What better way to connect yourself to the moral principles of humanity than with a small piece of your human skin?” – Sander van Bussel

Zes uur ’s ochtends gaat mijn wekker, een uur later ben ik in een massive storm onderweg naar de Zwarte Cross. Daar moet ik nog twee uur wachten tot het terrein open gaat. Ik schuil onder een verdwaalde paraplu. De poorten door, nog één hoosbui al rennend te verslaan. Waar ik het allemaal voor doe? A ticket to a Human Rights Tattoo!

Wat?

Het Human Rights Tattoo project is een kunstcollectief dat de 6773 letters van de Universal Declaration of Human Rights op 6773 individuen tatoeëert. Iedereen één letter, zodat straks een groep mensen wereldwijd rondloopt die samen dezelfde waarden respecteert en de mensenrechten uitdraagt. Hoe bijzonder!

De Universal Declaration of Human Rights bestaat uit 30 artikelen. Hierin worden de belangrijkste burger-, politieke, economische, culturele en sociale rechten van de mens benoemd, zoals het recht op leven en vrijheid, verbod op slavernij, het recht op onderwijs, vrijheid van meningsuiting en gelijkheid voor de wet.

Waarom?

In veel landen worden de mensenrechten ernstig geschonden. De moord op een bevriende kunstenaar en mensenrechtenactivist in Kenia was de aanleiding voor oprichter Sander van Bussel om dit project te starten. Sander wil de Universal Declaration of Human Rights internationaal onder de aandacht brengen. Kennis over de mensenrechten is immers essentieel voor naleving ervan.

Wanneer?

Het Human Rights Tattoo project staat op verschillende evenementen, overal ter wereld. In de agenda op hun site staan de upcoming events. Twee jaar lang hield ik deze in de gaten. Ze waren alleen zo weinig in Nederland, dat ik al bijna had besloten om ze achterna te reizen naar het buitenland. Maar ineens werd een nieuw event toegevoegd: de Zwarte Cross! Een minuut later had ik een kaartje, dat begrijp je.

Hoe?

Per tattoo-dag worden, afhankelijk van het aantal artiesten, 60 tot 80 letters gezet. Ze worden in de juiste volgorde getatoeëerd, dus je kunt niet kiezen. Je krijgt de letter ruim op tijd, waardoor ruilen met anderen wel mogelijk is. Zoals mijn vriendin deed, die van tevoren riep: “Ik vind ALLES goed, zolang ik maar niet de R van [naam ex] krijg!”. Guess what happened.

Ik krijg de 3145^e letter, de ‘i’ van het woord ‘private’ in artikel 18. Nadat we 300 nerveuze rondjes over het festivalterrein hebben gelopen, zijn we aan de beurt. We kiezen een lettertype, ondertekenen een medische verklaring en gaan de glazen ruimte in. Ik denk maar niet aan de tientallen mensen die kunnen meekijken en zien hoe ik steeds bleker word. De tattoo-artist ziet het ook en zegt: “Ik ben er maar mee opgehouden hoor, die tattoos bij mezelf. Deed véél te veel pijn.” Ik kijk hem met grote ogen aan en hij begint keihard te lachen. Oké, het zal wel meevallen dus. Kom maar door met die naald…

We sluiten het (supertoffe!) festival af met een optreden van Typhoon. Lobi da basi! Ik ga helemaal los en houd mijn arm trots in de lucht. Met folie, plakband en een dikke laag vaseline. En de zin in mijn Moderne Hippies-bio ‘tattoo-lover maar durft zelf niet’? Die heb ik snel aangepast.

Wil jij ook een Human Rights Tattoo?

Check dan regelmatig hun site of Facebookpagina!

Liefs, Suus

Je kunt me persoonlijk volgen op Instagram.
Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook en Instagram.