Dit is een verhalenreeks die iedere woensdag op Moderne Hippies te lezen is.
Tip: lees eerst de voorgaande verhalen.

© Clarels van Zwetselaar

Hoewel ik oprecht van die vrijheid van het fietsen door de stad genoot begon ik wel steeds meer de echte natuur te missen. Vooral de ruimte en de zee. En wanneer ik aan de zee denk, denk ik altijd aan Bergen (aan Zee). Hier kom ik al sinds 2003 met liefde. Bergen – Noord-Holland – is een bijzonder kunstenaarsdorp met een bourgondisch karakter. Het heeft een wat vreemde mix van grote villa’s, galerieën, exposities, restaurants, bars en chique trendy winkels. Daarnaast is er de prachtige natuur, bijzondere lichtval en de zee. Geen wonder dat het dorp een grote aantrekkingskracht heeft op alle kunstliefhebbers en levensgenieters. Over levensgenieters gesproken: als er iemand is die optimaal van het leven geniet en een oprechte kunstenaar is met een grote ‘K’, dan is dat Steven van Hulle alias Steven de Peven wel. Hij is een autonoom kunstenaar en vanuit onze “underground” zullen de meeste mensen hem wel kennen van DJ Duo Rednose Distrikt en Pipslab. Later werd hij bekend om zijn concept ‘de aanwijsstokjes’ en met de tv-serie ‘Dit is’ bij Villa Achterwerk. Naast beeldend kunstenaar staat hij nu bekend als DJ en producer met Awanto3. Kortom: een manusje-van-alles met een o zo geniaal en creatief brein.

Steven en ik hebben elkaar in 2005 in de trein ontmoet, onderweg van Alkmaar naar Amsterdam. Uiteraard kende ik hem al van gezicht, van feestjes en wat theatervoorstellingen, maar we hadden nooit de gelegenheid gehad om woorden uit te wisselen. We babbelden wat en hebben elkaar later weer (her)ontmoet op feestjes. Eén keer ben ik bij hem thuis geweest, vlakbij de Kinkerstraat, waar we toen heerlijk eten hadden gehaald bij een verdomd goede toko. Want ja, van sambal oelek houden we wel! 😉 Beiden waren we druk met ons sociale bestaan in de grote stad. Zien en gezien worden, ieder op ons eigen manier. Hij met plaatjes draaien en theatermaken en ik met dansen en spelen. Zo nu en dan kruisten onze wegen weer en was het altijd dolle pret om onze avonturen te delen. Van ieder “uitje” maakten we een feestje. Het leven is tenslotte één groot feest en dat moesten we oprecht vieren! Toen kwam er echter een keerzijde. Het drukke leven van de stad werd teveel. Steven verhuisde naar Bergen aan Zee en ik vertrok naar Scheveningen en Kijkduin. Rust en natuur, hij in het noorden van het land en ik in het zuiden. Hoewel we elkaar net meer zagen, konden we in ieder geval beiden naar dezelfde zee zwaaien.

Toen ik het ziekenhuis lag, nu twee jaar geleden – god, wat vliegt de tijd – kwam Steven mij opzoeken. Dit deed mij zoveel, want ik weet dat hij altijd een drukke agenda heeft. Hij hield mijn hand vast, gaf me een dikke knuffel en zei lieve woorden. Dat is echt een andere kant van hem: hij is gewoon één grote, lieve, zachte knuffelbeer. Hij vertelde mij over zijn nieuwe avonturen. Hij zou naar Bali gaan om Mike op te zoeken en te relaxen van al het harde werken van die afgelopen zomermaanden. Tsja, beter sambal oelek eten van een bananenblad dan van een plastic bord, niet?

Nu, na weken lang in Amsterdam te hebben vertoefd, schreeuwde alles in me naar de zee en haalde Clarels mij heel lief op om mij mee te nemen naar Bergen aan Zee. Dit op een pracht van een zonnige winterdag. Ik was gelukkig al veel aangesterkt door al het harde fietsen en hierdoor voelde ik me sterk genoeg om een flinke wandeling door de Schoorlse duinen te maken en uit te waaien aan zee. Maar ook uiteraard om mijn lieve vriendje te bezoeken.

Steven woont in een pracht van een oud Koloniehuis achter de duinrand van Bergen aan Zee. Vroeger kwamen hier ziekelijke stadse kinderen om aan te sterken aan zee, vandaar de naam ‘Jong Nederland’. Na jaren leegstand kreeg dit pand een nieuwe bestemming en werd het eind jaren zeventig gekraakt. Later is het aangekocht door de krakers en sindsdien wonen er nog steeds kunstenaars en creatievelingen en is er van tijd tot tijd werk van de verschillende bewoners te bekijken, beleven of te beluisteren.

Ik houd van Stevens huisje. Het is een klein, lief gek pand met overal en nergens verstopte kamers waar iets verrassends te zien is. Echt een museumstuk! Komt dat zien, zou ik zeggen. Maar los van zijn pracht van een huisje is het zijn energie en zijn liefde die je voelt. Ik ben er niet vaak, maar als ik er ben dan voel ik mij daar 200% thuis. Het is een echt een ‘huishouden-van-Jan-Steen’ samen met zijn lieve hond P en zijn twee grote katers Joep en Patrick. Zo lief en zo mooi om zijn gezinnetje bij elkaar te zien. Om jaloers op te zijn! Bij aankomst werden Clarels en ik verwend met heerlijke lekkernijen en een kop thee. Daarna gingen we uitwaaien. Huphup met de benenwagen door het zand. Oh, wat fijn. Wat een cadeau!!! Hoor het ruisen van de wind door de bomen, hoor de zee lachen en huilen tegelijk. Dit is toch veel beter dan alle stadsgeluiden?

Lief vrindje: wat vind ik het toch fijn om samen met je uit te waaien. Wat vind ik het toch bijzonder dat elke keer onze paden mogen kruisen. Wat is het toch mooi dat we nu al heel wat jaartjes vrindjes-voor-het-leven zijn en je altijd in mijn hartje bent gebleven. Dank je wel!

Liefs en dikke koes, Chanti