Sommige weken zijn elkaars extreem uitersten. De ene week zit ik er lekker in – meer dan zelfs – en vuur ik van energie. Het leven gaat goed, alles zit eindelijk eens even mee, er komen opdrachten binnen, opdrachten die ervoor zorgen dat ik kan leven en mag blijven dromen. Maar dan de andere week, valt alles ineens weer even stil. Ik heb weinig energie, voel me niet zo lekker en qua ontwikkelingen gebeurt er even niets. Ik sta voor m’n gevoel opeens weer helemaal stil en wordt opgevangen door de mensen die het dichtste bij me staan.

Het is het ultieme leven van de balans. Constant weer. Het klassieke yin yang spel, wat soms zo mateloos irritant is, waardoor de fijne kanten van het leven juist weer zo ontzettend mooi zijn.

De afgelopen tijd waren precies weer zulke weken met extreme ups en extreme downs. Ookal ben ik van binnen in balans, komt het er niet lekker uit. Achter de schermen gaan er allerlei dingen ontzettend goed, maar soms ook ontzettend slecht. Of gewoon zwaar of moeilijk. Ik was even off, kwam er deze week niet in, weet bijvoorbeeld soms even niet wat ik kan doen om mijn eigen blog, mijn kindje, nóg wat persoonlijker te maken.

Het zijn veranderingen waar ik nog een beetje aan moet wennen, ookal weet ik dat ik het leuk vind om persoonlijk te schrijven, te delen en nog wel meer: om de geweldige reacties van jullie te ontvangen – van volgers die ik officieel mijn volgers mag noemen, waardoor ik een weergaloze connectie voel en enorm dankbaar word om te doen wat ik doe.

Als zelfstandig ondernemer zijn die extreem uitersten nóg een tikkeltje extremer. Iedere dag, ieder uur, is anders. Cijfers worden opeens belangrijk, want dat betekent brood. Letterlijk. En daarom blijf ik doorgaan en doorgaan. En daar moet je tegen kunnen. Het is een goede reminder om een bepaalde structuur in m’n leven te verplichten en stil te staan, om niet helemaal de weg kwijt te raken en te verdwalen in de wegen die ik neem. Mooie momenten op te schrijven. Stil te staan waar ik dankbaar voor ben. Doelen op te schrijven. Weten waar ik vandaan kom, wat ik heb en waar ik naartoe wil gaan. Niet vergeten waar ik nú ben, precies op dit moment.

Het enige wat me echt helpt te midden van de disbalans, is me er gewoon even aan toe te geven. Iedereen zit wel eens in een dipje en zo ik ook. Terwijl iedereen in dienstverband vandaag verplicht vrij is, had ik aanvankelijk besloten gewoon door te werken vandaag. Juist om in te halen wat deze week, voor m’n gevoel, niet zo goed eruit kwam. Net zo goed dat ik vaak ’s avonds werk. En in het weekend. Maar ik moet even af van de druk. Juist om weer in een creatieve flow te komen, om m’n passie te kunnen uitdrukken op deze website, heb ik rust en vrijheid nodig. Ik kan vrijheid en creativiteit uiten nadat ik het heb ervaren. Een stapje terug doen om weer 10 stappen vooruit te kunnen zetten. Het klinkt zó logisch en toch luister ik er soms ook niet naar.

Daarom besluit ik maar eens spontaan – want dat kan gelukkig als zelfstandig ondernemer – óók eens een dagje vrij te nemen. Even alles loslaten, niet kijken naar hoe anderen het doen of hoe het precies met de cijfertjes zit. Gewoon even naar binnen keren en door blijven ademen.

Dansen in de woonkamer. Rust. Lezen. Natuur. Tijd alleen. Tijd met m’n vriendinnetjes. Wat ik precies ga doen, weet ik eigenlijk nog niet. Maar ik ben er vandaag in ieder geval even niet. Ik ben opladen, om er binnenkort weer full pull tegenaan te gaan.

Liefs, Marte

// Je kunt me volgen op Instagram, Twitter, Facebook en Bloglovin’