Recentelijk kwam ik een oude bekende tegen die naar de Antillen was geëmigreerd. Ik vroeg hem wat hij miste aan Nederland. Zijn antwoord: “Verandering van de seizoenen”. Ik dacht: hoe kan je dat onvoorspelbare klimaat van ons nu missen? Totdat ik vanochtend wakker werd van het gefluit van de vogels en me besefte: Koning Winter, waar was je? Dit jaar geen Elfstedenkoorts, er viel geen autoruit te krabben en mijn hippe muts, die ik vol verwachting kocht, heb ik niet eens gedragen. Ik had nooit verwacht dit te zeggen maar ik geloof dat ik je heb gemist!

Net als vele Nederlanders, kan ook ik enorm klagen over het weer. Het is altijd te warm, te koud of wat dan ook. Maar stiekem heeft elk seizoen zulke mooie dingen die we gewoon niet willen en mogen missen. Ondanks dat ik opzie tegen de winterdagen (ik draag graag hakken en die zijn doorgaans niet ijs-proof) kan ik ook niet wachten om ‘s ochtends wakker te worden en een witte wereld te bewonderen. Ken je dat gevoel bij de eerste sneeuw dat het lijkt of de wereld volledig stil is en je het zonde vindt voetsporen achter te laten in de smetteloze sneeuw? Onverwacht verwikkeld raken in een oldskool sneeuwballengevecht en de frisse koontjes van kindjes die, ingepakt als een Eskimo, hun eerste sneeuwpop mogen maken. Het schept een enorme band om samen met je mede-rokers de kou (inclusief blauwe lippen) te trotseren en het allermooiste is natuurlijk de ultieme landsdroom: De Elfstedentocht. Okay, het kan op een gegeven moment gaan irriteren maar welk land heeft er ijsmeesters die samenkomen voor ‘ijsoverleg’? Ik vind dat briljant!

Na de winter gaan de vogels fluiten en breekt de lente aan. Iedereen komt langzaam uit zijn winterslaap en gaat weer naar buiten. De positieve verwachting die de lente met zich meeneemt, drijft ons tot volledige euforie. Het zou immers al wel 17 graden kunnen worden! Lammetjes dartelen in de wei, bloesem aan de bomen en… de terrassen worden weer opgebouwd. Je sociale leven krijgt een nieuwe dimensie zodra de pollen de grond uitkomen. We gaan weer genieten en maken ons op voor het hoogtepunt, met alle voorpret van dien: de zomer!

Waarom vinden we de zomer zo geweldig? Dat is niet alleen klimaat afhankelijk. We leven er zo naar toe om massaal met onze sleurhutten richting de Franse Riviera af te reizen en te ontsnappen aan onze dagelijkse beslommeringen. Uiteraard kent ook de Nederlandse zomer talloze highlights. Het festivalseizoen opent en we mogen weer rondlopen met bloemetjes in ons haar en slippertjes aan onze voeten. Zomer betekent immers: slippertjesweer en nomad zijn. Dagen en nachten zijn eindeloos, je huid krijgt een zonnegloed en eindelijk mag de barbecue aan. En zeg nou zelf, wat is er nou mooier dan in een opblaasbadje in je achtertuin je in Ibiza te wanen? Zomer is fantastisch!

De herfst is een lastiger seizoen. Onze dromen zijn voorbij en we moeten ons weer een jaar lang conformeren aan het arbeidersbestaan, maar is dat zo? In de herfst vind ik ons land op zijn mooist. De natuur kent kleuren waar geen enkel Instagram filter tegenop kan. Je kunt je na maanden buitenspelen weer terugtrekken met een dekentje en een goed boek op de bank terwijl de regen melancholisch tegen het raam tikt. Even weer terug in je heerlijke cocon terwijl je nog een blokje op de open haard gooit en ondertussen nageniet van een overweldigende zomer.

En weet je wat het mooie is? Daarna herhaalt alles zich weer opnieuw! En ja, elk seizoen heeft zijn voor- en nadelen maar waar klagen we eigenlijk over? We’ve got it all!! Verandering is goed voor ons, ondanks dat we het lastig vinden. Nederland, ik hou van je regenachtige, onverwachte en bijzondere seizoenen en ik wil bij deze mijn oprechte excuses maken voor ons oeverloze geklaag. Lieve mensen, geniet van de lentekriebels. Voor je het weet is het alweer zomer!