Sinds het begin van 2016 is Moderne Hippies een andere kant op gegaan; de vaste lezer heeft dit hoe dan ook meegekregen. In plaats van twee artikelen per dag, werd het er één (excl. het weekend: dan moet er immers offline gelééfd worden); foto’s die worden geplaatst hebben één stijl, één gevoel én het belangrijkste: ieder artikel moet van waarde zijn.

Weg van het magazine-gevoel, weg van de clickbait-headliners (zet Kim Kardashian 100 x per week op je site en je weet zeker dat je geld gaat verdienen) en weg van de miljoenen rijtjes-artikelen. Getsie, als ik erover praat word ik er alleen al dom van.

Eind 2015 kreeg ik er helemaal de kriebels van. Het is overal te zien, iedereen doet eraan mee en (vooralsnog) klikt iedereen er ook nog eens op. Heel bewust ben ik diverse Facebookpagina’s toentertijd die zich schuldig maken aan bovenstaande – en me eigenlijk meer negativiteit gaven dan inspiratie – stevig gaan disliken. En man, wat was dat een goede beslissing. Toch voelt het alsof we met de hele bende achter elkaar aan blijven gaan en het gevoel voor échte opname, storytelling en waarde soms weer flink aan het verliezen zijn. Alles moet snel, zelfs goede verhalen, waardoor we nergens helemaal bij zijn.

Het bracht ook iets bij mezelf teweeg: wat wil ík dan met déze website?

Ik weet inmiddels goed wat werkt, wat “de markt” wilt. Ik weet hoe ik duizenden lezers naar een artikel zou kúnnen trekken, maar is dat dan ook écht een artikel waar ik achter kan staan? Is dat een platform dat ik onder mijn naam wil hebben staan?

Tegen de zakelijk-logische-kant in, bleek ik te willen gaan voor de duurzame insteek. Áls er een artikel online staat, dan past ‘ie in het profiel zoals ik dat graag zie. Als er een artikel online staat, zelfs na 5 jaar, moet ik denken: ík zou dit heel leuk en waardevol vinden om te lezen en daarom word ik er nog steeds heel blij van.

En nu ik vanuit Zuid-Afrika kan werken, heb ik sinds lange tijd weer eens rustig de tijd gehad om door te nemen wat ik zelf afgelopen tijd heb neergezet. Toen ik per pagina mijn artikelen bekeek en erachter kwam dat ik trots ben op íeder artikel van dit nieuwe jaar, was ik een klein blij ei. Dít is waar ik achter kan staan. Dit is wat ik graag wil neerzetten.

Aandachtig een stukje doornemen. Kijken hoe mooi die ene foto eigenlijk is gemaakt. Bewust iemand volgen omdat jíj er een beter persoon van wordt. Het kan allemaal dankzij het wereldwijde web: we zouden er zo verschrikkelijk veel van kunnen leren en zo veel inspiratie door kunnen opdoen. Maar soms moeten we wat bewuster disliken en bewuster iets openen waar we écht voor kiezen, waar we beter van worden.

Toen ik besloot te gaan voor een nieuwe weg, verloor ik flink wat bezoekers, puur door minder te posten en minder te geilen op unieke bezoekers. Google Analytics wil ik niet meer openen: ik wil me niet laten leiden door de cijfers en ik ben sinds tijden niet zo blij geweest met de website. Ik ben fan geworden van slow blogging, waarde leveren, en ondanks de daling is mijn eigen blik erop gegroeid. Liever een langdurige relatie met enkelingen, dan een kortstondige met velen. Waarde over cijfers. Want die cijfers over unieke bezoekers interesseren me tegenwoordig weinig; als jíj terug blijft komen, vind ik dat de grootste eer.

Dank je wel hiervoor.

Het is trouwens ook heel kut om 20.000 likes op Facebook te hebben.
Meer mindstyle lezen? Klik hier.

Je kunt Moderne Hippies volgen op Facebook, Instagram, YouTube en Twitter.
Je kunt mij persoonlijk volgen op Instagram en YouTube.