Granted, mijn introductie tot superfoods was niet geweldig. Ik kocht ooit het boek Superfood cuisine van Julie Morris voor mijn ex, van wie ik op dat moment nog dacht dat hij een echte free spirit was. Toen zijn new age-theories echter grotendeels totale bullshit bleken, werd mijn blik wat helderder. Niet cynischer (sommige van die theorieën bleken wel degelijk waar – zoals dat je geen geld nodig hebt voor een leven on the road) maar wellicht wat kritischer.

Het is geen geheim dat mijn mede-bloggers bij Moderne Hippies fan zijn van superfoods en andere health foods. Maar ik ben wat minder enthousiast, en ik zal ook uitleggen waarom. En dat is omdat er, naast persoonlijke welzijns-idealen, ook andere, en mijns inziens belangrijkere, belangen meespelen. Belangen die, volgens mij, Moderne Hippies meer dan alles moeten aangaan, omdat ze te maken hebben met grotere dingen dan alleen onszelf: het welzijn van dieren, de natuur en de planeet.

Zo heb je quinoa. Jullie kennen het vast wel: zo niet van de Moderne Hippies-site, dan wel van honderden, zo niet duizenden andere sites. Want quinoa is hot. Waar ik als kind van hippie-ouders in mijn jeugd de (toen nog oubollige) granen (Boekweit! Gierst! Ik had graag mijn rechterhand opgeofferd voor de zompige witte boterhammen die mijn klasgenootjes aten!) hartgrondig verafschuwde, zijn gezonde (semi)granen als quinoa nu hartstikke populair. Niet aan te slepen zelfs. En daar zit ‘m nou juist het gevaar.

Het NRC schreef hier in het artikel ‘Superauthentiek eten voor de hipster’ * op 1 februari 2014 over:

Bolivia eet al 4.000 jaar quinoa, maar nu even niet. De prijs is in zes jaar verdrievoudigd. Bijna alles gaat naar de Verenigde Staten en Europa. The Guardian schreef deze week over de gevolgen van de quinoa-hype: er is niet genoeg water, er is niet genoeg voeding in de bodem, er is niet genoeg lamapoep om de plantjes te bemesten en er zijn hoogoplopende conflicten over landbezit. Verder wordt het voedzame gewas te duur voor de lokale bevolking. Die is teruggestapt op rijst.
Dat is geen goede ontwikkeling in een land waar 25 procent van de kinderen chronisch ondervoed is. Die o zo bewuste, moderne, hippe, vegetarische, goedbedoelende quinoa-kauwer stampt met zijn smerige laarzen door de fragiele evenwichten in de derde wereld.”

Nog zoiets: spelt. Speltbrood is plotseling waanzinnig populair geworden. Met als gevolg: een tekort aan toevoer van het oergraan en explosieve prijsstijgingen (die echter niet ten goede komen aan de boeren die het graan verbouwen).**

En soja? Tenzij je er echt op let dat je sojaproducten van biologische soja koopt, is de kans groot dat er in Zuid-Amerika grote stukken regenwoud zijn gekapt om jouw soja te telen.***

Ik zeg dit niet to rain on anybody’s parade; zoals jullie weten, kijk ik altijd liever naar the sunny side. Zo hoorde ik net vorige week dat er plannen zijn om quinoa op Nederlandse bodem te laten groeien, waardoor de Zuid-Amerikaanse boeren niet meer de dupe zijn van de export ervan. Het enige wat ik eigenlijk wil, is dat mensen geïnformeerde keuzes maken. Bijna iedereen, en ik denk vooral moderne hippies, is zich welbewust van de misstanden in de voedselindustrie. Maar dat er ook haken en ogen aan de alternatieve keuzes zitten, daar is minder over bekend. Zodra je je daar echter over informeert, kan je keuzes maken over je eigen gezondheid, maar ook over die van andere mensen, en dieren, en het milieu. Aan iedere keuze zitten voor- en nadelen, en dat is wat het zo lastig maakt. Aan jou – en mij – de beslissing waar het zwaartepunt komt te liggen.

– xx – Liselore

* Copyright: Rosanne Hertzberger

** Copyright: Janneke Koelewijn, ‘Het raadsel van de glutenangst’, in: NRC, 9-11-2013

*** http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/3622108.stm