Vandaag. Hier en nu, ziet u mijn laatste snor. Dat zei mijn vader vanochtend tegen mij. Hij scheert hem af.

Wat ga ik met mijn snor doen? Ik weet het niet. Er zijn genoeg van mijn snorrenbroeders, zoals papa, die morgenochtend, first thing in the morning, hun snor afscheren. Ik weet het niet. Ik ben gewend een snor te dragen, en eerlijk gezegd bevalt mij het wel. Al is het maar omdat mijn vriendin mijn snor heeft gemist, zegt ze.

Ik zat deze week tussen politieagenten. En wat ze zeggen over politieagenten is waar. Ze dragen snorren. En masse. En niet vanwege Movember, hoewel je het niet altijd zeker weet. Soms denk je wel eens, heb jij die snor altijd, of omdat het Movember is? Bij politieagenten is die twijfel minder. Het zijn immers politieagenten. Ben blij dat ik morgen van de twijfel af ben, en hoef na te denken of ik wel of niet durf te vragen waar de snor van de man tegenover voor (of tegen) staat. Voor prostaatkanker of tegen zijn hazenlip.

Mijn broertje smste mij vanmorgen. Hij was trots. Trots op zijn snor. Vanochtend bleef er voor het eerst melk in hangen. Hij heeft geen hazenlip. En is geen agent. Ik ben trots op hem, en trots op alle snorrenbroeders en snorrenzuster.

Of het helpt? Geen idee. Of we ijdel zijn? Jazeker. Is dat erg? Zeker niet. Wij proberen op zijn minst een verandering teweeg te brengen. Een grotere verandering dan een euro. Een verandering in awareness. Klinkt heel gay misschien, maar ik geloof er in. Dankjewel.

@KOKOKO3000