Onlangs was ik bij een optreden van Bandgladesh. De muzikale improvisatie waar ik getuige van was en de mensen erachter zijn zo inspirerend, dat ik jullie graag aan hen voorstel!
Bandgladesh kwam bij mij allereerst online op de radar: een Facebook vriend werd steeds vaker getagd in filmpjes waar hij een handpan bespeelde en het geluid van dit bijzondere instrument intrigeerde me direct. Joris kende ik nog vanuit Hilversum, waar hij voorheen een sieradenwinkel had. In die tijd was het vinden van hippie/boho-sieraden nog best een uitdaging en destijds kon ik mijn geluk dan ook niet op bij deze winkel vol geïmporteerde en zelfgemaakte sieraden. Na het bewonderen van de online filmpjes had ik gelijk het vermoeden dat deze band bestond uit mensen met een bijzonder verhaal, dus zodra ik kon ging ik naar een optreden en stelde hen na afloop wat vragen. Lees je mee?
Hoe is Bandgladesh ontstaan?
“Eigenlijk door een cruciale ontmoeting vorig jaar lente, Joris en Javier ontmoetten elkaar terwijl ze beiden een handpan bespeelden buiten op de stoep voor het Rijksmuseum. Het samen spelen was vanaf dat eerste moment zo inspirerend en natuurlijk, dat ze de tijd en ruimte bleven delen vanaf toen. Twee weken later kwam jazz trompettist Ania voorbij en vroeg of ze mee mocht spelen; de muziek die ze samen creëerden voelden zo goed, het was alsof er iets magisch ontstond! In december speelde Hassie als gastoptreden mee tijdens een concert, zijn veelzijdige Afrikaanse harp en aanstekelijke positieve vibes maakte de band compleet: een kwartet met twee handpans, een trompettist en een N’goni.”
Meet the person behind the instrument!
Javier Murugarren (handpan) komt oorspronkelijk uit Baskenland. Zijn werk kenmerkt zich door het experimenteren met choreografie, door als het ware te associëren met textiel, beweging, geluid en zelfs geuren. De manipulatie van die elementen gebruik hij om uiteindelijk te komen tot een performance die alle zintuigen prikkelt en op die manier een emotionele plus sociale totaalbeleving neerzet. Voor Bandgladesh resulteerde de creativiteit van Javier in een unieke opblaasbare bubble waarin opgetreden wordt: “Ik wilde wegblijven van een standaard concert-setting en onze band een unieke sensatie meegeven, die zich niet alleen beperkte tot geluid.” Een optreden bijwonen in de bubble is als het ware een sensorische reis, waar mensen zichzelf kunnen verliezen in hun eigen dromen en fantasie. De bubble isoleert het publiek en de muzikanten in een gezamenlijke ruimte, wit, zonder referenties. Het publiek komt de bubble op blote voeten binnen en kan gaan liggen op de vloer. Aan de binnenkant van de bubble worden inspirerende beelden geprojecteerd.
Joris Cohen (handpan) woont in Bussum en is geboren in Utrecht. Voordat hij met zijn muzikale carrière begon, had hij de sieradenwinkel waar ik aan refereerde. Hij hield altijd al veel van muziek en speelde als hobby op de Darbuka en Djembé. In Utrecht zag hij op een dag iemand op een handpan spelen en was zo onder de indruk, dat hij direct de wens voelde om zelf dit instrument te bespelen. In die tijd had hij net besloten om te stoppen met de sieradenhandel en op reis te gaan naar India, Nepal en Israël. Het was dus de perfecte timing om het instrument te leren kennen en te voelen. Door zijn passie werd hij steeds vaker uitgenodigd om op te treden en ook speelde hij vaak op straat. De eerste keer dat hij op straat speelde was in Jeruzalem. Daar merkte hij hoe mooi het was om de mensen te zien genieten en even te zien ontspannen te midden van de dagelijkse hectiek: “Wat ik probeer over te brengen aan de luisteraars is dan ook echt om jezelf over te geven aan het leven en te genieten: Go with the flow!”
Hassie Dune (N’goni, Afrikaanse harp uit Burkina Faso) heeft drums gestudeerd aan het conservatorium in Amsterdam en Rotterdam. Tijdens zijn studie Culturele Antropologie werd zijn visie op muziek verbreed, toen hij kennis op deed over de sociale, culturele en zelfs medicinale functies van muziek in verschillende samenlevingen. Na een onderzoeksperiode in West-Afrika stortte Hassie zich weer vol overgave op live optredens en op zelf muzieklessen geven. Vele internationale tours volgden (Europa, US, Afrika, Syrië, Jordanië, Tunesië, India), tijdens welke hij basgitaar en allerlei Afrikaanse instrumenten bespeelden binnen diverse samenstellingen en projecten. In de afgelopen jaren is zijn belangstelling voor de helende effecten van muziek en geluidsfrequenties steeds meer op de voorgrond gekomen; “Geluid en muziek inzetten als een instrument om geblokkeerde energieën in lichaam en geest weer te harmoniseren.”
Ania Brzezinska (trompet) komt uit Polen, waar zij klassieke trompet studeerde aan het College of Music. Sinds 2003 woont ze in Nederland waar ze diverse jazz workshops volgde bij de Italiaanse saxofonist en fluitspeler Peter Guidi. Aan het conservatorium in Amsterdam ontwikkelde ze haar vaardigheden in improvisatie en deed ze tevens ervaring op met Indiase polyritmiek. Naast optreden met Bandgladesh, composeert ze muziek en speelt ze met verschillende andere (nationale en internationale) ensembles. Ania haalt haar inspiratie niet alleen uit jazz en wereldmuziek, maar vooral uit het leven zelf: “Door Adrienne van Melle-Hermans, een gepassioneerde vredesactivist die na vier jaar haar strijd met kanker heeft verloren, heb ik geleerd hoe kostbaar het leven is en de mensen om ons heen. Het is zo belangrijk om de kleinste dingen die gebeuren in ons dagelijks leven te waarderen, om trouw te blijven aan onze natuur en gevoelens. En al die waarden probeer ik uit te drukken in mijn muziek.”
Hoe zijn jullie op de naam gekomen, zit daar een verhaal achter?
“We hebben uiteindelijk voor Bandgladesh gekozen om verschillende redenen. Allereerst het land Bangladesh, alleen al de naam uitspreken voelde muzikaal en het was voor ons allen een exotische en onbekende plek. Uiteraard kent dit land ook veel misstanden, met name in de textielindustrie en aangezien textiel een belangrijk onderdeel is van onze performance wilde we daar graag awareness voor creëren. Tegelijkertijd bevat de bandnaam Band-glad-esh, ‘band’ en ‘glad’, beiden interessante en toepasselijke woorden voor ons.”
Tot slot, wat betekent muziek voor jullie?
“Muziek heelt ons continue en het leert ons veel, bijvoorbeeld hoe het is om samen te zijn; het leert ons wat luisteren naar anderen is en hoe het is om samen te werken aan een gemeenschappelijk doel. Voor ons is muziek de ultieme expressie van liefde en dankbaarheid voor het leven!”
Ik hoop dat je na het lezen van dit interview net zo enthousiast bent geworden als ik en niet kan wachten om een optreden inside the bubble mee te maken! Het optreden waar ik bij was vond plaats bij pllek in Amsterdam (outside the bubble) en ik vond het geweldig, maar kan me voorstellen dat het nog intenser is en je je helemaal volledig over kunt geven inside the bubble. Ook nieuwsgierig? Houd dan samen met mij de Facebookpagina en website van Bandgladesh in de gaten voor aankomende optredens.
Liefs, Anouk
