Met tradities heb ik weinig. Toch zijn er een paar tradities in mijn leven die stiekem zo ongelooflijk kneuterig zijn, dat ik ernaar toeleef. Dit weekend was er zo een. Het stadsfeest in mijn stad (daar kan rustig ‘dorp’ staan). De stad staat 4 dagen in het teken van bandjes, kermis, eetkraampjes, gezelligheid met als afsluiter een spectaculair vuurwerk. Alle hipsters die de provincie hebben ingeruild komen terug naar het vertrouwde honk en feitelijk is het niet meer dan een grote middelbare school reünie.

Toch besefte ik me dit jaar enorm hoe deze traditie onderhevig is geworden aan de tijd. Waar wij vroeger 4 dagen lang heer en meester waren op deze lokale fuif vindt er inmiddels, hoe hard wij ook ons best doen het te ontkennen, een generatieverschuiving plaats. We willen ons nog steeds rockstars van dit decennium voelen en doen ons uiterste best dit nog waar te maken maar het is officieel bevestigd: our glory days are over. De teloorgang van de de 30-plusser!

Waarom werkt ons lichaam tegenwoordig niet mee terwijl onze geest nog zoveel graag wil? Waarom doen we zo hard ons best als 30-plusser onszelf te overtuigen dat we het nog steeds hebben terwijl het eigenlijk niet zo is?

Dat tijden veranderen als 30-plusser is een onomstotelijk feit. Waar verjaardagen vroeger op zaterdagavond waren, zijn ze nu op zondagmiddag zodat de gastheer en gastvrouw zeker weten dat het niet te dolletjes wordt. De spontane uitjes moeten eerst getoetst worden aan opvoedagenda’s en sociale verplichtingen. Als er dan uiteindelijk een mogelijkheid gecreëerd is, maakt de gedachte dat we rond middernacht pas met onze heupjes kunnen gaan schudden ons vooraf al uitgeput. Maar als we gaan, dan doen we het goed. We zijn jong, BAM!

Tactiek en de inzet van energie is tijdens deze meerdaagse evenementen essentieel. Kijk, vier dagen gaan, is inmiddels niet meer aan de orde tijdens deze fuif. We moeten immers ook de nieuwe generatie de ruimte geven om te shinen. Ik besloot samen met mijn partner-in-crime in te zetten op 2 dagen, maar dan ook echt maximaal.

Het ging genadeloos mis. Op dag een gingen we er vol voor, als een bok op de haverkist. Het werd een legendarisch avondje waarbij we ons weer 19 voelden. En dan, dan is daar die volgende dag. Je wil je niet laten kennen. Vol goede moed sleurde ik mezelf naar de kermis om mijn neefjes te entertainen in de draaimolen, maar na vier rondjes en twee suikerspinnen was hij daar: Man & Hamer. En dan moet je dus nog een avond. HOE DAN?

Na een middagdutje (eigenlijk wilde ik bij voorkeur de gehele dag in stabiele zijligging blijven) had ik de moed bij elkaar verzameld. Ik voelde de wedstrijdspanning in me opkomen. Kon ik dit nog wel aan? Tuurlijk. We gingen er weer voor. Helaas sneuvelde ik vroegtijdig, mijn lichaam begaf het. Mijn geest was hevig teleurgesteld maar ze konden de onderlinge strijd gewoonweg niet meer aan. Struisvogelpolitiek had geen zin meer; ook ik takel af.

Voorgaande jaren maakten mijn vrienden en ik ons op voor de zondagse afsluiter. En nu? Nu was het park gevuld met spelende baby’s, peuters en kleuters. Terwijl brakke papa’s en mama’s de stoere verhalen over de avond ervoor probeerden te reconstrueren. Ondanks dat we veranderen en de wil er nog steeds is, is het ondertussen ook gezellig als de kindjes van mijn vrienden op mijn schoot zitten en we samen poffertjes eten. Dat is nu onze traditie in plaats van day drunk te worden en kattenkwaad uit te halen.

Feitelijk kan ik niet wachten tot we later, nog steeds met zijn allen, met rollator en al in datzelfde park onze tafeltje-dekje-maaltijd nuttigen. Mijmerend over de dagen dat we nog ‘jong’ waren. Oude tradities maken plaats voor nieuwe tradities en eigenlijk is daar helemaal niets mis mee. Ik word ouder en ja, daar ben ik trots op.

Het is inmiddels zondagavond terwijl ik deze blogpost schrijf. Op de achtergrond klinkt het vuurwerk. En ik? Ik kijk in mijn pyjama met een kopje thee naar Boer Zoekt Vrouw en gut, wat geniet ik daarvan. Je weet officieel dat je ouder wordt als het hoogtepunt van je zondagavond het openen van een nieuwe, verse tube tandpasta is. En heb je enig idee hoe ontzettend blij me zoiets knulligs mij kan maken? Niet verder vertellen hoor ;-)!