Pssst! Niet verder vertellen hoor, maar ik heb een kleine afwijking. Ik ben Annemarie en ben een ontzettende bloosdoos! Ken je dat gevoel dat je plotseling warm wordt van binnen en denkt: “Ojee, ik ga blozen?”. De fijne bijkomstigheid van het besef van dit gevoel, is dat je tomaatrode wangen bijval krijgen in de vorm van onhandige maniertjes en in mijn geval heel veel zinloze woorden. Het enige wat op dat moment mijn gedachten beheerst is: “Doe normaal en relax!”. Waarom transformeert mijn lichaam soms op de meest ongepaste momenten in een blozende, stotterende stuntel tegen mijn wil?

Als kind was ik een tamelijk verlegen meisje. Ik heb de schade in de loop der jaren behoorlijk ingehaald en geloof niet dat men mij in eerste instantie als verlegen zou betitelen, maar toch kan ook ik mijn bloosgedrag niet altijd onder controle krijgen. Wat is dat toch? Vroeger hoefde je maar “hoi” te zeggen en daar gingen die wangetjes. Tegenwoordig is het niet meer zo erg en heb ik fases. Het is een vorm van ongemakkelijkheid die me soms enorm kan overvallen. Okay, het komt wel eens voor dat ik met een drankje op het enorm nodig vind mijn gedachten aan de complete wereld te ventileren. Als ik sommige personen dan op een onverwacht, nuchter moment weer tegenkom weet ik van te voren: dit gaat mis! Maar regelmatig komt het volledig uit het niets.

Het allerergste is nog wel de opmerking: “je wordt een beetje rood”. Ik wil voor eens en voor altijd een statement maken voor mensen die deze afwijking niet hebben: deze tekst is compleet overbodig en maakt het fenomeen alleen maar nog erger. Denk je werkelijk dat een blozer er zich er niet van bewust is  dat hij of zij eruit ziet als een vulkaan die elk moment kan uitbarsten? En termen als ‘het is wel schattig’ achterwege laten graag. Negeren en de persoon in kwestie op zijn of haar gemak stellen is je beste optie.

Blozen maakt je kwetsbaar. Je hebt gevoelens en ondanks dat je geest het niet wil, vindt je lichaam het nodig dit te uiten en daar zit je gewoon niet altijd op te wachten. Het heeft me  jaren gekost om ‘er overheen te komen’ en ik ben nog steeds niet volledig hersteld.

Maar lieve mede-blozers, als expert heb ik enkele tips die jullie wellicht kunnen helpen:

• Acceptatie: ja, je bent rood en je voelt dat. In plaats van te stressen over het fenomeen kan je ook denken: swa, ik ben rood, maar dat ben ik nu eenmaal.
• Nooit friemelen: als je gaat friemelen verspreidt het naar gekke vlekken in je nek. Gewoon even diep ademhalen en vooral stil blijven zitten.
• Benoemen van je bloosaanval: “ik krijg er een kleur van!”. Door dit te zeggen, haal je een vorm van ongemakkelijkheid uit de lucht en kunnen mensen erop anticiperen. Helpt enorm.
• Make-up: in mijn optiek valt het dan minder op. Door te denken dat het minder opvalt kun je jezelf overtuigen dat het niet opvalt. Side-effect: het ebt weg. Absolute win-win.

Laten we eerlijk zijn, ondanks dat anderen het nooit hardop mogen uitspreken, maakt het je ook mens en stiekem best wel schattig. Elke keer als er een blog van mij live gaat en ik feedback ontvang (positief of negatief), krijg ik een blosje. Het is mijn onzekerheid dat zich uit met een kleurtje. Je had ook een veel ergere afwijking kunnen hebben, dus feitelijk hebben we het best getroffen. Zie het absoluut als iets positiefs!

Je snapt natuurlijk wel dat mij een pittige zaterdag te wachten staat. Door hier een blog aan te wijden word ik er waarschijnlijk nog op aangesproken ook. En wat gebeurt er dan? Gelukkig heb ik goede deodorant en ben ik voorbereid. Nu nog hopen dat het lukt mijn eigen tips te laten werken. Wish me luck!