Kunst uit gerecycled materiaal past helemaal in de duurzame tijdsgeest. Maar bij de Japanse kunstenaar Haroshi heeft het maken van kunstwerken uit gebruikt materiaal niet zozeer te maken met duurzaamheid, maar vooral met zijn grote liefde voor skateboarden. Deze liefde gaat zó ver, dat hij het simpelweg niet over z’n hart kan verkrijgen kapotte skateboards weg te gooien. Hij haalt kapotte exemplaren zelfs met liefde op bij eigenaren die op het punt staan de skateboards een laatste rustplaats in een container te geven. Als fervent, jong begonnen skateboarder heeft hij inmiddels heel wat skateboards versleten en er een enorme – bijna krankzinnige – hoeveelheid kennis over opgedaan. Zo besloot hij ze op een dag te verwerken tot fleurige kunstwerken.

Met bijna mathematische precisie worden verschillende lagen skateboard bij elkaar gezocht en gestapeld of in mozaïek gelegd, om vervolgens gesneden en gepolijst te worden. Alhoewel het recycleproces overeenkomsten vertoont met de maak van traditionele Japanse Boeddhabeelden, is er door Haroshi nog een element overgenomen uit de maak van de traditionele beelden. Hij geeft al zijn kunstwerken namelijk een ‘ziel’ door er een metalen object – tevens afkomstig van een skateboard – in te verwerken. Niemand kan dit object zien; het zit verstopt tussen alle kleurrijke skateboardlagen. De uit de twaalfde eeuw grootse Boeddha beeldhouwer ‘Unkei’, die vandaag de dag nog altijd populair is in Japan, deed iets in dezelfde trant. Hij plaatste een kristallen bol in de Boeddha’s die hij maakte, op de plek waar het hart zou moeten zitten.

Graag zou ik de skateboard kunstwerken mét ziel eens in het echt bewonderen.