Vorige week mocht ik vele mooie cadeaus van de Sint ontvangen. Eén daarvan is ‘Snoecks 2013’. Je kent ‘m wel… De, met name voor de mannen, aansprekende cover en in de binnenkant prachtige en ook wel absurde stukken over kleinkunst, cultuur, sport, literatuur en andere sociale en modieuze ontwikkelingen. Nog helemaal doorgelezen heb ik het niet, maar één stuk viel me al bij het doorbladeren direct op en wil ik graag met jullie delen.

Het gaat om de series foto’s van de Russische Jana Romanova.

Allereerst werd ik gepakt door die ontluisterende intimiteit. Je bent bij deze stellen in de slaapkamer, je ziet hoe ze samen slapen en je hoort bijna de lakens kraken. Maar naast de mooie fotografie spreekt het onderwerp mij ook erg aan. De 28-jarige fotografe is namelijk iemand die graag nog nachten door gaat en op het laatste moment op reis gaat. Die vrijheid wordt zeker anders zodra daar een kindje is. Hoe kan je dan uiteindelijk kiezen voor die fundamentele switch (de voortplanting) en hoe is de verantwoordelijkheid ooit te verenigen met een nomadenbestaan zoals die van haar? Nu heb ik niet zo’n spannend nomadenleven, maar ben inmiddels wel 30 en dan toch ook wel bezig met die ‘fundamentele switch’.. Vooral omdat nu vele vrienden om ons heen inmiddels kleine kindjes hebben.

Bij Jana was hetzelfde het geval. Opeens werden vrienden van haar, vader en moeder. Vanaf dat moment heeft zij haar camera gepakt en daar een mooie serie van gemaakt; Waiting. Veertig slaapkamerportretten, omdat de zwangerschap 40 weken telt. En dan geen happy couple portretten, maar beelden waarin je min of meer ziet wat er achter de schermen gebeurde. Zo mocht zij haar vrienden, maar ook vrienden van vrienden en zelfs onbekenden op de foto zetten. Jana sliep dan bij de stellen, zette vroeg de wekker en klom dan op de trap om in vogelperspectief het stel te fotograferen.

Naast stellen die een kleine verwachten, zie je binnen deze reeks ook mooi de verhoudingen tot elkaar. Rug tegen rug, lepeltje lepeltje, gezichten naar elkaar, hand onder de dikke buik, hand van man op de dikke buik. Je ziet twee mensen, maar er liggen drie mensen in bed..

Prachtig fenomeen blijft het, maar voor mij nog heel even die andere vrijheid..

Beelden: Jana Romanova