Het was een bijzondere week. Het was de week waarin ik mijn grootste jeugdheld de hand schudde. Een icoon van een generatie, een tovenaar uit Finland. Ik zag hem op drie meter afstand. Hij dronk witte wijn. Wat een held. Jari dronk gewoon witte wijn.

Dat zulke mythes zulke gewone gewoontes hebben. Ik vind het fantastisch. Jari deed op het voetbalveld de meest bizarre dingen, buiten het veld is hij altijd heel gewoon gebleven. Dat siert hem. Daar houden wij in Nederland van: gewoon doen.

Blijkbaar is dat ook iets wat onze moralistische vrienden hoog in het vaandel hebben staan. Bert Brussen opende vandaag in De Volkskrant de aanval op Movember. Samengevat: het is hipheid over de rug van arme kankerpatiëntjes. Als je echt gul en goed bent, dan geef je gewoon, terwijl je je nek strekt en richting hemel kijkt. Mooi idee. Maar in welke wereld precies?

Zou Jari zijn snor laten staan voor een goed doel? Ik denk het wel, omdat het voor sommigen waard is om aandacht te vragen. De onbekende mannendoder komt steeds beter in het vizier, iets wat nodig is als we het willen bevechten. Natuurlijk, het is aandachttrekkerij, maar dat is juist de bedoeling. En nu is aandachttrekkerij niet iets waar, of all people, Bert Brussen tegen kan zijn?

Ik vraag aandacht. Voor kanker. Op een simple yet effective manier. Met mijn snor. http://mobro.co/KOKOKO

@KOKOKO3000