Met de rubriek “Verbeter de Wereld” geven we willekeurige voorbeelden van ons gedrag, waarmee we proberen de wereld een klein beetje mooier te maken. 

Vrijwel elke dag rijd ik erlangs; het bejaardentehuis bij mij aan de overkant. Even voor het stoplicht wachten betekent vaak kort je blik laten rusten op de grijze hoofdjes achter de vitrage. Sommigen van de ouderen die hier zitten hebben de tijd van hun leven en hebben hele klaverjas-competities op touw gezet. Anderen zitten alleen en kijken wezenloos voor zich uit, of zitten te knikkebollen. Gelukkig verlost het groene licht mij van de gedachtes over de laatste categorie. Ik fiets de brug over en met de aanblik van de Amstel ben ik ze meestal kwijt. Maar soms niet. Daarom bedacht ik laatst toen ik de Amstel overstak dat ik eens iets voor deze buren van me wilde doen. Ik vind oude mensen namelijk heel tof. Ze zitten boordevol kennis, zijn vaak schaamteloos geworden, nemen inmiddels geen blad meer voor de mond en zijn behoorlijk eigenwijs. Prachtig! Ik besloot dat het misschien wel gezellig was om koekjes voor ze te bakken en deze uit te delen met kerst. Want als Moderne Hippie kan je de wereld wel heel leuk willen verbeteren, maar net zoals ‘Een beter milieu…’ – inderdaad.

Het begon bij mezelf, maar gelukkig heb ik hele lieve vriendinnetjes om me heen die iets in het idee zagen en samen aan de slag wilden. En zo geschiedde het. Afgelopen zondag hebben we met z’n drieën maar liefst 500 koekjes gebakken voor de 100 bejaarden aan de overkant. Zeven uur lang de oven op 180 graden en aan de lopende band deeg maken, koekjes draaien, versieren, de oven in – en weer uit. Alles in snoezige zakjes, om ze de volgende ochtend om 11:00 uur uit te delen tijdens de koffie. Ik kan je zeggen, ik heb nog nooit zoiets fijns gedaan met kerst. Sommige mensen waren door het dolle heen van blijdschap, anderen knikten verbaasd. Weer anderen zegenden ons zo ongeveer en één schattig vrouwtje moest meteen huilen. Dat een zakje koekjes mensen zoveel kan doen, had ik niet durven dromen. We hadden alledrie dikke vette adrenaline door onze lichamen en een glimlach van oor tot oor. Ik besloot meteen om deze kerstactie volgend jaar weer te doen, en het dan grootser aan te pakken!