Het was moeilijk kiezen. Ik wilde graag naar de Boekennacht, maar de Filosofie Nacht wilde ik ook niet missen. Professionele onderbouwing (het was belangrijk voor mijn stage) zorgde ervoor dat ik toch voor de Filosofie Nacht koos. Vol goede moed ging ik samen met mijn collega op naar Felix Meritis in Amsterdam, waar wij direct voor een grote teleurstelling kwamen te staan: de zalen puilden uit. Het programma dat wij voor onszelf van te voren prachtig samen hadden gesteld, was direct van de baan. Dan maar thee drinken en voor de deur gaan liggen van de Concertzaal, om bij de volgende sessie als eerste binnen te zijn en in ieder geval toch één discussie mee te kunnen maken. Dat bleek een prima tactiek, beloond met eersterangs stoelen. Helaas waren wij op deze avond vol diep nadenkend volk niet de enigen met deze superbe strategie, wat ertoe leidde dat het einde van deze eerste meegemaakte sessie direct onze borrelsessie inluidde.

Al borrelend kwam de aap uit de mouw. De genereuze organisatie van het jaarlijks terugkerende evenement had afgelopen week nog zo’n 90 kaarten in de verkoop gedaan. Dat deed eenieder goed, behalve de bezoeker van deze avond, welke mij toch enigszins een zwaargewicht in dit geheel leek. Nu zijn evenementen in Felix Meritis vaak aan de wat chaotische kant – vanwege de vele zalen en het charmante, antieke maar tevens wat onhandige trappenhuis – toch had ik van de organisatie van de Filosofie Nacht iets meer verwacht. Voordrachten in dit trappenhuis overbevolkt door dwalende en eindeloos wachtende bezoekers bijvoorbeeld; een prima oplossing. Gelukkig bood de bar uitkomst. Want waar kun je nu beter filosoferen dan aan de bar van Felix Meritis, met haar rijke historie en reputatie? Dat gebouw en die ruimte hebben een ziel – wondermooi toepasselijk op het thema van de avond.

Toch moest ik in deze bezielende ruimte denken aan de misgelopen voordrachten van de boekennacht. Toen de lallende filosofen ons de keel uit gingen hangen, hebben we daarom nog snel een tripje naar Café de Zwart gemaakt. Om nog even van het – inmiddels ook lallende – boekennachtpubliek te kunnen genieten. De sfeer in dit café tussen vriend en vijand in de literaire wereld was duidelijk meer uitgelaten en ik kon het gevoel dat ik daar iets had gemist niet verkroppen. Volgend jaar moet het anders. Nachtelijke filosofische bezieling en literaire verlichting moeten dan maar op verschillende data vallen.