Het is een tijd geleden dat ik écht weer eens wat in het dagboek heb geschreven.

Bijna wekelijks bedenk ik weer een onderwerp waar ik altijd nog eens over wil schrijven, en toch doe ik het iedere keer niet. Waarom? Ik haat mezelf om het te moeten zeggen, ik ben zó typisch Nederlands, maar ik kom er niet onderuit: ik heb het druk. Té druk, eigenlijk, en dat besef ik maar al te goed. Door de combinatie van freelance-werk, het runnen van een website én het opzetten van nieuwe projecten maak ik gemiddelde werkweken van 80 uur. Op z’n minst. En heel eerlijk; dat is niet helemaal gezond.

Het werd afgelopen december zelfs zo erg dat ik er hartkloppingen van kreeg. Tijd voor verandering, alles in me gaf dat aan. Maar ik was zo druk dat ik niet eens tijd had om precies te bedenken hoe die verandering dan plaats moest gaan vinden. Een korte break op wintersport hielp. Conclusie: het wordt tijd om uit te breiden, werkzaamheden uit te besteden en een ander te gaan structureren. “Professionaliseren” noemt men dat. Ik ben een zakelijke hippie met een hele hoop ambities. Groei gaat opeens gepaard met het leren accepteren dat je niet alles zelf kunt doen. Het klinkt dubbel, maar dat is soms best moeilijk.

Ik baal er soms flink van. Ik heb het gevoel dat m’n stem hier mist, want dat zijn vaak de momenten waarop ik ineens dichtbij m’n volgers sta. Ik bekeek onlangs de foto’s van Moderne Hippies op mijn persoonlijke Facebookprofiel – een proces van inmiddels dik vier jaar! – en zag hoe bepaalde dingen over de jaren zijn ontwikkeld, veranderd of soms hetzelfde zijn gebleven. Grappig om terug te kijken en soms wijs te worden van wat je zelf ooit hebt gezegd, of voor stond.

Ik kwam erachter dat ik momenteel niet 100 % mezelf ben. Ik vind het verdomd moeilijk balanceren allemaal en diep van binnen blijf ik het ontzettend moeilijk vinden om te aarden in Nederland – hoe hard ik m’n best ook doe. Ik ben er niet helemaal. Snap je, als ik dat zeg? Ik ben niet helemaal mezelf omdat ik in een situatie zit dat ik dat ook niet helemaal kan zijn.

En toen ik daar achterkwam dacht ik: waarom zou ik dat niet eerst eens delen, voordat ik überhaupt toekom aan al die andere onderwerpen waar ik zo graag nog eens over wil schrijven? Want ook vrije vogels struggelen wel eens en zitten soms vast in hun nestje. Het leven is een en al positiviteit en negativiteit, ups & downs, en dat is OK: dat zal ook altijd zo zijn.

Gelukkig weet ik daardoor ook dat het tijdelijk is, dat ik toe werk naar een periode waar ik weer sterk ben en helemaal mezelf kan zijn. Artikelen schrijf die jullie willen lezen. En werk aan een project waar jullie misschien nóg wel blijer van worden. Ik weet dat het eraan komt, maar ik zit er nu niet helemaal lekker in. Tot die tijd ben ik achter de schermen druk bezig. Want weet dat ik altijd bezig ben. Altijd probeer ik moderne hippies beter te maken, mezelf beter te maken. Die perfectionist zit er zo heftig in, dat ik niet kan stoppen met werken. “Werken” is het immers niet. Dit is wat ik het allerliefste doe. Zelfs op een dinsdagnacht om 01.00 u, wanneer ik dit schrijf.

Vrijdag is het echter mijn dag. Dan vertrek ik naar mijn geliefde Zuid-Afrika. Het land waar ik in 2010 woonde en nog iedere dag mis. En ditmaal kies ik bewust om te leren van wat ik vroeger deed: offline gaan. Leven, niet geleefd worden. Nee leren zeggen tegen de ‘druk uit bloggersland’ om iedere dag minimaal één artikel te plaatsen. (Hell, meer nee leren zeggen stond zelfs op m’n bucket list voor dit jaar.)

En zeker in Zuid-Afrika wil ik er zíjn. Dáár zijn. In het moment. Avonturen aangaan. Vrij zijn. Daar staan we voor bij Moderne Hippies en toch luister ik er zelf ook geregeld niet naar – ironisch, hè? Daarom zeg ik bij deze: ik las een kleine pauze in. Halverwege maart zijn we weer terug. In de tussentijd wordt af en toe iets geplaatst, maar niet altijd. (Dat betekent dus ook even geen boekenclub, ook even geen video’s. Sorry!)

Nu pak ik m’n tas in. Wil ik m’n hoofd laten rusten. Vol energie en inspiratie terugkomen, met frisse moed en een nieuwe start.

In de tussentijd heel ik mezelf, daarna Moderne Hippies, daarna toekomstige projecten. Over een tijdje ben ik er weer, zoals sommigen van jullie me echt weer kennen. Tot die tijd ben ik m’n nestje even aan het opruimen. Binnenkort vlieg ik weer.