Ken je de uitdrukking: in 7 sloten tegelijk lopen? Volgens mij loop ik er in 38 momenteel. Mijn to-do lijst lijkt tegenwoordig alleen maar langer te worden en ondertussen heb ik het gevoel dat ik overal tekort schiet. Waarom ‘moeten’ wij toch zoveel (het liefst tegelijk) doen in een zo’n kort mogelijk tijdsbestek? Help, Annemarie heeft te veel prikkels en te weinig tijd!

Toen je vroeger buiten speelde met je vriendjes en vriendinnetjes leek het of tijd niet bestond. Op een of andere manier was het altijd zomer en vond je het stiekem wel welletjes dat je na Sesamstraat naar bed mocht. Perceptie van tijd was er niet. Druk was je alleen met barbies en lego. Naarmate je ouder wordt, krijgt tijd een andere betekenis. Als Oud&Nieuw aanbreekt denk je: mmm.. Stond ik hier gister ook niet vuurwerk af te steken? Ik klink als een oud wijf, maar serieus: waar blijft de tijd en waarom lijkt het alsof ik nergens tijd voor heb?

Mail beantwoorden, deadline halen, functioneringsgesprek, blog klaarzetten, bezwaar maken tegen mijn bekeuring, vriendin bellen voor haar verjaardag, reisje boeken, minimaal 3 berichtjes beantwoorden die ik ‘vergeten’ ben, belastingaangifte doen en ohja, ook nog even uiteten met een oud-collega. Na zo’n dag neem ik me altijd voor: morgen doe ik niets en ga ik op tijd slapen. Dit voornemen mislukt vrijwel altijd en vervolgens betrap ik mezelf erop dat ik om 2 uur ’s nachts nog een blog (weliswaar op mijn telefoon in bed) aan het schrijven ben omdat ik dat ‘moet’ van mezelf. Okay, ik geef toe, ik ben ook wel een chaoot; maar wat verlang ik naar een gedachteloos hoofd. Gewoon, even niets moeten en vooral genieten van zinloze tijdsbesteding.

Ik merk dat ik (en jij  waarschijnlijk ook) worstel met het fenomeen tijd. Mindfullness, yoga en massages staan hoog op ieders verlanglijst (gelukkig is er modernehippies.nl met allemaal tips hierover ;-)) omdat we eigenlijk maar een ding willen: me-time! Het lijkt wel of we dit onszelf niet meer gunnen, omdat er zoveel van ons verwacht wordt (denken we). Eigenlijk weten we ook niet meer zo goed wat ’tijd over hebben’ is. Onze smartphone heeft hier ook een absoluut aandeel in. We zijn immers altijd en overal bereikbaar, dus smoesjes dat je iets niet gezien of gelezen hebt, bestaan niet meer. Ik weet zeker dat jouw telefoon ook op je nachtkastje ligt en je wel eens wakker wordt om erop te gluren. Wij ontvangen voortdurend prikkels en daar hebben we zo nu en dan last van. Maar, we willen nu eenmaal ook overal graag van op de hoogte te zijn. Stel dat je een uur niet op je telefoon kijkt en essentiële zaken als de zwangerschap van Yo en Wes mist? Dan kan je natuurlijk niet meepraten, zelfs niet midden in de nacht. Paniek!

We kunnen natuurlijk collectief afspreken om ons zelfverzonnen verwachtingspatroon bij te stellen en meer tijd voor onszelf nemen. Dan vergeet je die verjaardag een keer, krijgen ze een mail een dag later en sla je dat etentje een keer over. Zou de wereld dan vergaan, lieve mensen? Uiteraard moet je dan wel de daad bij het woord voegen en deze vrijgemaakte tijd niet gaan invullen met andere verplichtingen. Neem een bad, lees een boek of staar gewoon voor je uit en zet vooral die telefoon een keertje uit. Vergeet tijd en waan je terug in de tijd met Bert en Ernie, Tommie en Meneer de Uil.

En ik? Ik verheug me nu al op morgen, want vandaag ‘moet’ ik nog van alles: zen op zondag! De hele dag zinloze series kijken en mijn tijd verdoen in mijn tokkiepak. Ondertussen moet ik mezelf dwingen me nergens druk over te maken (als dat lukt). Mocht je me morgen niet kunnen bereiken: dat klopt, mijn telefoon staat uit. Maar als Raf en Sylvie hun hernieuwde liefde bekendmaken, bel je dan even bij me aan? 😉