Dit is een verhalenreeks die iedere woensdag op Moderne Hippies te lezen is.
Tip: lees eerst de voorgaande verhalen.

Terwijl ik mezelf alle tijd gaf om na te denken over mijn (alternatieve) behandelingen had ik tijdens mijn “logeerpartijtjes” bij vrienden nog een ander luxeprobleem: kleding! Ik was natuurlijk zo hals over kop uit Marokko vertrokken dat ik alleen, in mijn beleving, het hoognodige had meegenomen. In mijn backpack zaten alleen een trui, een vest, twee hemden, één spijkerbroek, wat onderbroeken, twee T-shirts, mijn tandenborstel en niet te vergeten: mijn slippers. Kijk, dat is natuurlijk hartstikke prettig als je daadwerkelijk gaat backpacken in een zonnig oord of meedoet aan ‘Expeditie Robinson’, maar niet wanneer je in november in ons koude kikkerlandje bent en de hele winter moet verblijven.

Van mijn dakloze uitkering (530 euro per maand) moest ik straks belangrijkere zaken gaan betalen die zeer van belang waren omtrent mijn gezondheid. Daarom ging ik heel brutaal een oproep doen in mijn vrienden- en kennissenkring. Wie o wie kon mij helpen met warme winterkleding? Wie o wie kon mij verblijden met een “zak van Max”?

Natuurlijk was het schrijven van zo’n oproep binnen één minuut gedaan, maar ik moest ook praktisch zijn. Ik had natuurlijk geen huis! Mijn backpack – en later een geleende koffer – was mijn huis en mijn kledingkast. En om te voorkomen dat ik ineens 12 warme wintertruien zou krijgen, kon ik beter een lijst gaan maken met wat ik echt nodig had, waarin mijn vrienden zelf konden afvinken wie wat zou geven. En geloof me, ik werd overspoeld met zoveel liefde. Wat een vervroegd kerstcadeau! Hoe blij kun je wel niet zijn met een winterjas? Hoe blij was ik wel niet met een extra broek en pracht van een winterlaarsjes? Dit alles scheelde mij zo weer in de overbodige kosten. Alles ging ik met liefde en warmte dragen.

 Kom maar op met die winter. Kom maar op met die kanker!

Veel liefs,
Chanti

// Volg Chanti op ChantiMai.com en Facebook