Lieve allemaal,

Vanaf nu de nieuwe rubriek Global Nomads en een nieuwe schrijver bij Moderne Hippies. Mijn naam is Tycho Hellinga, uit Amsterdam, en momenteel bezig met mijn research master Social Sciences aan de UvA. In dat kader bivakeer ik nu al een tijdje op het grootste hippie eiland van Europa: Ibiza. Ik heb gemerkt dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is, omdat sommigen bij Ibiza een associatie krijgen met schuimparties en DJ Tiësto, een wereld die hier absoluut ook bestaat. Maar Ibiza is geen Marbella, Mallorca of Salou. Behalve dat de grootste DJ’s ter aarde hier elk jaar hun zomer doorbrengen, heeft het eiland ook een enorme kunstenaars- en hippiegemeenschap. Over deze laatste groep gaat mijn onderzoek, in academische termen ook wel ‘Global Nomads’ genoemd. Voor degenen die Ibiza kennen, zal veel van wat ik schrijf herkenbaar zijn. Voor degenen die er nooit geweest zijn, hoop ik dat het een aansporing is hier eens een tijd te verblijven. Daarnaast vind ik het leuk jullie een kijkje te geven in de keuken van de Antropologie. Degene die verzonnen heeft dat ‘participerende observatie’ een wetenschappelijke methode kan zijn, verdient een hele grote cocktail bij zonsondergang. De vorm waarin ik deze rubriek ga schrijven moet zich nog uitkristaliseren. Deze eerste keer ga ik schrijven over afgelopen zondag, die uitblonk in diversiteit en variëteit. De namen van mijn informanten zijn in sommige gevallen gefingeerd.

Ecologische lunch, aloë vera, healing en trips

Ik begin deze zondag zoals meestal bij de Casita Verde, een ecologische boerderij en educatief centrum voor permacultuur. De mensen van Casita Verde proberen middels zonnepanelen, regenwater-opvang bakken en ecotoiletten op kleine schaal de wereld te redden, en dat gaat ze best goed af. Elke zondag kun je er heerlijk vegetarisch eten voor maar 7 euro. Er hangt een extreem relaxed sfeertje. Iedereen wast zijn eigen bord af en in een hutje zelfgebouwd van leem en lege flessen speelt een DJ wat rustige plaatjes. Er is een verse aloë vera sappen barretje en een healing area waar je reiki of shiatsu kan laten doen bij een Zweedse professor in de Psychologie die zich heeft bekeerd tot New Age. Vandaag is er een vreemde stemming. Het soort toerist dat in september naar het eiland komt is wat rijker en stijlvoller dan de augustus toerist, en heeft blijkbaar meer belangstelling voor ecologie, want er zijn minstens tweemaal zoveel mensen als vorige week. Daarnaast is er vanochtend enige spanning onstaan in de gemeenschap die op de boerderij zelf woont. De Casita Verde is begonnen en wordt gerund door een Engelsman, Chris genaamd, ook wel de Dictator genoemd. Chris heeft zijn hart op de goeie plaats, maar communiceert soms nogal onhandig. Zijn vrijwilligers, die in een yurt op het terrein verblijven, hebben er niet altijd zin in om behandeld te worden als een nummertje. Dergelijke spanningen zijn, zover ik er zicht op heb, onvermijdelijk in elke communaal verband, of je het nu over hippies of studentenhuizen hebt. Maar daar komt bij dat de vrijwilligers van Casita Verde de vorige nacht met z’n allen een Ayuahasca ceremonie hebben gehouden, nog niet hebben geslapen en dus midden op het drukste moment van de dag nog half in een trip zitten. In de keuken help ik Leesa, de Australisch chef, met het afwassen van de pannen terwijl ze druk pratend haar proces van vannacht probeert uit te leggen en waarom het kosmisch en karmisch is dat ze volgende maand in Mexico zit. Ondanks de drukte, de spanningen en het slaaptekort is het eten erg lekker en de sfeer heel goed, wat veel zegt over de kracht van de Casita Verde.

Benirras, Camping La Playa en haar oorspronkelijke hippies

Na de lunch rij ik naar Benirras, het hippie strand in het noorden van het eiland. De hele zomer is hier elke zondag een vrijzinnig strandfeest. Tot diep in de nacht wordt er getrommeld en gedanst en er worden vuurjongleershows  gegeven. Er is een klein marktje waar sieraden en kleding uit India en Nepal worden verkocht. Later op de avond komen er handelaren die bier en mojito’s uit koeltassen verkopen. Het gaat er soms wild aan toe. Drie weken geleden zag ik een stelletje dat tien meter van de kustlijn ongegeneerd in de zee aan het vrijen was. Natuurlijk is dit ongereguleerde hippiefeest een doorn in het oog van de autoriteiten. Al weken proberen ze trommels te verbieden en de alcoholverkopers tegen te houden aan de weg, maar het zijn er simpelweg te veel om aan te pakken. Het is moeilijk om na 5 uur bij Benirras te komen, omdat de politie al het verkeer blokkeert en wegstuurt. Gelukkig is er een alternatieve route. Vorige week liepen er politieagenten in burger rond die de alcoholverkopers hebben weggestuurd, het meisje dat zelfgebakken wietkoekjes verkoopt hebben gearresteerd en de vuurdansers verboden om op te treden. Deze week is het aanzienlijk rustiger. Er zijn minder trommelaars, geen bierverkopers, geen wietkoekjes en geen vuurdansers. De meeste mensen die ik hoopte te ontmoeten zijn er niet. Ik hang een tijdje aan het strand met een Engelse vriend die hier werkt bij een meubelmaker en twee meisjes die werken in het yogacentrum wat uitkijkt over Benirras. We zwemmen wat, en dansen ’s avonds op de trommelmuziek, maar de sfeer van de vorige zondagen is er duidelijk niet meer.

