Het is vorige week officieel herfst geworden. Volgens de kalender, maar ook zeker volgens de natuur. En dat is OK. Toch?

Nee, helaas… Ik hoor al weer te veel mensen om mij heen met weemoed over het warmere weer, de lange avonden en wit biertjes praten. Zelf vind ik het altijd weer erg fijn als er een nieuw seizoen in Nederland aanbreekt. Ook de herfst.

Maar ik vond het lastig om daarbij het ‘Klein Geluk gevoel’ duidelijk onder woorden te brengen. Waar het niet, dat ik eerder dit jaar een stuk heb geschreven voor het tijdschrift De Frisse Neus, met het thema ‘vers’. Met daarbij mijn insteek: hoe blijft heel 2014 voor je gevoel vers? Het stuk is in maart geschreven, maar de beproeving gaat juist nu beginnen. Dus, doe met me mee en laten we de winterse Rokjesdag met elkaar bepalen en daarbij het kleine geluk van het verse najaar voelen!

2014 is inmiddels al weer drie maanden oud, maar toch vind ik dit jaar nog vrij nieuw.

Vers zullen we maar zeggen. 2014 is nog niet oud en door mij ook nog niet echt gebruikt.

In januari en februari zaten we nog lekker veilig in ons eigen holletje; na het werk lekker naar huis, met een glaasje wijn op de bank, een goede film op, verwarming wat hoger en maar wachten tot deze ietwat minder spannende maanden voorbij zijn.

Tsja, niet helemaal eerlijk om een vers product dan zo te laten verslonzen, maar stiekem vind ik het ook wel even lekker om er zo mee om te gaan. En ik denk velen met mij.

Het jaar begint eigenlijk pas zodra je die gezellige vogeltjes buiten hoort tjilpen, het al weer een beetje licht is wanneer je het bed uit moet en wanneer je die bepaalde geur buiten ruikt. Laten we zeggen dat een jaar twee maanden moet rijpen en het dus in maart pas vers is.

Als ik het voorzichtig mag inschatten: het voorjaar is vers, de zomer verser en de nazomer het verst.

Zodra het najaar dan aanstalten maakt, is het product dus eigenlijk al veel gebruikt en staat de winter nog voor de deur.. Hoog tijd dus voor wat bewustwording, zodat het jaar 2014 tot en met december zo goed als vers blijft.

De maanden die ik fijn vind, die het meeste vers zijn, hebben een paar gemene delers. Als we die nu eens opsommen en uiteindelijk kunnen vertalen naar ook de minder verse maanden, dan kunnen we wellicht de code kraken om de houdbaarheidsdatum per jaar te verlengen.

Goed, een belangrijk punt van de verse maanden is de zon, of ook wel de zon- en lichturen per dag. De temperatuur is daardoor wat aangenamer en hebben over het algemeen iets meer kleur op het gezicht. We zijn meer buiten, waardoor we net weer wat meer sociale contacten onderhouden en daarbij ook sneller in contact komen met nieuwe mensen. Door die aangename temperatuur kleden de dames zich vanaf de beruchte Rokjesdag weer zomers en wat uitdagend. De mannen zorgen dat de goed getrainde spierballen weer met verve onder dat hippe T-shirt uitkomen. De paringsdans gaat van start onder de vrijgezellen en dat werpt zo ook haar vruchten af op de reeds bestaande stellen. De zon staat als een klein hartje daar boven aan de hemel te schijnen.

OK, die zon wordt wel een probleempje zo aan het eind van de jaar. Maar kunnen we dan de fijne gevolgen van de zon niet doorzetten met elkaar? Warm gekleed, maar met de paringsdans in het achterhoofd, elkaar blijven opzoeken en nieuwe mensen leren kennen. Die teint denken we er dan wel bij, of wellicht kunnen de welvarenden onder ons een weekje de zon opzoeken.

Daarnaast drinken we in de verse maanden meer water dan warme chocolademelk en eten weer meer salades dan ovenschotels, waardoor we ons fitter en gezonder voelen.

Kijk, dit is ook mijn grootste valkuil. Zodra het eerder donker wordt ’s avonds, heb ik een soort van vrijbrief aan mezelf gegeven om doordeweeks wijntjes te drinken bij die warme ovenschotel. Hier is dus wat aan te doen. Ik ga later dit jaar op zoek naar goede winterse, maar frisse maaltijden. Met daarbij een glas water. Tsja.

Enfin, ik kan me voorstellen dat iedereen zo zijn eigen code moet kraken. Dat iedereen voor zich op zoek gaat naar de, wellicht kleine, dingen die het gevoel van vers geven. Iets waar je niet genoeg van kan krijgen.

De verse maanden komen er nu aan. Man, wat ga ik daar weer vreselijk van genieten. Bij elk moment dat ik extra geniet zal ik dat onthouden en er zo voor zorgen dat 2014 langer houdbaar is. Zorgen dat in mijn gedachte altijd dat hartje bovenaan de hemel schijnt. Hetzelfde hartje dat in het getjilp van vogeltjes en die heerlijke buitenlucht zit.

Zo moeilijk is die code kraken dus niet..maar er is één saillant detail: ik kan dit niet alleen. We moeten elkaar helpen het jaar vers te houden. Omstreeks oktober geven we elkaar de hand, stralen we verse warmte uit en bepalen we met elkaar de dag dat de wintereditie van Rokjesdag plaats zal vinden.

Een gelukkig vers jaar!