Afgelopen vrijdag pakte ik om 5 uur ’s ochtends samen met een vriendin/ mede-Noorderling, de pont naar CS. Op naar Schiphol, op naar Istanbul! Een mini-tripje van 2-3 daagjes om even alle kerstgekte te ontvluchten. Vannacht zijn we teruggekomen na een heerlijk ontspannen weekend in prachtig, maar wel erg koud Istanbul. Aangezien ik ondanks onze dappere ‘vluchtpoging’ toch weer die kerststress lichtelijk voel opkomen vandaag (denk: nog even last-minute wat cadeautjes zoeken voor mijn lieve nichtjes, lekker flesje wijn mee voor paps en mams, etc. Op zich geen drama zou je denken, maar ik en winkels op 24 december zijn helaas no match made in heaven!), beperk ik me deze keer tot een kort verslag in beeld in plaats van woord. Maar niet getreurd: a picture is worth a thousand words!

Dag 1: De Blauwe Moskee (aan het Sultanahmetplein). Wat een magische plek, adembenemend van binnen en ’s avonds werkelijk een sprookje als deze moskee wordt verlicht en er om de minaretten tientallen meeuwen cirkelen.

Dag 2: shoppen in de wijk Beyoğlu, in de kleine straatjes rondom de Galatatoren vind je schattige vintage kledingwinkeltjes en authentieke Turkse winkeltjes.

Dag 3: De Haghia Sophia (tegenover de Blauwe Moskee, ook aan het Sultanahmetplein). Deze ‘kerk van de Heilige Wijsheid’ behoort met recht tot de grootste architectonische prestaties ter wereld. Ik voelde me betoverd en alsof ik uit het niets in de grote zaal van Zweinstein terecht was gekomen (…ja, ook ik was fan van de Harry Potter boekenreeks).

Dag 3: Basilica Cisterne. Gister hadden we zomaar nog een uurtje over en ik ben blij dat we toen alsnog dit enorme ondergrondse waterreservoir hebben gezien. Een sprookjesachtig einde van onze mini-trip.

En last nut not least: wat zijn de inwoners van Istanbul ontzettend vriendelijk en behulpzaam! Daar kunnen wij Amsterdammers nog wat van leren richting toeristen. Ons avontuur in Istanbul had namelijk iets weg van de film Labyrinth met David Bowie, als in; we waren elke keer praktisch om de hoek van waar we moesten zijn, maar wisten het toch voor elkaar te krijgen gruwelijk te verdwalen.. Iedere keer zijn wij zonder het te hoeven vragen zo goed, aardig en zonder bijbedoelingen geholpen: “Waar moeten jullie heen? Oh, daar moeten wij ook ergens in de buurt zijn, loop maar met ons mee, we brengen jullie wel even!” En dan hobbelden we ineens weer vrolijk achter twee leuke mannen uit Istanbul aan, met handen en voeten het gesprek gaande houdend, dat zijn toch de mooiste dingen van een stedentripje!