Dit is een verhalenreeks die iedere woensdag op Moderne Hippies te lezen is.
Tip: lees eerst de voorgaande verhalen.

© Marleen Zoe

Hoewel ik de minuten aftelde bij de Derde Schinkel, vlogen de maanden voorbij. We zaten alweer in april/mei. De vogels begonnen te fluiten, het gras werd weer groener en de knoppen kwamen prachtig in bloei.

Ik vertoefde nog steeds in West, aan het Slotermeer, en begon mij daar steeds meer thuis te voelen. Ik ontdekte een pracht van een natuurgebied waar ik mijn dagelijkse wandelingen deed. ’t Was zo fijn. Ik kwam er echt tot rust en kon het bijna niet geloven dat ook dit Amsterdam was. Tijdens één van mijn wandelingen zag ik een pracht van een oude schuur aan het Slotermeer. Uiteraard kon ik het niet laten om daar even een kijkje van dichtbij te nemen van en per toeval zag ik een lange meneer met een bril aan het werk. Nieuwsgierig en ergens zo brutaal als ik maar kan zijn vroeg ik hem beleefd wat hij aan het doen was. Zijn naam was Mark en hij vertelde mij dat hij de “schuur” gereed maakte voor het seizoen, voor zijn cateringwerk. Hij runde al een restaurant/cateringbedrijf in het centrum, vlakbij het Centraal Station, en dit jaar gaf hij zichzelf de kans om uit te breiden. Hij had deze prachtige locatie gehuurd om die deze zomer een terras aan te bieden voor de buurtbewoners, verhuur voor trouwerijen/verjaardagen en andere leuke activiteiten. Een soort van Noorderlicht, maar dan in een wat kleinere versie op een heel verrassende locatie. Het voelde een beetje zoals Oerol, want het was echt prachtig gelegen. De schuur onder de luwte van de bomen en aan de andere kant een steiger met een fantastisch uitzicht over het water

Ik ben een oprechte fan van nieuwe dingen. Zeker als het om wat kleinschaliger projecten gaat. Stiekem ben ik toch wat ouderwets en houd ik wel van het kneuterige. 😉

We babbelden nog eventjes en daarna liep ik weer terug naar huis. Ik kon deze geweldige plek echter niet loslaten en ik kreeg het volgende idee: wat als ik daar nu van de zomer buiten yogales zou gaan geven?  Het was echt een toplocatie, dichtbij mijn nieuwe huis, omgeven in de natuur en ik had al vaker buiten yogalessen gegeven. Los hiervan zag ik het hele plaatje al voor me: dat ik dan niet meer bij de Derde Schinkel hoefde te werken en dat ik langzaamaan weer mijn eigen centjes kon verdienen in datgene wat mij lief was. Jaaaaa, waar wachtte ik nu nog op? Ik googlede zijn naam en de plek en schreef hem een email met een voorstel om samen te werken. Hij zou er een wekelijkse activiteit bij krijgen en mijn uitdaging was om een groep deelnemers voor de yoga te krijgen op deze unieke locatie. En na de yogales zouden we dan fijn een kopje thee kunnen drinken op zijn terras. Ik zag het al helemaal voor me!  🙂

Een week later kreeg ik antwoord van Mark en hij was reuze enthousiast. Per juni zou ik van start kunnen gaan met mijn wekelijkse yogalessen. Het enige dat mij nu nog restte was het promoten. Nu ben ik altijd een verdomd blessed mensje geweest, dat altijd heel lieve, supergetalenteerde, creatieve fotografen om zich heen heeft gehad, en ook bij deze gelegenheid kwam dat goed van pas. Want laten we eerlijk zijn: we hebben het gezegde ‘kleren maken de man’, maar in in dit geval gold ‘goede foto’s maken je reputatie’.

Liefs, Chanti