Dit is een verhalenreeks die iedere woensdag op Moderne Hippies te lezen is.
Tip: lees eerst de voorgaande verhalen.

Blij en dankbaar was ik met mijn nieuwe “werkplek”, maar tegelijkertijd moest ik ook weer een nieuw onderkomen vinden. Patricia kwam terug van haar 7 maanden sabbatical en helaas moest ik haar fijne huis op 13 hoog in Sloten verlaten. Shit, waar moest ik nu weer heen? Tijd vliegt voorbij en voor je het weet sta je weer op straat met al je koffers en handen in het haar. Vol overtuiging schreef ik weer een mail naar al mijn netwerk en – gelukkig – bood Richard – de fotograaf – zijn huisje aan. Ik verhuisde van Sloten naar de Pijp, mijn oude vertrouwde buurtje waar ik destijds samen met mijn ex-geliefde een studio runde. Hij gaf daar met liefde zijn salsalessen en ik mijn yoga en massages. Een bijzondere en intense periode – een heel ander hoofdstuk uit mijn leven.

Jarenlang was de Pijp een arbeiderswijk, maar inmiddels is dit the place to be voor studenten, creatievelingen en bovenal: yuppen. Toch vind je hier en daar een gemixte oude kern die de plekken zoals de Albert Cuijp, het Marie Heinekenplein en Ferdinand Bolstraat in eer houden. Gelukkig maar, want waar zou de jeugd zijn zonder deze “oudjes” die waar hebben gemaakt dat wij er met veel plezier konden wonen!

Mijn nieuwe woonplek bevond zich vlakbij de Vredespijp. De Vredespijp, voor onze kenners een echt begrip en toendertijd een hele fijne plek om een drankje of hapje te nuttigen in het zonnetje op de hoek van de straat. Het was een ontmoetingsplek van creatieve geesten en intellectuelen. Begrijp me niet verkeerd, ik beschouw mijzelf zeer zeker niet als intellectueel. Eerder als een vrije-geest-die-een-poging-doet-tot.

Het huis van Richard was “artistiek” ingericht. Aan de muren hingen zijn pracht van een schilderijen en foto’s die hij had gemaakt. Het was een fijn huis met veel licht met twee kamers, een keuken, badkamer en een zolderruimte waar Richard zelf sliep. In de voor/woonkamer creëerden we een bed voor mij. Bovenop oude archiefkasten. Heel tof en slim gedaan. In een hoekje creëerde ik mijn “garderobe”. Op zich viel deze garderobe ontzettende mee, want zoveel bezittingen had ik niet.

In de achterkamer bevond zich een logee van Richard. Haar naam was Alice. Een pittige, temperamentvolle Italiaanse schone dat een paar weken lang stage liep in een museum in het Amstelpark. Ze was behoorlijk hyper en bovenal luid – geloof oprecht dat dit typisch Italiaans is. Ze was het zonnetje in huis met al haar gekke acties en we vulden graag onze dagen met elkaar. Dit als een heus gezinnetje. Samen ontbijten, koken, boodschappen doen, naar exposities gaan en creatieve projecten maken. Zo besloten we met elkaar om een fotoserie te gaan maken voor Richards nieuwe expositie. Vol enthousiasme trokken Alice en ik onze “kostuums” aan en liepen we door heel Amsterdam op zoek naar pracht van een achtergronden. Wow, wat is Amsterdam toch een verdomd mooie stad. Wanneer je alles zonder fiets door de straten van Amsterdam doet, ga je ineens alle details en andere schoonheid van de straten zien. Uiteindelijk belandden we op het NDSM terrein. Een speelplek voor grote mensen, een terrein vol met verrassingen, een terrein met een surrealistische scène. Dank je wel Richard, voor deze shot!

© Richard Albert Broeksema

– X – Chanti