Een ode aan de schaamteloze all-inclusive vakantie. Je zou het misschien niet verwachten op mijn website, en toch doe ik het. Want weet je wat het is? Momenteel gaat alles heel erg goed, zó goed zelfs dat m’n sociale leven juist weer wat minder goed gaat. Ik ben veel aan het werk, maar werk voor allerlei projecten en doelen die ik leuk vind. Het is erg druk en ik ben zelfs een beetje moe aan het worden. En op dit soort momenten denk ik dan soms even terug aan dat ene weekje. Dat ene weekje waar het in maart al heerlijk zonnig was op het zwarte vulkaneneiland Lanzarote.

Daar ging ik in 2014 met m’n vriend naartoe. Een cadeau van m’n schoonouders. M’n schoonvader benadrukte dat hij “wel weet dat ik zo’n avonturier ben”, maar of ik het niet erg zou vinden als de hele vakantie “gecovered” zou zijn. Erg?

Uhm.

En zo vertrokken we een paar weken later richting de Canarische eilanden. Het was een typische zon-weekje-weg-all-inclusive-vakantie-zonder-wifi. En eerlijk? I loved it.

Het oord waar we zaten had geen wi-fi, en dat droeg bij aan de ultieme relaxtheid die we daar vonden. We konden wel wi-fi kopen, maar na twee dagen zo nu en dan twijfelen kozen we er bewust voor dat juist eens niet te doen.

Man. Wat een rust.

Ik herinner me dagen vólledige stilte. Alles hebben wat je nodig hebt: niet zo veel. Ruimte om na te denken over dingen waar je anders “geen tijd” voor hebt. Boeken in één dag uitlezen. Muziek luisteren en nog eens muziek luisteren. Hiken naar de prachtige Papagayo stranden. Wandelen langs de boulevard. Een gewéldige cabriolet huren en het eiland over crossen. Avonden van 21 u naar bed en 9 uur weer opstaan. Weer eens écht alleen met z’n tweeën zijn.

Want ondanks alle oordelen over all-inclusive reizen (myself included) vond ik het eerlijk gezegd zó fijn, dat ik het zo weer zou doen. Ik vond het eiland opmerkelijk genoeg om nog eens terug te komen. Merkwaardige omgeving, alsof we op de maan waren geland, met hier en daar een groen bosje waar druiven groeide – de wijn smaakte overigens verdomd goed – of wat anders tofs te doen was. Fijn wel, ik zou er meer willen exploreren.

Het type vakantie vond ik ook heerlijk omdat júist niets “moest”. Ook dat is (op z’n tijd) – ook voor mij – BEVRIJDEND. Maar dan net even anders.