Het is zaterdag en ik zit met een vriendin op het terras. Ze besluit mijn blogpost over toeval te lezen. Ik beschrijf hierin hoe de drang naar avontuur ervoor zorgt dat mijn leven momenteel een achtbaan aan ervaringen en emoties is. Haar reactie is positief, maar desondanks ook kritisch: “Maar Annemarie, dat ben jij, niet ik”.

Ik benut inderdaad de meeste kansen die voorbij komen en zie niet snel gevaren. Maar niet iedereen is daarin hetzelfde. Waar de een voor zekerheden kiest, gaat de ander voor onzekerheden: routine versus chaos.

Ik vroeg me deze week af: is mijn bestaan als “professioneel fladderaar” momenteel een farce waarmee ik mijzelf afleid voor de zekerheden waarnaar ik misschien verlang? Of zijn het de zekerheden van mijn vriendin die haar ervan weerhouden haar hart te volgen? Wat werkt voor wie? Waarom wordt de één blij van de routine terwijl de ander hiervan volledig in paniek raakt?

De laatste tijd is het onderwerp ‘geluk’ een wederkerend gespreksthema tijdens de eindeloze zomeravonden. Ik schreef al eerder over de zoektocht naar geluk en dat het feitelijk in de kleine dingen zit. Daar blijf ik bij. Ondertussen besef ik ook dat geluk voor iedereen iets totaal anders kan betekenen. Het blijven doorgaans kleine dingen. Waar de één blij wordt van een kwispelend hondje, kan de ander een directe allergische reactie krijgen. Zo veel verschillende mensen, zo veel verschillende ervaringen.

Deze week werd mij op de man af gevraagd: “Ben jij daadwerkelijk gelukkig met het ‘onrustige’ leven dat je nu leidt?”. Ik bespeurde een aarzeling in mijn stem maar impulsief als ik ben, gaf ik binnen no-time antwoord: “Ja!”. De vertwijfeling was van onze gezichten af te lezen en plotseling begon ik aan mijn eigen ‘geluk’ te twijfelen. In een nano-seconde flitste mijn leven aan me voorbij en kon ik een glimlach van oor tot oor gewoonweg niet onderdrukken. Volgens mij klopt het gewoon wat ik op dit moment doe. Ik omarm de onvoorspelbaarheid van mijn bestaan. Toch wil dat niet zeggen dat ik daarnaast geen wensen, dromen of idealen heb. Dat ik andere mensen niet kan bewonderen om hoe zij in het leven staan. Ook wil ik zeker niet pretenderen dat ik in staat ben 24 uur per dag gelukkig te zijn. Maar over de gehele linie gaat het me momenteel vrij goed af.

Ik snapte de vertwijfeling desondanks wel. De een vindt het onbegrijpelijk dat je geluk haalt uit chaos en onzekerheden, terwijl de ander de drang naar routine en zekerheden niet lijkt te begrijpen. Natuurlijk zijn er op dit moment dingen die ik anders wil zien. Diep van binnen is ook bij mij de wens naar rust en regelmaat. Toch zijn de kaarten op dit moment anders geschud en besluit ik mijn geluk te vinden in mijn eigen gecreëerde chaos. En dat bevalt me. Dat neemt niet weg dat ook ik, ondanks al het kattenkwaad, kan genieten van het dagelijkse moment. Dat ik de deur van mijn vredige paleisje open, het liefst 30 boeken per dag lees en een groot aanhanger ben van de ‘pyjama zondag’. Net als iemand die de voorkeur geeft aan vaste patronen, het af en toe heerlijk vindt om buiten de lijntjes te kleuren.

Dus ik blijf erbij: chaos maakt mij blij en ik snap dat het soms ook voor verwarring zorgt. Weet je wat het is? De mensen in mijn omgeving die gaan voor routine waardeer ik enorm. Ik heb hen nodig om mijn drang naar avontuur te beteugelen en om mij alert te maken dat het ook anders kan. Zij zijn mijn rots in de branding en trekken, gelukkig met enige regelmaat, aan mijn handrem. Soms ben ik best jaloers op de rust waarover ik (nog) niet lijk te beschikken. Anderzijds heb ik stiekem ook de illusie dat ze mij nodig hebben en af toe denken…:

Fuck it, ik doe het Annie-style en ga gewoon buiten mijn comfortzone en iets totaal anders doen!

-xx- Annemarie