Had je mij twee jaar geleden verteld dat er een dag zou komen dat ik mijn backpack zou volladen om naar India te vertrekken, dan had ik je sowieso voor gek verklaard. Ik ben gek op avontuur en verre reizen maken, maar in mijn ogen was India vies, onveilig en vooral veel te druk. En nu, een half jaar na dato, kan ik je vertellen dat ik zeker nog wel een keer naar India zal gaan en dat ik niet kan wachten tot het zover is!

Het was mijn recent ontwikkelde liefde voor yoga die me begin dit jaar naar India bracht. Ik was altijd meer van de ‘beuk-sporten’; het losgeslagen oermens in mezelf ontwaken door een uur compleet kapot te gaan. Ik had weleens yoga geprobeerd, maar had hier simpelweg de rust niet voor. Tijdens die enkele lessen die ik gedaan had, vroeg ik me altijd af of ik nou echt de enige was die stiekem om me heen gluurde om verbaasd toe te kijken hoe anderen wel stil konden zitten, terwijl mijn aandrang om te bewegen met de seconde groter werd. Maar ruim een jaar geleden was het juist die rust waar ik zo naar verlangde. Ik besloot voor een (voor mijn gevoel) tussenweg te gaan: Bikram yoga (yoga in een ruimte van 40 graden). Wel zweten en sterk worden, maar ook focussen op ademen en mediteren, dit leek mij de ideale combinatie. En dat was het! Door de eerste paar lessen heb ik me met tegenzin heengeslagen, maar op een gegeven moment merkte ik dat er iets begon te veranderen: het oermens maakte plaats voor de yogi in mij.

Een klein lichtje was ontvlamd en stond te popelen om zich te ontpoppen tot een vuurzee. Ik wilde het geheim achter yoga ontdekken; waarom geeft yoga rust en kracht en zorgt het ervoor dat je je geluk van binnenuit kan halen, zonder dat daar direct een verklaarbare reden voor is? Ik vroeg een fanatieke yogi, de zus van een goede vriendin, waar ik antwoorden kon vinden en zij zei: “Dan moet je naar India.”

Oké.

Dat was best even slikken. En niet alleen voor mij… Doei pap, doei mam, ik ga naar India. Alleen? Ja, alleen.

Mijn spirituele ontdekkingstocht begon met een verblijf in de prachtige Ashram Parmath Niketan in Rishikesh. Rishikesh is een heilige stad in Noord-India, aan de voet van de Himalaya’s . Het is een plek waar in ongeveer elke ruimte yoga of een andere spirituele activiteit beoefent wordt; waar mensen, brommers, koeien, apen en honden zich samen door smalle straten manoeuvreren; waar vlees- en alcoholconsumptie ver te zoeken zijn en waar door alle drukte heen de rust overheerst. Ashram Parmath Niketan is de grootste Ashram in de stad,  een verblijfplaats die één en al vrede, liefde en inspiratie ademt.

Tijdens mijn verblijf in de Ashram heb ik mij ondergedompeld in een yogi lifestyle. Een week heb ik samen met veertien anderen een strak dagprogramma gevolgd met als uiteindelijk doel ‘to purify the mind’; loskomen van het verleden en de toekomst, van verlangens en verwachtingen, vol overgave en gevuld met dankbaarheid, leven in het nu. De groep was heel divers: een ervaren yogalerares, een onervaren stoere Australische outbacker, een opgewekte Brit met zijn (voor mij onbegrijpelijke) Britse grappen… Maar hoe verschillend ook, dat we dit samen deden zorgde ervoor dat we iets heel puurs met elkaar gemeen hadden. Het mooie vond ik dat we de spirituele ervaringen die we persoonlijk voelden, niet uitgebreid met elkaar bespraken; het spirituele pad is een pad dat je alleen bewandelt. Wat je precies voelt en meemaakt is zo intens dat je het vaak niet eens goed onder woorden kan brengen. Bovendien maakt het ook niet uit of een ander het begrijpt (het is jouw pad). Maar toch, de wetenschap dat iedereen iets soortgelijks ervaart op zijn of haar manier: dat verbindt.

Die week werden we begeleid door een prachtige, geduldige Hindoestaanse met de mooiste stem; haar zangstem alleen al maakte je zen. Ze was van mijn leeftijd en had haar leven geweid aan yoga en meditatie en woonde met haar man en dochter in de Ashram. De dagen vlogen voorbij, dagen gevuld met Hatha yoga, meditatie, chanting (zingen), mantra’s, levenswijsheden, filosofie, Indiaas eten, offers, muziek en ontmoetingen met de Swami/goeroe van de Ashram. Maar uiteindelijk waren het vooral dagen gevuld met liefde en verbondenheid (met jezelf, met de groep, met het leven..).

Gedurende die week ben ik heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties. Ik heb momenten gedacht van ‘wat doe ik hier?’ en ik heb momenten staan stuiteren, niet wetend wat ik aan moest met alle gelukskriebels die ik voelde. Waar ik in Nederland al had ondervonden dat yoga iets positiefs met me deed, ervoer ik in India dat dit nog maar het tipje van de sluier was. Ik weet inmiddels dat er geen geheim achter yoga te ontdekken is; het zijn de ervaringen die boekdelen spreken. Voor jezelf dan, want ik kan nog steeds maar moeilijk onder woorden brengen wat het met mij gedaan heeft en doet. De yogafilosofie leert ons echter ook dat dit niet hoeft. Voel de grote veranderingen van binnen, maar houd het discreet en bij jezelf. Iedereen ervaart het spirituele pad (de bewustwording) op z’n eigen manier, niet beter of slechter en niet meer of minder. Natuurlijk, je kan anderen inspireren door spiritueel te leven, maar het laatste wat je wilt is verwachtingen bij anderen scheppen door uitgebreid uit te weiden over jouw persoonlijke spirituele pad.

Na mijn ervaringen in de Ashram heb ik in de daaropvolgende weken nog zoveel meer mindblowing, magische momenten ervaren in India! Inmiddels hebben mijn voormalige favorieten (Bikram en Hatha yoga) plaatsgemaakt voor mijn nieuwe favorieten: Astanga, Vinyasa en Yin yoga. Het spirituele heeft zich daar zo diep in mij geworteld dat de ‘yoga way of life’ nu eigenlijk min of meer ‘my way of life’ is (op mijn eigen manier dan). Dat klinkt misschien vaag en zweverig, maar het grappige is: ik heb me nog nooit zo down to earth gevoeld.

X Maike

Kijk op www.parmarth.com voor meer informatie over de Ashram, o.a. het dagprogramma!