Vanochtend werd ik wakker op het magische eiland Ibiza. Ik zit hier nu een paar dagen en snap enorm waarom mensen dit eiland kiezen. Het biedt alles voor zowel sinners en saints (je mag zelf invullen tot welke categorie ik behoor). Tot dusver: Ibiza, I love it!

Maar is deze reis zoals ik hem bedacht had? Van bijna alles maken we perfecte plaatjes in ons hoofd. Verwachtingen hoe dingen moeten verlopen. Komen deze überhaupt weleens overeen?

Eerlijkheid gebied mij te zeggen, gut wat was ik zenuwachtig om te gaan! Ik had bedacht: 2 weken niets en een beetje soulsearching. Dat stemmetje in mijn achterhoofd zei: wat nou als je vereenzaamt? Dan kom je aan bij het verrassende hoofdstuk: bestaat toeval?

Aan de vooravond van mijn vertrek ging ik een hapje eten met een vriendin. Er kwamen vrienden van vrienden voorbij. Je kent het wel. Mijn Ibiza vakantie passeerde de revue waarop een vreemde riep: “Dat meen je niet, vriendin van mij zit morgen in hetzelfde vliegtuig. Ook alleen!”.

Eenmaal op het vliegveld was daar de herkenning van de foto. Echter, was zij niet voorgelicht over mij. De verbazing en verwarring op haar gezicht was geld waard. Het ijs was gebroken. Ik gebruikte de term ‘toeval’ waarop zij riep: “Alles gebeurt met een reden”.

Daar stonden we op Ibiza en daar kwam voor mij (en zowaar ook van mij medereizigster) het meest spannendste moment: alleen in een auto, zonder navigatie, op weg naar een afgelegen accommodatie. Doorgaans verdwaal ik met gemak in mijn eigen huis dus dit had ik benoemd tot een uitdaging.

Dan komt het, het moment waarvan ik zo houd: doen waar ik bang van word! Auto starten, raampje open, over het eiland cruisen en je doel vlekkeloos behalen.

Soms maak je in je hoofd dingen zoveel groter dan ze zijn. We kunnen vaak zoveel meer dan dat we zelf denken.

De reis was officieel begonnen. Ik bevind mij in het noorden, waar echte ‘hippies’ zijn met waanzinnige levensfilosofieën. Nu al een verrijking op mijn bestaan. Toch gebeurde er iets geks, iedereen die ik ontmoet heb is bezig met het thema: wat is dit leven? Hoe leef ik maximaal? Ik dacht: schiet ik niet te kort? Moet ik dit ook niet willen; zo mooi in het leven staan? Ik besloot mee te gaan in de spirituele sfeer en koos ervoor een reading te doen. Gewoon omdat het kan, dit is Ibiza!

Hoe vond ik dat? Deze reading was een hele mooie en persoonlijke ervaring. Ik ben een nuchter iemand, maar als je zo omringt wordt door spiritualiteit is overgave goed voor je (in mijn optiek dan). Of je erin gelooft of wat je ermee doet is aan jou. De bevestiging krijgen dat zijn wie je bent prima is, verdient iedereen te horen in deze verwarrende maatschappij waar perfectie de standaard lijkt. Dat je uit zoiets ook nog kracht put om verder te kijken vond ik persoonlijk een absolute win-win situatie.

Daarnaast trek ik ook een andere conclusie: ik ben toch niet diepzinnig aangelegd dan dat ik dacht. Begrijp me niet verkeerd, alle inzichten vind ik prachtig. Bedoel: wie kan zeggen dat ze in een vorig leven een ‘vooruitstrevende, vechtende vrouw in het leger inclusief een paard en een zwaard’ was? IK (verklaart ook waarom ik nu kickboks)! Dit gegeven maakt mij aan het glimlachen.

Het nuchtere boerinnetje neemt echter vandaag weer het heft in eigen handen. Leven gaat volgens mij over leven in het NU en niet over het zorgen maken over later. Filosoferen is leerzaam en helpt je doelen te behalen, maar gewoon genieten van het strand waarop ik nu lig, stiekem in mezelf lachen om de naakte piemeltjes om heen en verlangen naar wijn en de simpelheid van het bestaan is ook een levenskunst op zich. Leven en laten leven en vertrouwen dat jij doet wat goed voor je is, dat is wat je uniek maakt. Niet de denkbeelden en verwachtingen van een ander.

Hippies op dit eiland: nu al bedankt voor de inzichten. Maar vanavond dwaal ik af naar het zondige zuiden met mijn nieuwe travelbuddy. Lieve lezers, blijf wie jij bent en vergeet niet te leven. Perfectie bestaat niet. All we have is now, so you better make the best of it.

-xx- Annemarie