© Pexels

De laatste tijd huil ik vaak. Ook in het openbaar. No joke. In de tram, lopend naar een vriendin toe, tijdens het mediteren…. Ik zet er niet eens meer een zonnebril bij op. (Wel heb ik geïnvesteerd in een mascara die een Siberische sneeuwstorm nog kan trotseren.)

Zo ook vanmiddag. Stomtoevallig kwam het nummer I am not a robot van Marina and the Diamonds langs in mijn playlist. Een paar jaar geleden draaide ik haar eerste cd kapot en ze is nog steeds één van mijn favoriete artiesten, maar dit nummer had ik al een hele tijd niet meer gehoord. Luisterend naar de tekst leek het nu of Marina me toesprak. Alle woorden beschreven zo precies hoe ik me de laatste tijd voel en wat ik mezelf ook graag zou willen zeggen:

I’m vulnerable, so vulnerable / I am not a robot

I’m lovable, so lovable / I’m just troubled.

Well. Kwetsbaarheid heeft mij niet nodig in haar corner, dat doet Brené Brown al genoeg, maar ik heb de laatste tijd wel iets geleerd: soms, being broken means being cracked open. En ook hoe belangrijk het is om jezelf met de aardigheid te behandelen die je een ander ook zou schenken. Dat is één van de belangrijkste dingen waar ik dit jaar aan wil werken en ook het overkoepelende thema van mijn intakegesprek bij De Bewustzijnschool. ‘Zelfcompassie’ klinkt heel erg trendy, maar eigenlijk is het een heel logische manier van met jezelf omgaan. Je bent (hoop ik voor jou) voor anderen toch ook niet zo’n overkritische zeikerd? Waarom voor jezelf dan wel? De laatste tijd kom ik het overal tegen nu ik me er bewust van ben – in mijn werk, bij mijn therapeut, zelfs bij yoga: dat dat stemmetje in mijn binnenste voortdurend zegt dat ik het vast niet kan of niet goed genoeg ben, dat ik beter mijn best moet doen. Vreselijk! Dus met zachte hand probeer ik dat stemmetje wat te temperen. Mezelf eraan te herinneren dat ik heus goed in dingen ben, maar dat het daar eigenlijk niet eens om draait. Dat ik het vertrouwen moet hebben dat ik ook goed genoeg ben als ik niet de beste ben. Dat mensen me ook OK vinden als ik niet perfect ben (en let’s face it: perfect is niemand).

Gewoon even een hart onder de riem van alle onzekere mensen – want ik ben vast niet de enige: jij bent ook awesome! Net als ik, en als wij allemaal. En als je het af en toe niet meer ziet zitten, is het OK om om hulp te vragen. Je vrienden staan vast en zeker klaar voor een peptalk, dus gooi het eruit!  En als je een plek wil om aan jezelf te werken, waar je omringd wordt door alleen maar lieve mensen die je steunen (ja, dat bestaat echt), kan ik je van harte De Bewustzijnschool aanraden. Zo’n intakegesprek als ik had, is deze maand nog helemaal gratis, dus grijp die kans! Dan komen we elkaar wie weet nog tegen 🙂

Onthoud: You are not a robot. But you are lovable.

Liefs, Liselore

>> Klik hier om meer van Liselores Zin te lezen.