Warning: Als je niet tegen een flinke portie openheid, acceptatie en omarming van je eigen lichaam kan, lees dit artikel dan niet!

Dit ben ik. Topless op het strand op Ibiza, afgelopen april.

Schrik niet: ik laat jullie gewoon zien wie ik ben. Op deze site, op m’n social media: wat mijn ideeën en opvattingen zijn, wat ik doe en waar ik achtersta. En dat doe ik inderdaad misschien wat meer dan een gemiddeld online gebruiker; duh, part of the job.

Het was een foto die ik afgelopen april op mijn persoonlijke Facebookpagina deelde. En het heeft even mogen duren voordat ik er een artikel op deze website over ‘durfde’ te maken, want blijkbaar was de foto nogal shocking: ik kreeg van het thuisfront te horen wat het allemaal wel niet had opgewekt bij mijn directe omgeving. Deelde ik deze foto uit wanhoop, uit onzekerheid, uit een schreeuw voor aandacht?

Een gedachtegang waar ik met m’n hoofd niet bij kon. Ten eerste waren er dus mensen die het ontzettend interessant vonden om heel lang over die ene foto van mij te kletsen, en vervolgens gingen ze ook nog filosoferen over wat er mis met mij was.

Geloof het of niet: ik wil aan de hand van dit soort foto’s, ook al is het puur het uiterlijk, ook (en juist: met name) laten zien wie ik van binnen ben. 

Vrij. Ontspannen. Open. Accepterend.

En hoe dubbel het ook is: je kunt mensen ook van “buiten” laten zien wie je van “binnen” bent. Geen wonder dat ik van het hippiestijltje houd, dat gepaard gaat met de stijl van de vrijheidsdenker diep van binnen. Sowieso is dat denk ik een groot probleem in onze samenleving: te weinig mensen durven zichzelf te laten zien (van binnen én van buiten!). Dat creëert niet alleen zelfcomplexen, maar levert ook veel relatie- en familieproblemen op.

Ik wil juist laten zien dat het ánders kan. Dat het heel ontspannen en “normaal” is om zo te (kunnen!) zijn. Dat we ons niet moeten schamen voor onze lichamen, hoe deze er ook uitzien. Dat het heel mooi is om jezelf te laten zien.

Ik leef één keer. En nee, dan vind ik het blijkbaar niet erg dat er een foto van de achterkant van mijn lichaam online staat. Ik ben hier tijdelijk en dit lichaam leen ik om dit leven te leven. Dit ben ik. 

Zekerheid komt voort uit veel mentale kracht, en zolang jijzelf die mentale knop omzet, straal je uit hoe je je voelt. (Hoe tof vond ik het om achter The Topless Tour te komen, waarbij allerlei meiden dit soort foto’s insturen. Dat zijn allemaal mensen die, naar mijn mening, een flinke portie inner peace hebben. Ze doen het maar gewoon. En I LOVE IT.)

Veel volgers die ik totaal niet ken, lijken mij inmiddels meer te begrijpen dan de mensen waarvan ik dacht dat ze dicht(er) bij me staan. Misschien klinkt dat gek, maar dat geeft me ergens hoop. Ik voelde me vaak “anders”, sprak het niet uit, maar was tegelijkertijd wel content met mezelf. Nu, door deze site en door jullie, voel ik me soms niet meer zo gek en alleen. Geregeld krijg ik zeer persoonlijke mailtjes van jullie: “Eerst voelde ik me nooit begrepen, maar door jouw site heb ik het gevoel dat ik er niet meer alleen insta”.

Ook door de ophef van deze foto in april, voelde ik me ergens weer eens niet begrepen. En tegelijkertijd begreep ik wel waarom ik het had gedaan, had gedeeld en waarom ik erachter stond. En denk ik juist dat jullie me wél begrijpen.

Ik hoop met name dat ene meisje op het strand te inspireren. Die deze zomer graag topless wil zonnen, maar het eigenlijk niet durft. En dat ze dan denkt: fuck it. Zij doet het, dan kan ik dit ook. Dit is wie ik ben. Weg met het schoonheidsideaal, weg met het dogma. Van de wereld en van mezelf. Het maakt me niet uit dat anderen er iets van vinden.

VRIJHEID. Dit ben ík!

Liefs, Zoë

Meer mindstyle lezen? Klik hier!