Lieve penvriend,

Zo, dat was me het weekje wel! Een paar dagen op stap met een groep mensen. In dit geval was er ook direct een duidelijk onderscheid: Venus versus Mars! Waarom zijn mannen toch zo anders dan vrouwen? En waarom hebben we elkaar zo nodig, terwijl we elkaar ook best irritant vinden?

Dat verschil wordt al duidelijk in de voorbereiding op zo’n uitje. Soms kan ik enorm jaloers zijn op jullie besluitvorming. Wij maken keuzes op basis van termen als leuk, gezellig en knus. We blijven maar wikken en wegen. Jullie zijn praktischer en ontzettend doortastend. Maar als ik dan een berichtje stuur met een goed idee of een hilarische grap naar aanleiding van de plannen; waarom krijg ik dan een zakelijk en vooral rijkelijk laat antwoord? Zijn jullie niet van de communicatie?

Uiteindelijk is het dan zover. Waar wij bepakt en bezakt aankomen met drie paar schoenen, een gigantische doos make-up en een stijltang, gaat jullie bagage nooit verder dan een plastic tasje. Interesseert het jullie dan niets hoe jullie eruit zien? Denken jullie überhaupt wel eens in de trant van: krijg ik een dikke kont in deze broek en past dit shirtje hier wel op?

Dan worden er ook nog activiteiten uitgevoerd tijdens een uitje. Wij zijn in de basis echt niet moeilijk, daar ben ik van overtuigd. Waarom worden suggesties altijd afgedaan als zeuren? Jullie vinden wel snel dat we zeuren, of is dat mijn perceptie?

Tijdens onze roadtrip werd er ook nog een man ziek. Nou ja, wij vrouwen zouden dit een kriebelhoestje noemen, bij jullie is dit gelijk levensbedreigend. Hebben jullie serieus een enorm lage pijngrens of zijn jullie teveel verwend door jullie mama?

Begrijp me niet verkeerd, mijn uitje was top! Ik houd van jullie goede humor en no-nonsense mentaliteit die je direct met je voeten terug op aarde zet, maar af en toe zijn – ook jullie – zo moeilijk te volgen. Op een of andere manier krijgen vrouwen altijd de schuld, maar volgens mij kunnen jullie er ook wat van. Of heb ik het nu mis?

Lieve penvriendin,

Ten eerste, jullie zeuren wat af! Is deze hele brief immers geen bevestiging, dat er nogal wat te zeuren valt over de man/vrouw verhouding? Maar goed, ik mag gaan spreken voor de man in het algemeen? Lastig, maar ik doe mijn best.

Ervaring leert dat vrouwen bij het boeken van een vakantie kijken of de meubels er trendy uitzien en het hotel aan de buitenkant mooi oogt. Bij aankomst blijkt dat het hotel 10 kilometer van het strand is of het huisje net aan de andere kant van het dal ligt waar de pistes zijn. Ai, toch maar aan de man over laten de volgende keer.

Dus de communicatie met de man is lastig? Misschien ging er aan die hilarische grap en jouw goede ideeën, wel een hele reeks andere berichten vooraf. De man is er dan wel een beetje klaar mee, moet je weten.

Als het om bagage gaat: wees blij dat de man het kan redden met een plastic tasje! Stel dat wij ook met drie overvolle koffers, een paar kleine tasjes en o ja, de gewone handtas (waar volgens mij ook alles al in zit?) op pad gaan. Besef je je dan, dat er geen ruimte meer is voor al jullie extra rommel? De man neemt een plastic tas mee met schoon ondergoed en zijn bankpas. Op de plaats van bestemming kan je toch gewoon alles kopen? Anders dragen wij onze kleren een paar dagen achtereen, boeiend of het bij elkaar past. Trouwens, de man ziet de vrouw het liefst in weinig kleding, dus wat zit er eigenlijk in al die koffers en tassen waar je de man mee gaat imponeren?

Ik was niet bij je roadtrip aanwezig, maar heb wel een vermoeden wat er onder “suggesties” valt. Een vrouw beschouwt het opdringen van haar mening en wil als “suggestie”. Eén voorbeeld: de vrouw zegt: “Zullen we naar het bloemsierkunstmuseum gaan vanmiddag?”. De man zwijgt omdat hij op dat moment is afgeleid door langslopende schoonheden, kijkt de vrouw aan en zegt: “Lijkt me niet wat”. Tien minuten later reageert de vrouw: “Kom op man, wees eens wat proactiever! Het is toch leuk het bloemsierkunstmuseum?”. Kijk, hier zie je (of misschien zie jij dat nu ook nog niet) het verschil tussen zeuren en een suggestie doen.

Conclusie van het uitje met mannen: laat ze gewoon los, loop met ze mee en doe of je met ze meepraat. Ga niet te grappig doen, ga onze bagage niet veroordelen, ga niet lopen zeuren en ga zeker niet doen alsof een man niet ziek kan zijn. Mannen hebben ook gevoel! Vraag maar aan mijn moeder.

Nu lijkt het alsof een uitje met mannen en vrouwen gedoemd is te mislukken. Dat is zeker niet het geval. De man wil maar al te graag met vrouwen omgaan. En weet je waarom? Een man is een haantje. Haantjes willen met de veren zwaaien, de strot opzetten en hoog van de toren blazen. Vrouwen zijn niet zo egoïstisch en geven ons mannen de ruimte om het alfamannetje uit te hangen. Uiteraard weten de vrouwen stiekem wel beter ;-).

Deze blogpost werd mede mogelijk gemaakt door mijn lieve penvriend, Bas