Het Marokkaanse Sprookje #54 // De stad die nooit slaapt
Dit is een verhalenreeks die iedere woensdag* op Moderne Hippies te lezen is.
*Vanwege privé-omstandigheden een weekje later.
Tip: lees eerst de voorgaande verhalen.
– januari 2015 – revaliderende – terug in Marokko – zoekt huis en baan –
Hoewel ik – gelukkig – een gratis verblijfplaats had en om honger ook niet gelegen was, wilde ik uiteraard werk hebben. Maar tevergeefs, alle surfcamps/hostels waren al voorzien van een yogajuf en werk in de horeca zat er ook niet in. Ik was te duur, ze namen liever een local aan, want die was uiteraard goedkoper. Verdomme, ik had niet verwacht dat het wederom weer een avontuur zou worden qua werk en huisvesting. Ik dacht dat ik mijn portie wel had gehad in Nederland. Hoewel de timing qua golven perfect was om in Taghazout te blijven, kon ik het mij niet veroorloven om langer hier te zijn. Net als in elk land, in elk dorp, moet men naar de grote stad verhuizen voor werk. Dus, ik besloot with no mercy om naar de big city van Marokko te gaan: Casablanca.
Met pijn in mijn hart verliet ik het gekke dorpje in het zuiden van Marokko en met opgeheven hoofd nam ik de bus naar de wereldstad die nooit slaapt.
Credits fotografie: Marie-Therese Reretsifp van Salt in my Hair