik ben bang voor messen die mijn kant op wijzen
OK, deze is just for fun, want het valt misschien niet onder “gave” maar zeker wel onder “vreemd”. Sinds ik me kan herinneren wil ik namelijk niet dat messen mijn kant op wijzen. Moet je voorstellen hoe lastig het is als je aan de eettafel zit? 😉 Ik leg ‘m dan vaak een klein beetje anders, zodat het niet richting mij wijst. Soms heb ik het gevoel dat ik in een vorig leven ben neergestoken door een mes. Ha!
