Vorige week was het zover, mijn big 3 0. En tja, dan moet je oppassen tegenwoordig; het dertigers dilemma ligt gretig op de loer!

Uit onderzoek van Nienke Wijnants is gebleken dat maar liefst driekwart van de hoger opgeleiden tussen de 25 en 35 jaar in meerdere of mindere mate kampt met zogenaamde ‘dertigersdilemma’s’.

Voor de zorgeloze hippies onder ons, het dilemma in a nutshell; we leven in een maatschappij waar de keuzemogelijkheden oneindig zijn, eerdere generaties konden enkel dromen van deze talloze mogelijkheden, hebben hiervoor ‘gestreden’ en wij… tja, om nou te zeggen dat we dankbaar zijn, het geheel maakt ons eerder behoorlijk gestrest.

Want al die mogelijkheden hangen samen met beslissingen, en twijfels over deze beslissingen, en ook nog eens verwachtingen van de omgeving over de beslissing die je gaat nemen; je voelt het al aan, behoorlijk vermoeiend dus.

Daar komt bij dat de keuzes waar je als dertiger mee te maken krijgt behoorlijk existentieel van aard zijn (wonen, relaties, werk) en omdat we zijn opgevoed met de gedachte dat een ideale wereld maakbaar is, komen er ongewild toch allerlei vragen in je op. Samengevat komt het neer op: ‘zit ik op het juiste spoor, is dit het nu?’ want zo niet, dan is het nú de tijd om daar wat aan te doen.

Ik heb lang willen geloven dat ik me niks aantrek van wat anderen van me verwachten, als ik bijvoorbeeld op verjaardagen van mijn oma hoorde ‘heb jij nou nog steeds geen vriendje?’ dan vond ik het juist fijn om mezelf te profileren als een moderne jonge vrouw, zelfstandig en niet afhankelijk van een relatie om gelukkig te zijn. Terwijl mijn zus al twee koophuizen verder was op mijn leeftijd, vind ik het heerlijk om nog lekker vrijblijvend via-via van iemand te huren, al wordt dat niet door iedereen begrepen (‘zou jij het nou niet fijn vinden om een keer echt een huisje voor jezelf te hebben?’).

Al trek ik stug mijn eigen plan, toch gaat het knagen. Zorgeloos genieten lijkt niet meer vanzelfsprekend. In plaats van bewust te genieten van het hier en nu, zijn we te vaak bezig met ‘hoe het eigenlijk zou horen’ en of het heden wel de beste garanties voor de toekomst geeft. Dat heb ik onlangs ook weer ondervonden wat daten betreft, in plaats van te waarderen wat je hebt en te genieten van het nu, wordt er te snel gedacht; ‘is dit degene waar ik de toekomst mee aan durf, waar ik m’n hele leven verliefd op zal zijn?’ Dat soort twijfels zijn natuurlijk killing voor een opbloeiende relatie.

Het lijkt dus een uitdaging om in deze snelle maatschappij, vol verwachtingen, trouw te blijven aan je eigen normen en waarden. Maar, voorlopig laat ik me nog even niet gek maken. Ik zie dertig namelijk echt als het nieuwe twintig, en mijn keuze is om mijn vingers voorlopig nog even niet te branden aan alle existentiële dilemma’s en te genieten van het hier en nu. Zoals een populair festival ons al jaren zegt: Yesterday is History, Today is a Gift and Tomorrow is a Mystery. En laten we het vooral zo houden: a mystery!