‘Lena Dunham heeft een boek geschreven’. Grote ogen, nog grotere grijns: die moet ik lezen! Binnen twee seconden was het boek besteld, ondanks het minnetje voor mijn banksaldo. Ik was zo blij dat mijn heldin van het witte doek (ok, HBO) nu ook haar levenslessen met ons allen wilde delen, en kon niet wachten om Lena’s adviezen voor het dagelijks leven te lezen.

Waar kennen we Lena van? Als de (te) mollige, uitgesproken, en vaak slecht geklede Hannah Horvath uit de Amerikaanse HBO serie ‘Girls’. Haar carrière begon toen ze haar bachelor in creatief schrijven haalde en vervolgens haar eerste film schreef en regisseerde. Hierna volgde de nu wat bekendere film ‘Tiny Furniture’ waarvan Lena ook regiseusse was.

Lena is de dochter van een kunstschilder en een fotografe en groeide op in New York. Deze combinatie van factoren blijkt een gouden formule te zijn geweest; Lena is booming! Overal waar je kijkt zie je Lena. Zelfs in de modetijdschriften waar vooralsnog uitgemergelde gezichtjes op prijkten. Lena is goudeerlijk en slaat elke spijker consequent op zijn kop.

Lena’s ‘Not That Kind of Girl’ ving ik op nog voordat het pakketje de deurmat raakte onder de brievenbus. Drie dagen heb ik erover gedaan, en dat was eigenlijk nog een eeuwigheid (tsja, onder sommige sociale verplichtingen kom je gewoonweg niet uit). Na alle hilarische ‘Ask Lena’ filmpjes gekeken te hebben ter promotie van het boek stond ik al helemaal te stuiteren. Ik moest vaak hardop lachen, herkende veel van wat ze schreef en zat eerlijk gezegd best vaak met kromme tenen, omdat ik maar niet kon begrijpen dat je zo eerlijk bent terwijl je weet dat je vader dit ook leest.

Carroll Dunham, de vader van Lena, heeft dan ook geschreven dat hij op ‘behoorlijk veel (al dan niet aangename) verrassingen stuitte’, tijdens het lezen van zijn dochters memoires. Wat ik een hele keurige omschrijving vind voor hetgeen hij heeft moeten doorstaan om de meest gênante momenten van zijn dochter te lezen. Zo schrijft ze ontzettend eerlijk over de keer dat ze het doet met een jongen die zijn piemel aan de gordijnen afveegt als hij klaar is, over een condoom die in haar plant terecht komt en over de eerste keer dat ze iemand pijpt.

Ook schrijft ze het volgende, waar ik echt hardop om moest lachen:

Als ik stout ben, moet ik in de hoek staan,’ zei Zoe. ‘Als ik stout ben,’ verklaarde ik, ‘steekt mijn vader een vork in mijn vagina.’

Zoals ik al zei, niemand wordt gespaard in dit boek.Het is een intelligente versie van Bridget Jones meets Sex and the City.

Af en toe kwam de eerlijkheid over seks lichtelijk mijn neus uit. Net zoals de eerste keer dat ik Lena naakt zag in Girls, moest ik wennen aan de niet gecensureerde versie die mensen normaal gesproken niet laten zien. Net toen ik zat te twijfelen of ik het kantje boord vond begon ze over haar angsten, en pinkte ik een traantje weg. Lena lijkt een heel ‘chille chick’, maar heeft al van jongs af aan last van ‘Obsessive Compulsive Disorder’.

Hoe ze op een grappige, eerlijke, literaire en meeslepende manier kan vertellen over hoe ze de strijd met haar soms moeilijke psyche is aangegaan is bovenmenselijk knap. Ze schrijft tussen de grapjes door hoe moeilijk ze het heeft gehad met haar gedachtes over de dood, en ik zou graag willen weten hoe je op zo’n luchtige manier over zo’n zwaar onderwerp kan schrijven terwijl het je toch snoeihard raakt.

De Golden Globe winnares is inmiddels een boegbeeld geworden voor alle meisjes en vrouwen op de wereld die nu zo ontzettend bezig zijn met hun zelfbeeld. Het feit dat ze perfect moeten zijn in werkelijk alles, omdat, als je Facebook moet geloven, elke vrouw een carrière heeft van heb ik jou daar en een lichaam uit een catalogus. Lena laat zien dat dat niet hoeft. Zoals ze ook aangeeft in haar boek; gebruik de tijd die je met lijnen bezig bent voor nuttige dingen. Je bent niet je gewicht.

Na dit boek te hebben gelezen waardeer ik Lena nog meer. Ze is een heuse inspiratie voor iedereen die het moeilijk vindt om te kiezen tussen passie of het aanpassen aan de maatschappij. Na het lezen voelt het alsof je er een vriendin bij hebt. Je weet waarschijnlijk meer van haar na het lezen van deze ‘bijbel voor vrouwen’ dan van een van je beste vriendinnen.

Op 1 november aanstaande is Lena in de Amsterdamse kerk ‘de Duif’ waar ze over haar boek praat. Ik ben één van de gelukkigen die een kaartje heeft weten te scoren, en ik hoop dat ze mijn boek wil signeren, oh, en dat ze mee wilt naar NEMO om te lasergamen tijdens Museumnacht, want zo cool is ze!

Nieuwsgierig geworden? Je kunt hier een voorpublicatie lezen van Lena Dunham’s ‘Not That Kind of Girl’. Doen!

Deze gastblog is geschreven door Kristin Pater; aspirant schrijfster met een zwak voor alles wat op schrift staat. Voor de boekenblog Books & Bubbles schrijft ze voornamelijk recensies, en op haar Tumblr pagina vind je alles wat haar bezig houdt.

Ook een gastblog schrijven? Kijk dan op deze pagina.