Na zonsondergang rij ik samen met Ashley naar Chirincana, de strandtent van camping La Playa bij Es Canar. Ashley komt uit Bermuda, heeft in New York mode gestudeerd en woont nu in Barcelona waar ze haar eigen kledinglijn runt en yoga doceert. Ze werkt in het yogacentrum bij Benirras, waar ze kost en onderdak krijgt voor wat corvée diensten en wat yogalessen. Haar levensverhaal past zo perfect bij Ibiza dat ik het bijna vreemd vind dat ze hier nooit eerder is geweest. Nu ze hier eenmaal is, wil ze nooit meer weg. In de auto bediscussieren we de voor- en nadelen van verschillende New Age stromingen en technieken. Bij de camping aangekomen is het feest in volle gang. La Playa heeft een reputatie als hippie camping. Bij het bulletin bord wordt yoga, reiki, massage en dergelijke aangeboden door de campinggasten. Ook hier lopen mensen met Indiase sieraden te koop rond. Een paar keer in de week zijn er hele leuke feestjes en optredens. Vanavond is er een maf bandje met een jongen die live electronisch muziek afmixt op de laptop, een jongen op de keyboard, en in het midden een jongen op een inschuifbare digeridoo. Ze maken een soort trance muziek die de eerste twintig minuten best tof klinkt, maar omdat de digiridoo nu eenmaal niet heel veel toonvariatie heeft, op een gegeven moment nogal repetitief wordt. Toch wordt er, zoals bij elk feest op Ibiza, flink gedanst. Ik praat een tijdje met Ilse, een Nederlandse vrouw die ik vorige week op een chique galerie opening ontmoette. Ilse komt net uit een Iboga sessie, die het hele weekend geduurd heeft. Iboga is een krachtig hallucinerend plantje dat door stammen in Gabon ritueel gebruikt wordt om de voorouders te bezoeken. Inmiddels worden deze rituelen ook georganiseerd in het Westen, door mensen die zich door Bwiti sjamanen hebben laten inwijden. Een sessie duurt ongeveer 48 uur en is bedoeld als een therapeutische reis. Het schijnt met name goed te werken om van een tabaksverslaving af te komen. Na dit gesprek geen interessante voorvallen meer, en het bandje begint te vervelen. Tijd om te gaan

‘Orgasmic Delight’ en ‘Tantric Loving’ bij Bambuddha

Nadat ik Ashley thuis afzet, wil ik zelf ook naar huis rijden, maar krijg een telefoontje van twee jonge Nederlandse meisjes die hier zijn op een soort zakenreis. Ze nodigen me uit een drankje te komen drinken in de Bambuddha Grove, waar ze net met de eigenaar hebben gedineerd. Ik ben er nog niet geweest, en was al nieuwsgierig. Ik ben erg moe, maar je krijgt niet elke dag de kans om met een eigenaar van een dure tent te spreken. De Bambuddha Grove is een vrij luxe restaurant dat geheel is ingericht in oriëntaalse stijl. Er zijn verschillende zalen en kamers. De een heet Bali, een ander Siam, en zijn ook aangekleed en ingericht naar de stijlen van die landen. Sex ligt er in de vormgeving nogal dik bovenop. Bij de dames WC is een kleine sexwinkel waar dildo’s, tepelkwastjes en andere speeltjes gekocht kunnen worden. De kamer die Tantra heet, is volledig beschilderd met Indiase kamasutra afbeeldingen. Op de kaart staan cocktails met namen als ‘Orgasmic Delight’ en ‘Tantric Loving’. Ik ga voor de neutralere ‘Ibiza Summer’ (á 14 euro) en geniet van de mango met wilde bessen hookah die de dames besteld hebben. De eigenaar is helaas net de deur uit. Wat ik over hem gehoord heb, is dat het een ouwe India reiziger is, die zijn fortuin gemaakt heeft met restaurants. Door de hookah en de cocktails worden we allemaal loom en slaperig op een hele prettige en comfortabele manier. Na een aantal zalige momenten van wegzakken in de kussens van de bank met het mondstuk van de hookah tussen mijn lippen is het op een gegeven moment toch tijd om te gaan. Je weet dat je te lang bent door gegaan als de muziek uitgaat en de obers je ongevraagd de rekening komen brengen.

Tot zover mijn vorige zondag op Ibiza. Welkom in de wondere wereld van de wetenschap.

Deze gastblog is geschreven door: Tycho Hellinga.

Fotografie: Tycho Hellinga

Klik hier voor een overzicht van alle verhalen van Tycho op Ibiza.