Bron foto

“Ohja, kleinigheidje: ik heb wel een rijbewijs, maar in Canada krijg je les in een automaat. Het is lang geleden dat ik met een schakelauto heb gereden.” Een uur daarvoor had ik hem ontmoet. Voor het eerst in lange tijd deed ik weer iets wat me bloednerveus maakte: liften!

Op aanraden van mijn Airbnb host in Madrid, besloot ik met BlaBlaCars een betaalde lift te nemen naar Porto. Ik aarzelde, maar de motivatie van mijn host was ijzersterk: “Zeg, jij zit al een paar dagen in mijn huis. De kans dat ik je wat aan zou doen is theoretisch gezien groter.” Gelijk had hij. Ik heb de laatste tijd duidelijk teveel Netflix gekeken. En laten we wel wezen, reizen doe je voor het avontuur.

Een dag later stond ik met knikkende knieën op het op station van Madrid te wachten op mijn chauffeur. Zijn opmerking over zijn rijkunsten deed nog weinig goeds voor mijn gemoedstoestand maar bij mijn eerste aanblik wist ik dat Tony mijn nieuwe BFF ging worden. Daar gingen we… Nou ja, nadat de motor slechts drie keer afsloeg bij vertrek, hoorde ik mezelf zeggen: “Stap maar uit, ik rij wel”. En dan rij je plotseling met klotsende oksels door het overvolle centrum van Madrid. Ik vond mezelf een ware held!

Als je mijn leven in een soapserie zou gieten ben ik er inmiddels van overtuigd: het zou een kijkcijferkanon worden. Er is altijd een onverwachte cliffhanger. Begin dit jaar was ik overtuigd: Annemarie, dit jaar ga je voor een rustig, zeker en stabiel bestaan. De tijd is rijp. Al bleef het onbestemde gevoel sluimeren. Ik deed mijn best maar sinds kort zijn alle kaarten weer opnieuw geschud. De wereld is plotseling een speeltuin aan mogelijkheden. En hoe trap je een nieuw hoofdstuk af? Met je liefde! Met slechts handbagage en een gok op Google flights startte ik in Spanje, reisde ik door naar Portugal en eindige ik mijn Europese roadtrip onder de Eiffeltoren.

Het werd een episch avontuur. Ik ging van de ene rush naar de andere. Ik voelde me een trotse Europeaan. Wellicht klinkt Indonesië, Thailand of Colombia een stuk interessanter, maar soms ligt schoonheid, lekker eten en geluk niet eens zover van je stoep. Eerlijk, door omstandigheden had het vertrouwen mezelf een deuk opgelopen. Plotseling moest ik weer rekenen op mezelf en uitgaan van mijn eigen kracht. Als niets zeker is, waardeer je plotseling alles. Precies wat ik nodig had.

Ik maakte vrienden voor het leven. Ik stapte bij een onbekwame chauffeur in de auto en reed als een professional door Madrid. Ik deed weer eens een verwoede poging tot surfen en kon de conclusie trekken dat ik op sportief gebied zwakbegaafd blijf. Ik was in een voortdurende energieke eat-sleep-rave-repeat-modus. Ik rookte sinds lange tijd een sigaretje in Parijs. Ik vroeg de ober om een asbak, hij wees naar de straat waarmee hij mij toestemming gaf de straat als asbak te gebruiken met de legendarische tekst: ‘It’s Paris, Baby!’. Als je geluk kon vangen en in een flesje kon stoppen, had ik de afgelopen tijd bijzonder veel statiegeld verdiend. Mijn gezicht deed de afgelopen weken pijn van het lachen.

Maar dan is het onvermijdelijke daar: de realiteit! Terwijl ik in de trein naar huis zat hoorde ik een net geklede zakenman druk aan de telefoon over meetings, ROI en andere dure termen. Even kreeg ik een kleine paniekaanval, want ik weet dat het niet meer lang zal duren voordat ik ook weer in dat keurslijf zit. Het keurslijf dat misschien ook ons land wel enigszins typeert. Wij Nederlandse houden van zekerheid en ik soms net zo goed. Maar soms, soms is het stappen uit die realiteit pure waanzin die we allemaal zo nodig hebben. Een achtbaan aan honderd verschillende emoties, terug naar je basis, even geen verwachtingen, geen verantwoordelijkheden, maar ultiem genieten van momenten die je voor altijd een glimlach zullen bezorgen. Het zit erop, maar stiekem heb ik net wel een staatslot gekocht. You never know.

Leven, jij zit zo vol verrassingen. Wat maak je me soms bang, wat maak je me soms blij en wat laat je me soms genieten. Jij zit zo vol verrassingen. Ik kan niet wachten op wat het volgende hoofdstuk mij brengt. Let’s do this!