Ik zit op een zonovergoten strand. Plotseling besef ik het: Annemarie, je moet ergens zijn! Ik moet naar de potluck van de Moderne Hippies in het huisje van Marte op Ibiza. Maar hoe kom ik daar? Verward ren ik over het strand en opeens (vraag me niet hoe) ben ik op de plaats van bestemming. Ik open de deur, maar mijn aanwezigheid wordt niet opgemerkt. In een hoekje leest Marte aandachtig de hand van Inger, terwijl er prachtige Kiboots laarzen op tafel staan. Uit de keuken komt een waanzinnige geur. Ik zie dat Jasmijn en Rosalie druk in de weer zijn met potten en pannen. Het water loopt in mijn mond! Susan en Tapulanga zijn verkleed en lopen de polonaise, terwijl laatstgenoemde in geuren en kleuren uitlegt wat carnaval voor haar betekent. Elke knuffelt ondertussen haar konijntje en aanschouwt het tafereel. Crispijn leest voor uit eigen werk terwijl Liselore en Anouk geboeid luisteren. Lauri wringt zich samen met Rick in uitzonderlijk lenige yogaposities. Ik vraag me af: hebben zij wel botten? Als laatste merk in Daisy en Yonna op. Zij zijn vol overgave bezig talloze kokosnoten open te maken. Iedereen draagt veren, er zijn heel veel veren. Ik word opgemerkt. Iedereen kijkt mij gechoqueerd aan. Het besef en de daarbij behoorde paniek volgt: ik heb geen kleren aan!!! Ik schrik wakker. Het is half 4! Godzijdank, het is slechts een droom (annex nachtmerrie).

Hoe komen wij soms toch bij deze onsamenhangende dromen? En zijn wij in staat onze dromen te sturen?

Je kent het wel. Je wordt een uur voordat de wekker gaat wakker. In dat uur heb je vaak de meest uiteenlopende dromen. Er was een periode dat ik regelmatig droomde dat ik mijn tanden verloor. Deze dromen waren zo realistisch dat, zodra ik wakker werd, ik als een gek naar de spiegel rende. Het fascineerde me. Reden voor de aanschaf van een dromenboek! Mijn diepgewortelde angst voor de tandarts bleek het antwoord (tenminste, bij die theorie voelde ik me het prettigst). Het komt regelmatig voor dat ik wakker word en op zoek ga naar waar mijn nachtelijke dwaling voor stond (en net als bij horoscopen besluit ik altijd, als het antwoord me aanstaat of ik erin geloof of niet). Maar schijnbaar kunnen wij onze dromen ook sturen: lucide dromen. Het vergt echter wel wat training, maar hoe gaaf is het om tijdens je droom toch te besluiten kleren aan te trekken?

We dromen gemiddeld 3 keer per nacht. Aan het begin van je droomcyclus verwerk je doorgaans je dag. Over het algemeen zijn dit de dromen die we niet of slecht onthouden. Richting de ochtend bereiken onze dromen de diepere lagen van ons bewustzijn. Tijdens deze dromen kom je meer over jezelf te weten.

Nu is het zo dat dromen vaak snel uit ons geheugen gewist worden. Je kan dit trainen door een droomdagboek bij te houden. Als je dit enige tijd doet, ga je patronen herkennen en wordt je droomlandschap inzichtelijk. En dan, lieve mensen, schijn je je dromen te kunnen gaan beïnvloeden. Essentieel hierbij is dat je jezelf vooraf gaat overtuigen dat je die nacht lucide gaat dromen. Je plant als het ware een zaadje in je onderbewuste dat zich gedurende de nacht in je droom kan ontpoppen. Volgens de geleerden zijn je dromen een ultieme kans om jezelf te ontwikkelen. Wijs worden terwijl je slaapt, dit klinkt toch geweldig? Dit is slechts een teaser, maar hierover zijn werkelijk meesterwerken geschreven!

Uiteraard ga ik dit proberen en zing ik vannacht ongetwijfeld de sterren van de hemel in een uitverkocht Ziggo Dome, dans als een ware Michael Jackson voor een uitzinnig publiek of zit op een luxueuze jacht met Brad & Angelina. Als ik mijn dromen kan regisseren; reken er maar op dat ze groots en meeslepend zullen zijn. Toch blijft het jammer dat de alarmklok mijn ontwikkeling zal blijven beperken. Maar het is het proberen waard. Droom je met me mee?

Voor mijn mede-bloggers: ik ben ervan overtuigd dat wij elkaar op korte termijn zullen ontmoeten en ik beloof dat ik mijn uiterste best zal doen niet als tandloze Eva ten tonele te verschijnen.

Liefs! Annemarie

Meer weten?: Wakker Dromen – Alan B. Wallace & De Droomgids – Brenda Mallon