Mijn leven in polaroids. Een klein kijkje in mijn leven, met korte zinnen en pakkende beelden. Dat zie je in mijn Polaroid Wall.

De afgelopen weken was ik een echte digital nomad. Ik spendeerde de ene week in het dorp waar ik vandaan kom, om daar vrijwilliger te zijn bij de Avond4daagse. De andere week was ik aan het roadtrippen met mijn vader, om uiteindelijk aan te komen bij een prachtige huisje in Toscane. Vanaf beide locaties bleef ik gewoon heerlijk doorwerken; ik was alleen constant ergens anders! Een droom die uitkomt.

Ik was vrijwilliger bij de Avond4daagse in het dorp waar ik ben opgegroeid (Bodegraven). Wist je dat je zelfs een diploma moet hebben om verkeersregelaar te zijn? Dus die heb ik gehaald – jaja! Maar brrrrr, wat was het koud!

Tijdens de verveel-momentjes (dus: als er geen mensen voorbij kwamen) las ik dit fijne gidsje van Carice van Houten en Halina Reijn. Het boek zit boordevol leuke, inspirerende verhaaltjes en goede tips. Ik vond het ook extra leuk om eens ‘achter de schermen’ te kijken hoe deze dames denken en zijn.

Mijn moeder organiseerde het geheel, dus ik was natuurlijk apetrots.

Ik maakte een artikel over mijn favoriete lunch van het voorjaar! Die maakte ik bij mijn ouders thuis, met gebruik van zo’n prachtige kaasplank… Die wil ik ook! Het recept komt deze week online.

Mijn lieve schoonouders waren vorige week 35 jaar getrouwd, en als “kinderen” hadden we bedacht om ze te verrassen. We maakten a trip down memory lane en bezochten allerlei locaties die veel betekenis voor hen heeft. Zo huurden we een retro Volvo via Snappcar (heel handig!), omdat ze daar ooit in hadden ‘gewoond’ en zeiden ze opnieuw het ja-woord op het strand waar ze voor het eerst hadden gezoend. Ze waren ontzettend verrast. Wat een dag!

Kennen jullie de app Happening al? Het is een soort combinatie van WhatsApp en Facebook groepen, maar dan met veel meer functies. Je kunt spelletjes spelen en er zitten geïntegreerde agenda-, to do- en WieBetaaltWat-functies op. Ik heb een groep aangemaakt met mijn vriendinnengroep en opeens maak ik selfies op de gekste tijdstippen, zie hierboven.

En toen ging ik roadtrippen! M’n vader heeft voor de complete maand een huis gehuurd in Toscane, en ik ‘bracht hem weg’ zodat hij daar een auto tot zijn beschikking had. Onze eerste tussenstop was in een plaatsje nabij Lyon.

Want de eerste dag konden we aan een stuk doorrijden en hadden we een prachtige overnachting in Fleurville, Frankrijk. De eerste tussenstop.

We zijn vroeger heel veel naar Italië gegaan; ik denk dat ik er inmiddels zo’n 20 keer op (lange) vakantie ben geweest. We reden vroeger alleen altijd via de Gottard-tunnel, maar nu reden we voor de eerste keer via de Mont Blanc naar Italië. Wat een PRACHTIG uitzicht! Echt een waanzinnig mooie route om te rijden.

Maar helaas kregen we autopech! De koppeling bleek stuk te zijn… We haalden het tweede hotel net aan, de tweede tussenstop, maar moesten helaas wat langer blijven dan we hadden gehoopt.

En men oh men, die hitte! Wat een omslag opeens. Het was 33 graden en stralend blauw. Je hoort mij niet klagen… Ik moest alleen even wennen.

Typisch Italië. Heerlijk.

Ik scoorde een Borsalinohoed en was he-le-maal in m’n nopjes. Hier vertel ik je deze week meer over.

We bezochten Alessandria en namen de eerste heerlijke cappuccino, het lekkerste ijs en bekeken de mooiste, stijlvolle mensen. Wat is het toch heerlijk om in Italië te zijn: feels like home!

Alessandria deed me een klein beetje denken aan Turijn vanwege de arkades in het dorpje. Mooi detail en alleen in het noorden van Italië te vinden.

Jaaa!

In een typisch Italiaans steegje, met m’n nieuwe Borsalinohoed.

Wijn uit de streek ingekocht, om in het huisje in Toscane lekker op te drinken…

Na nog een dag rijden, kwamen we aan in paradijs. Wauw, wauw, wauw: wat is het hier mooi!

En dan word je de volgende ochtend wakker met zo’n uitzicht…

We besloten dit weekend helemaal niets te doen, omdat we er door de autopech 5 dagen over hadden gedaan om hier te komen. Dat werd dus lekker relaxen, genieten van onze zelfgemaakte pasta’s, de heerlijke wijn en het fantastische uitzicht.

Ik redde ieder uur weer een paar insecten uit het zwembad. Zo redde ik een mier, die even later op m’n arm begon te lopen (zie je ‘m?). Maar het is hier ook zo snikheet, dat je bijna zou denken dat ze zelfmoord plegen…

Liefs uit het warme Toscane! Marte

// Je kunt me volgen op Instagram, Twitter, Facebook en Bloglovin’