Zij is ambitieus en loyaal aan haar vrienden en familie, maar vooral heel lief. Hij is ‘een beetje een boefje’, heel grappig en ontzettend slim. Sivan Breemhaar en Bas Jacob zijn al drie jaar bij elkaar en doen niets liever dan samen op avontuur gaan.

Ontmoeting

Sivan en ik hebben elkaar ontmoet in een kroeg in Utrecht. Ik werkte daar achter de bar, Sivan was nieuw en kwam daar ook werken. Ik weet nog dat ik dacht ‘wat een leuk meisje’ maar ik zat op dat moment in een relatie, dus daar stopte de gedachte dan ook. Het is vanaf dat moment wel gegroeid; hoe vaker we elkaar zagen, hoe leuker ik haar vond.

Het heeft uiteindelijk nog best wel een tijd geduurd voordat er echt wat gebeurde tussen Bas en mij. Een paar weken nadat Bas en zijn vriendin uit elkaar gingen, zijn we samen op date geweest. Die duurde uiteindelijk vier dagen. De weken daarop waren we elke dag bij elkaar. Totdat ik drie weken later naar Afrika vertrok. Voor mijn studie conflictstudies moest ik voor drie maanden naar Rwanda, om onderzoek te doen. Iets waar alle lust voor verdwenen was. Uiteindelijk hebben we besloten om ieder onze eigen weg te gaan, en te zien wat er zou gebeuren als ik terug kwam.

Ik had dus alle vrijheid om te doen en laten wat ik wilde, net als Sivan, maar ik heb mij drie maanden lang heel netjes gedragen. We hebben elke dag geskyped. We waren meer naar elkaar aan het staren dan dat we echt aan het converseren waren. De dag dat Sivan terug kwam, vroeg ik haar verkering.

Ik heb Bas tijdens die drie maanden zo vaak proberen over te halen om naar Rwanda te komen. Maar hij wilde niet. Hij had geen geld. En daarnaast was hij voordat hij mij leerde kennen nog nooit op een verre reis geweest.

Ik kan mij gewoon niet zo goed een voorstelling maken bij landen ver weg. Zoals nu, Sivan wil heel erg graag naar Zuid-Amerika. Ik heb dat niet, kan mij niet zo verheugen op een plek waar ik mij niets bij voorstellen. Als ik er eenmaal ben, vind ik altijd fantastisch, maar ik verlang niet naar dat soort plekken zoals Sivan dat doet.

Avontuur

De eerste verre reis samen was naar Azië. Dat was fantastisch en verschrikkelijk tegelijkertijd. We hebben in de beginfase best wel een heftige relatie gehad. Nu soms nog steeds wel, maar anders. De eerste maanden samen waren heerlijk, maar daarna werd het al snel moeilijk. Ik was net klaar met mijn studie, wist niet zo goed wat ik ging doen, daar word je ook een beetje depri van. Bas stond ook even stil, werkte in een kroeg, en wist niet zo goed wat de volgende stap was. En dan denk je: we kunnen elkaar helpen, we zitten in hetzelfde schuitje, maar dat is dan niet zo. Eigenlijk helemaal niet.

Een maand na terugkomst ging het uit. Daarna hebben we het nog een keer geprobeerd, maar zonder het echt te proberen. Twee maanden later was het opnieuw uit. Een maand radiostilte volgde. Ik heb uiteindelijk een berichtje gestuurd. Bas stond op Utrecht Centraal, en kwam gelijk naar mij toe. Een week later was het weer aan.

Toen wij op reis waren, in Azië, hebben we een tijdje op een onbewoond eiland gezeten, met een tentje en wat eten. De eerste dag was het supermooi weer, toen hebben we alleen maar een beetje gesnorkeld, gezwommen en op het strand gelegen. De tweede dag werden we ’s ochtends heel erg vroeg wakker omdat de buitentent eraf was gevlogen. Het stormde zo hard, de tentstokken waren geknakt, alles was stuk. Ik wist niet of het wel een goed idee was om in dat weer op een eilandje in de Indische Oceaan te verblijven – met een halve tent en zonder telefoon, maar Sivan wilde blijven. We zijn de hele dag bezig geweest met het opbouwen van de tent met alles wat we konden vinden, palmtakken, drijfhout, een stuk plastic dat we gevonden hadden. Een soort Robinson Crusoë.

We kunnen samen op avontuur. We komen met elkaar op plekken waar je niet zo snel terecht komt. Onbewoonde bounty-eilanden, verborgen watervallen, de nachtelijke woestijn in Israël. Op dat eilandje, ruim anderhalf jaar na de eerste zoen, voelde het nog precies hetzelfde – nog sterker zelfs. Alsof je van te voren al wist dat je dit soort avonturen samen zou kunnen beleven, zonder dat je enige reden hebt om dat te weten. Ik besefte me toen hoe bijzonder het is dat je helemaal op het begin zo iets sterks voor iemand kan voelen terwijl je elkaar nog helemaal niet kent.

Toekomstplannen

Later als we oud zijn, gaan we de hele wereld over reizen en documentaires maken. Lijkt mij fantastisch als je straks kunt reizen naar een plek en dan bedenken ‘oké, valt hier een verhaal te vertellen wat mensen zouden moeten weten?’ Dat dan vastleggen, kijken of je dat kan verkopen op de een of andere manier. Dan kijken: ‘Waar gaan we nu naartoe? Waar is het volgende verhaal?’ Gewoon de verhalen achterna, ik denk dat je dan op plekken komt waar je normaal misschien niet over na zou denken.

Ja, Zuid-Amerika. Bijvoorbeeld.

Fotografie: Vanity Wezer.