Ik ben een tijdje uit de roulering geweest wegens omstandigheden, maar vanaf nu weer terug. Hoewel het hier op Ibiza wat kouder begint te worden, gaat het leven nog gewoon door. Het is een stuk rustiger nu het toeristenseizoen opgehouden is. Veel mensen die hier wonen of gedeeltelijk wonen zijn hun tassen aan het pakken en plannen aan het smeden om op reis te gaan, naar India, Zuid-Amerika, Australië… of waar ze dan ook heen gaan. Degenen die achterblijven hebben of werk in de winter, of hebben zo’n goeie zomer gehad dat ze even niet hoeven te werken en de winter kunnen gebruiken om zich voor te bereiden op het volgende seizoen.

In de keuken van een succesvolle Duitse schilder heb ik een lange discussie met zijn dochter Leila over mijn onderzoek (zie eerdere posts). Echte hippies zijn hier niet meer, betoogt zij. Omdat ik dit wel vaker hoor, besluit ik een mentale rondgang over het eiland te maken. Wat nou, hippies bestaan niet meer?

Vanuit wetenschappelijk perspectief, kun je je natuurlijk afvragen of de term ‘hippie’ überhaupt wel enige objectieve waarde heeft. De term is zo geladen met stereotyperingen en waardeoordelen, dat je er eigenlijk weinig mee kan. Wat Leila bedoelt, is dat ‘hippie-zijn’ hier verworden is tot een modestijl, een grap, een fad. In de Pacha, een van de legendarische clubs van het eiland, was de hele zomer lang elke week het Flower Power feest. Oudere Engelse en Duitse toeristen kwamen wekelijks massaal bijeen om de hele nacht te dansen op jaren ’70 muziek op het grootste hippie-verkleedfeest ter wereld. In elk souvenirwinkeltje kun je hier ansichtkaarten, sjalen en tafelkleden met peace, ohm en yin-yang symbolen kopen. Ibiza is beroemd geworden als hippie-hangplek, en dat zul je weten ook als je hier met je Suntours all-in vakantie naar toe komt.

Stereotypisch hippie

De meeste ‘echte hippies’ hebben een bloedhekel aan deze iconografie. Hen zul je niet betrappen met een peace-ketting om de nek. Wat niet wil zeggen dat ze niet voldoen aan andere stereotypes. Neem James en Evelyn, een Engels stel van een jaar of 25. Net klaar met de kunstacademie, zijn ze zonder geld in een busje naar Ibiza gereden. Een omgebouwde Mercedes Vito, geen klassiek Volkswagen busje dus, maar het effect is hetzelfde. Ze hebben alles zelf gebouwd. Een bed, kleine houten kastjes van schroothout, de binnenwanden volgeschilderd met kleurrijke tekeningen. Ze stonden elke nacht met de bus op een ander strand en gebruikten ’s ochtends de buitendouches van de strandtenten. Ze kookten op kookstelletjes en deden eens per week de was bij een vriend. Ze verdienden wat geld voor eten, benzine en wiet met de verkoop van zelfgemaakte tekeningen of sieraden. Af en toe hadden ze mazzel en deden ze een grafisch ontwerp voor een bar of ander bedrijf.

Bij het uitkijkpunt naar een beroemde rots in het water, de Es Vedra, woont een oude man met een grote grijze baard in een grot. Hij is de hele dag in de weer met het verzamelen van stenen en keien, die hij op elkaar stapelt en op die manier sculpturen maakt. In de buurt van de parkeerplaats heeft hij een groot rotsenlabyrinth gebouwd, waar hij een petje naast heeft gezet waar toeristen kleingeld in kunnen gooien. Behalve de kookspullen in zijn grot, een paar boeken, een bed, en zijn kleren, heeft hij geen bezittingen.

Tijden veranderen

Een vaste DJ bij een populaire strandtent heeft een keer de hele avond lang tegen me betoogd dat als de hele wereld LSD zou gebruiken, er alleen maar vrede en liefde zou bestaan. Hij keek een beetje neer op het publiek waarvoor hij draaide, omdat de meesten alleen maar ‘lage’ drugs zoals alcohol, coke of XTC gebruikten. Hij is een groot aanhanger van Timothy Leary, Aldous Huxley en Terence McKenna, drie beroemde intellectuelen die indertijd de psychedelische beweging gepionierd hebben. Zelf is hij na honderd gestopt met tellen hoeveel trips hij heeft gedaan, maar hij schat dat het er nu zo’n 250 zijn, wat voor iemand van begin 30 betekent dat ‘ie aardig heeft door getript. Hij is overigens kerngezond (en geen slechte DJ).

Veel van de mensen die zich verdiepen in de Maya kalender, geloven dat dit jaar een grote positieve omwenteling zal plaats vinden. De wereld gaat in sterke mate ten goede veranderen. Mensen worden spiritueler en liefdevoller. Vervuiling wordt minder, oorlogen zullen ophouden. Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe de wereld gaat veranderen. Wel weet ik dat ze er in de jaren ’60 niet hele andere toekomstidealen op na hielden. Ook toen waren er veel mensen die geloofden dat de wereld een nieuwe tijd zou ingaan en dat er een spirituele revolutie zou plaatsvinden. In die zin is er in 50 jaar tijd eigenlijk niet zo heel veel veranderd.

Deze gastblog is geschreven door een van onze Global Nomads: Tycho Hellinga.

Klik hier voor een overzicht van alle verhalen van Tycho op Ibiza.