Bron foto

Tuurlijk wist ik dat het geen verstandige keuze was. Ik had mezelf voorgenomen het niet laat te maken. Goede nachtrust is immers essentieel. Ergens hoorde ik in mijn achterhoofd heus wel dat stemmetje zeggen: “Ga naar huis, je moet morgen belangrijk doen” maar ik besloot hem hardnekkig te negeren. Lang nadat Sesamstraat was afgelopen, kroop ik met een heerlijk roesje onder de wol. Ik wist wat komen ging. Morgen had men last van mij. Correctie, morgen had ik last van mezelf!

Ergens ver weg galmde een vaag geluid. Ik deed alsof het er niet was. Het kon immers niet. Het kwam veel eerder dan verwacht. Ik sloeg om me heen om 10 minuten later hetzelfde geluid opnieuw te horen. Ik deed een poging mijn ogen op te doen. Ik maakte me op voor mijn dagelijkse depressie: mijn ongeëvenaarde ochtendhumeur!

Serieus, heeft iemand voor mij de oplossing voor mijn heksengedrag in de ochtend? Ik wil niet zo onaardig doen maar het neemt me over en ik kan er niets aan doen, zelfs al ben ik me er al jaren volledig van bewust.

Ik verbleef in een Bed&Breakfast in Ibiza. Bij aankomst zag ik de bui al hangen. Mijn reisbuddy begon al enigszins zenuwachtig te giechelen bij mijn aanblik. Er was namelijk een gezamenlijk ontbijt. Je kent wel, zo’n perfect gedekte lange witte eettafel waar ’s ochends ‘gezellig’ met z’n allen wordt gebabbeld.

‘Kom, stel je niet aan’, sprak ik mezelf de volgende ochtend streng toe. De hyperactieve hostess bombardeerde me direct met minimaal 100 vragen. Ik probeerde echt om het vriendelijke meisje (dat ik immers altijd ben) uit te hangen, maar ik kon het niet. Ik greep demonstratief een broodje van tafel, nestelde mezelf als een autist in de hangmat en zweeg. Alles en iedereen in mijn directe omgeving vond ik irritant. Mijn gezichtsuitdrukking ondersteunde dit volledig.

Diezelfde avond kreeg ik een preek over mijn onuitstaanbare gedrag. En toen.. Toen gebeurde er een wonder. Ons gesprek werd opgevangen door een ‘lotgenoot’. Hij herkende mijn afwijking. Wat zeg je? Afwijking? JA! Schijnbaar maken ‘normale’ mensen 2 a 3 uur voordat ze wakker worden cortisol aan. Mensen zoals ik, ook wel avondmensen, hebben een lager cortisolniveau in de morgen waardoor ze moeite hebben met functioneren omdat ze gewoonweg nog geen energie daarvoor hebben. Dusss…. ik heb dus helemaal geen ochtendhumeur, ik maak gewoon geen cortisol aan! Halleluja!

De gedragsregels omtrent mijn aandoening zijn vrij simpel: wil je zeker zijn dat je niet door mij wordt genegeerd, beledigd of dood gekeken, praat dan pas tegen me na 10.00 uur. Ontwijk me indien mogelijk. Voor dit tijdstip sta ik niet in voor de consequenties van mijn gedrag. Eerlijkheid gebied mij te zeggen, mijn symptomen zijn sinds mijn diagnose aardig onder controle. Echter, resultaten uit het verleden, bieden geen garantie voor de toekomst. Ooit stel ik mijn lichaam ter beschikking aan de wetenschap zodat er een medicijn komt, maar tot die tijd is het aanpassen geblazen voor mensen met deze afwijking.

Lotgenoten, deze is voor jullie! Ik weet dat er meer zijn zoals ik. Ik weet dat ook jij lacht om je eigen belachelijke gedrag zodra de donderwolken verdwenen zijn, vanaf nu weet je… Het is niet jij, het is slechts je cortisol!

Lief zijn voor de mensen, probeer ik dat ook!

X Annemarie